Verrassende uitslagen

Dag lieve mensen,

Vanmorgen waren we al op tijd in Nijmegen. Om 9.00 uur had mama een afspraak in het ziekenhuis, dus we hebben haar bij de voordeur afgezet. Daarna hebben papa en ik de auto geparkeerd en zijn naar de Poli gelopen. Ik ben met name druk geweest om te vertellen dat ik geen slangetje meer in mijn neus had. Tenminste, dat wilde ik vooraf. Op het moment dat ik dan echt iemand tegen kwam werd ik verlegen en kon ik niets meer zeggen. Toch was iedereen trots op mij en moedigde mij aan om dit vol te houden. Of ik dit ga doen is maar de vraag. Vandaag heb ik echt veel te weinig gegeten. Zelf weet ik gewoon dat ik dat doe om woensdag, op mijn verjaardag, meer plaats over te hebben voor de taart. Papa en mama vinden dat niet zo'n goed idee en vinden toch dat ik morgen weer beter moet gaan eten. Ik hoop dat ik me dan iets beter voel, zodat het me ook lukt om beter te eten. Vanavond mochten we zelfs bij opa IJsje en oma Tumtum eten en oma had heerlijk gekookt. Toch heb ik niet meer dan een paar kleine stukjes worst gegeten. Tussen de middag hebben papa, mama en ik gegeten in het vestigingsplaatsje Ravenstein. Het is een heel mooi en oud plaatsje en wij zaten in de dorpsherberg die meer dan 200 jaar oud was. Er zijn dus al veel mensen geweest die daar gegeten hebben. Ook ik heb een paar hapjes van mijn tosti gehad. Toen hield dat ook weer op. Wel heb ik een grote beker melk op. Ik moet ook wel goed gaan eten, want ten opzichte van vorige week ben ik een halve kilo lichter geworden. Iedereen die het zelfde dieet wil volgen, kan zich bij mij melden. Op zich is dit niet raar, want sondevoeding is natuurlijk wel zo geoptimaliseerd, dat je dat met normale voeding niet kunt bereiken. Ik mag ook nog wel iets meer afvallen, maar daarna is het toch echt zaak om zelf voldoende te eten.
Na het bloedprikken moesten we weer een poosje wachten. Samen met papa heb ik verschillende spelletjes gespeeld in de grote hal. Vooral verstoppertje hebben we lang vol gehouden. Inmiddels ken ik dan ook wel alle betere verstopplekjes van de grote hal.
Inmiddels had mama zich ook weer bij ons aangesloten en zijn we naar de Polikamer gegaan, waar Vivian even later ook kwam. Ik had weer voor veel gespreksstof gezorgd. Mijn bloedwaardes waren zeker niet wat er verwacht was. Mijn weerstand is zelfs weer zover onderuit gegaan, dat ik technisch gesproken weer in de dip zit. Dat betekent een afweer van 0,3. Gelukkig konden ze wel in het bloed zien, dat ik weer veel cellen aan het aanmaken ben en verwachten ze dan ook dat ik vlug weer uit de dip ben. Waarschijnlijk heeft mijn beenmerg zich drukker gemaakt over mijn bloedplaatjes en is daarbij mijn weerstand even vergeten.
Als zo'n bloeduitslag tevoorschijn komt, moet er weer overlegd worden over hoe verder. Het was eigenlijk de bedoeling om de 6-MP iets op te hogen. Besloten is om deze gelijk te houden en zelfs de MTX iets te verlagen. Het rare is gewoon de onvoorspelbaarheid van mijn bloed. Op een of andere manier blijf ik anders reageren op de medicijnen en dat blijft heel moeilijk te verklaren. Ook voor de toekomst valt niet te zeggen wat dit betekent voor mijn genezing. Vooralsnog blijven de prognoses gelijk.
Ook hebben we het nog even gehad over de virussen in mijn lijf. Dit wordt in ieder geval goed in de gaten gehouden, zodat de virussen niet de overhand kunnen nemen. Daarnaast blijft mijn kleur een punt van aandacht. Ook hier wordt nog bekeken wat de oorzaak hiervan kan zijn. Al met al weer genoeg zaken om de oncologen de komende week bezig te houden en dan kan ik me ondertussen bezig houden met de feestjes die eraan zitten te komen.
Ook in het ziekenhuis wisten ze dat ik bijna jarig was, want de zusters en dokters hadden ook een kadootje voor mij. Of eigenlijk twee. In eerste instantie wilde ik het kadootje pas uitpakken op mijn verjaardag, maar ineens won mijn nieuwsgierigheid het en ben ik het toch maar gaan uitpakken. Het was een leuk kado om lekker mee te knutselen. Ze weten in het ziekenhuis ook wel wat ik leuk vind.
Vanmiddag heb ik dan ook samen met mijn zusjes en Leanne al flink geknutseld en gestempeld. Het is helemaal goedgekeurd. Met Leanne heb ik besproken wat de stempels voorstellen en ik moet zeggen dat ik wel merk dat Leanne's gedachte soms bij iemand anders zijn. Dat mag natuurlijk ook best hoor.
Morgen zullen we alle voorbereidingen gaan treffen voor woensdag, want dan gaat het toch echt gebeuren. Janske Beks wordt 4 jaar!!!!

Groetjes Janske