Janske vecht terug

Dag lieve mensen,

Zoals jullie al aan de titel kunnen zien is het gevecht zwaar en zeker niet makkelijk. Toch lukt het me om weer terug te vechten. Het mooiste voorbeeld hiervan is school. Gisteren ben ik een half uurtje op school geweest. Er werd zelfs een verjaardag in mijn klas gevierd, dus dat was zeker een feestje waard. Ik heb alleen maar voor me uit zitten staren. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik niet langer op school kon blijven. Eigenlijk heb ik dat niet duidelijk gemaakt, maar heeft het draakje dat voor mij duidelijk gemaakt. Het ging gewoon niet, wat er ook geprobeerd werd.
Vanmorgen was het anders. Gisteren hadden we al goed doorgesproken, zelfs in overleg met de kinderpsycholoog in Nijmegen, hoe we hier nu mee om moeten gaan. Uiteindelijk was de conclusie dat we het toch gingen proberen, maar dan met de juiste begeleiding. Vanmorgen keek de juf dan ook blij verrast toen ik op school kwam en dat ik zelfs wat begon te praten. Ik heb met momenten zelfs kunnen lachen en liedjes meezingen was vandaag ook geen probleem voor mij. Natuurlijk allemaal niet te uitbundig, maar het lukte. Dat was natuurlijk een hele overwinning voor mij, want ik had er geen vertrouwen meer in om met het draakje naar school te gaan. Ik hoop op deze manier het vertrouwen te krijgen en dat ik over 1 of 2 kuurblokken zeg: "Draakje, ik ga nu naar school, je mag best mee, maar je moet je wel gedragen."
Natuurlijk kost het me wel heel veel energie en vanmiddag lag ik dan ook uitgeteld op de bank. Lekker slapen, want dan heb ik ook niet zoveel last van het draakje. Ook mijn kamer is ingericht op lekker slapen, want de matras ligt weer op mijn kamer en als ik dan 's nachts wakker wordt, dan ga ik papa halen en dan komt hij bij mij op de kamer slapen. Daarna kan ik heerlijk verder slapen en vanmorgen vroeg ik aan papa of we meteen moesten opstaan of dat ik hem nog een knuffel mocht komen geven. Knuffelen in drakentijd, het leek gisteren ondenkbaar.
Het draakje plaagt me nog wel hoor, want eten is een groot probleem, gelukkig is er altijd nog de praprika chips. Al moet ik wel zeggen dat ik op school ook netjes mijn druiven heb opgegeten. Vanavond de frietjes en zelfs de frikandel niet. Nee, het draakje had liever praprika chips en omdat het draakje het vandaag zo zwaar had, heb ik daar maar aan toegegeven.
Het kan niet anders dat het draakje het zwaar had, want gisteren dacht hij gewonnen te hebben. Vandaag stond hij daar raar van op te kijken. Door alle steun en gedachten van jullie heeft hij waarschijnlijk wel schrik gekregen. Nu plaagt hij me op andere manieren. Zo zorgt hij ervoor dat ik het ontzettend koud heb. Jullie weten nog wel dat het van de zomer meer dan 20 graden was, maar dat ik het toch koud had. Jullie kunnen je dan voorstellen hoe koud ik het nu heb. Bij ons thuis wordt dan ook de kachel de hele dag opgestookt en dan lig ik nog onder een dekentje met een dikke trui aan. Ook een vervelend iets van het draakje, ik ga pulken. Pulken aan velletejs, nagels en dat soort zaken. Gevolg is pijn aan de handen. Inmiddels heb ik mijn handschoenen voor in bed weer aan, zodat ik niet kan pulken. Ik kan hier wel chips mee eten, wat weer als gevolg heeft dat mijn handschoenen oranje uitslaan. Al met al kan ik zeggen dat het vandaag al veel beter ging, maar het verlangen naar volgende week blijft.

Groetjes Janske