Verslag presentatie cd/boek 'Super Janske'

Dag lieve mensen,

Wat was het gisteren een bijzondere dag. Dat dat niet alleen voor ons zo was blijkt wel uit de vele reacties die we krijgen. Wij vonden het in ieder geval heel speciaal dat we deze dag met zoveel mensen hebben mogen delen. Dat er in zo’n rot periode ook zo’n mooie dag zit is onbeschrijfelijk. Toch ga ik proberen om hem toch te beschrijven. Ik zal dit feitelijk doen en niet vanuit mijn gevoel, want dat gevoel is echt niet te beschrijven. We hebben zo’n boost gehad dat we denken dat we de hele wereld weer aankunnen en dat vertaald zich in het feit dat mijn glimlach nog steeds niet van mijn gezicht af is.
Het begon eigenlijk zaterdag al met de verrassing van de familie Prinsen. Zij hadden gezorgd voor een echt Super Janske pak en ik vond dat pak zo gaaf dat ik hem eigenlijk zondag de hele dag aan wilde doen. Nadat verteld was dat ik het pak later op de dag aan mocht vond ik het ook prima en dus gingen we zondag zo laat mogelijk in bad en ik deed dan ook hele mooie roze kleren aan. Ondertussen waren er al broodjes gesmeerd voor diegene die tussen de middag hadden gewerkt in de zaal en met die broodjes gingen wij dus naar de zaal. De Hooizolder in Heeze.
Ik vond de zaal ontzettend groot, maar dat vond ik wel fijn, want zo kon ik mooi met mijn zusjes en neefjes en nichtje rond rennen. Ik had het dan ook prima naar mijn zin. Ondertussen kwamen er allemaal spullen binnen. Dit waren instrumenten van de muzikanten en natuurlijk de apparatuur van het DJ-team. Ik wist toen echt nog niet wat er stond te gebeuren.
Rond de klok van half 1 kwamen de eerste gasten binnen en ik vond dat reuze gezellig. Ik ga niet opnoemen wie ik allemaal binnen heb zien komen, maar ze kwamen uit alle windstreken. Van Groningen tot aan Limburg en van Amsterdam tot aan Ede. Natuurlijk waren er ook heel veel mensen uit Heeze. Om 10 voor 1 besefte ik ineens wat een boel mensen er kwamen. Ik zat zelf nog bij het gastenboek. Dat is natuurlijk wel zo netjes om de gasten zelf te verwelkomen. Helaas ontstond er hierdoor een file en konden de mensen bijna de zaal niet meer in. Gelukkig vertelde Patrick tegen de mensen dat het gastenboek bleef liggen en dat de mensen gerust konden doorlopen. Daardoor is het me helaas niet meer gelukt om iedereen persoonlijk welkom te heetten.
Om 1 uur begon de presentatie. De dansvloer was mooi vrij gelaten en hierdoor kon ik samen met mijn zusjes, mijn neefjes en nichtje, mijn klasgenootjes en al mijn andere vriendjes en vriendinnetjes lekker zitten en hadden we goed zicht op wat er allemaal stond te gebeuren. Na een openingswoord was het tijd voor papa om de mensen te vertellen over mijn ziekte. Over wat er met een gezin gebeurt, maar vooral wat er met een kind van inmiddels 4 in anderhalf jaar kan gebeuren. Dit is natuurlijk niet in woorden samen te vatten, dus werd de kanjerketting tevoorschijn gehaald. Samen met Bart, Sietske, Rens, Lieke en Meike mocht ik de kanjerketting aan het publiek laten zien. Zo kon iedereen zien hoeveel handelingen er afgelopen anderhalf jaar hebben plaatsgevonden. Ook mocht ik ter plekke nog een kraal voor een supergoede dag aan de ketting rijgen. Want dat het gisteren een supergoede dag was, dat kunnen we nu met zekerheid vaststellen.
Na de kralenketting was het tijd om te laten zien hoe ik er de afgelopen anderhalf jaar heb uitgezien. Dit was de welbekende pasfotofilm van inmiddels 84 foto’s, want ik ben 84 weken onderweg in mijn behandeling. Natuurlijk was dit een heftige film, maar helaas is dit wel de werkelijkheid. Het was ook wel fijn dat we dat gehad hadden, want daarna konden we door met allemaal leuke dingen.
Patrick vertelde hoe de CD en het boekje tot stand waren gekomen. Dit kun je nog nalezen op www.superjanske.nl. Onder de poster van de aankondiging staat dit verhaal. Daarna werd de spanning echt opgebouwd, want de speciale gast met het boekje kwamen eraan. De drummer zat al klaar en met een roffel kwam er ineens iemand op het scherm. Het was Agmar, mijn PM-er. Je weet wel mijn Personal Manager oftewel pedagogisch medewerkster van het Nijmegen ziekenhuis. Ze had een hele mooie videoboodschap voor mij gemaakt. Hierna werd de roffel door de drummer opnieuw ingezet en van achter uit de zaal kwam mijn eigen Leanne. Omdat het ook voor Leanne een heel speciaal jaar is als prinses Leanne Swingbubbels 1 van het jubileumjaar van de Heibessums, kwam ze dan ook als prinses. Samen met haar adjudanten Leon en Mike. Dat was maar goed ook dat ze twee van die sterke mannen bijhad, want ze hadden mijn eigen Dexa-schommel meegenomen. Op die schommel zat mijn eigen tut en mijn tut had het eerste exemplaar van het cd/boekje stevig vast. Dit gedeelte van de middag vond ik wel reuze spannend, dus mama en Lieke hebben mij daar gelukkig goed bij geholpen. Het was daarna ook wel heel fijn dat ik tut de hele middag bij me had.
Na de overhandiging werd het boekje voorgelezen. Opa IJsje en Enith Vlooswijk gingen op een stoel voor de kinderen zitten en begonnen voor te lezen uit het boekje. Ondertussen waren de plaatjes op de achtergrond te zien. Er volgde een daverend applaus voor het boekje.
Tijd om de liedjes ten gehore te brengen. Bart de Win en zijn vast mannen speelden de nummers ‘Schommelen’ en ‘Zo benieuwd’ live. Wat was dat gaaf om te horen. Het nummer ‘Zo benieuwd’ hebben ze zelfs twee keer gespeeld, waarbij Lieke en Sietske de tweede keer meezongen. Na het optreden van de muzikanten bleef het publiek maar klappen en terecht, want iedereen wist nu dat het cd/boekje ‘Super Janske’ echt een heel mooi product is geworden.
Na de liedjes moest ik even naar de wc. Dat was niet waar, want ik moest me even omkleden. Zoals gezegd mocht ik mijn Super Janske pak aan. Op die manier heb ik dan ook iedereen die heeft meegewerkt aan dit geweldige product bedankt. Dat was dan ook het einde van het programma. De boekjes konden gekocht worden en er moest natuurlijk nog veel gekletst worden. Het was een hele speciale en gave middag. Nu maar hopen dat er zoveel mogelijk boekjes verkocht gaan worden voor de goede doelen, dus zegt het voort, zegt het voort. Ze zijn te bestellen op: http://www.superjanske.nl
De foto’s bij dit bericht zijn gemaakt door Martin Broekhuysen en zijn ook te zien geweest op Horizon TV.
Vandaag geldt echt: lest best. Ik doe het niet vlug om mensen speciaal te bedanken. Het is altijd gevaarlijk dat je andere mensen vergeet, maar vandaag durf ik dat gerust. Gisteren mocht ik het niet, want ze houden niet zo van in de belangstelling staan. Vandaag doe ik het dan maar op deze manier. Zowel de cd, als het boekje, als de middag waren nooit tot stand gekomen zonder ome Tan, tante Angela, Bart, Sietske en Rens. Als jullie eens wisten hoeveel tijd, bloed, zweet en tranen hun hier afgelopen half jaar in hebben gestoken, dat is echt ongelofelijk. Dus bij deze: ”familie Prinsen, SUPER BEDANKT!!!”

Groetjes Janske