Afsluiting Alpe d'Huzes

Dag lieve mensen,

Omdat we allemaal zo trots zijn op de prestaties van Leon en papa, hadden we besloten om gisteren nog een kleine receptie te houden ter afsluiting van de Alpe d'Huzes. Het was de mogelijkheid om alle foto's te kijken, alle verhalen te delen en vooral om gezellig samen te zijn.
Alpe d'Huzes heeft ons als gezin zoveel gebracht. Een uitdaging die papa eind vorig jaar is aangegaan. Hij heeft toen ja gezegd en vanaf die tijd is hij zich gaan verdiepen in het wielrennen. Het was heel lastig voor hem, want het was een tijd waarin papa er helemaal doorheen zat. Toch stapte hij telkens op de fiets van Jorg om in de kou helemaal naar Someren te fietsen en weer terug. Een afstand van maar liefst 12 kilometer en hij reed dan gemiddeld wel 21 kilometer per uur. Hij was toen al heel trots, al wist hij zelf ook wel dat de weg naar de Alpe d'Huzes nog heel lang zal zijn. Het was niet altijd even makkelijk en zeker als het minder met mij ging, had papa het ook moeilijk om zich te motiveren. Mama moedigde hem dan aan om de fiets te pakken en toch even te gaan fietsen. Met tegenzin stapte hij dan op de fiets, maar als hij terugkwam bedankte hij mama, omdat het fietsen een goede uitlaadklep voor hem was. Zo heb ik hem ook wel eens gezien na een ziekenhuisopname van mij. We kwamen thuis, hij kleedde zich om en fietste weg. Dat waren de momenten dat ik medelijden met zijn fiets kreeg, want alle (negatieve) energie die hij dan in zich had kwamen er via de pedalen uit. Hij heeft zich verdiept in het fietsen, het materiaal, de voeding en de kleding. Uiteindelijk reed hij dus een goed half jaar later, afgelopen donderdag, dus 4 keer de Alpe d'Huez op. Jullie zullen begrijpen dat de emotionele lading die hier bij vrij kwam ontzettend groot was. Dit niet alleen bij ons gezin, maar bij iedereen die ons al die tijd al steunt. Vaak hebben we het vergelijk van het fietsen van de Alpe d'Huzes vergeleken met de loodzware tocht die ik momenteel maak. Ondanks het feit dat mijn weg naar de top vele, vele, vele, vele malen zwaarder is zijn er toch ook heel veel parallellen. Nu gaan we deze parallel voortzetten en gaan we ervoor zorgen dat ik ook de top haal.
Gisteren kwamen we onderstaand gedicht tegen en hier wil ik dan ook de Alpe d'Huzes mee afsluiten.

Als alles je heel erg tegenzit,
er geen lichtpuntje wil verschijnen.
Moet je soms heel erg vechten,
om wolken te laten verdwijnen.
Maar als je in jezelf blijft geloven,
dan is de eerste stap gezet.
En zal je straks kunnen zeggen,
dat je dit ook hebt gered.

Groetjes Janske