Met kerst was ik erbij

Dag lieve mensen,

Wederom is het me gelukt. Met de kerstdagen was ik thuis en ben ook nog overal naar toe geweest. Zoals ik donderdag al vertelde ben ik toen bij tante Angela op haar verjaardag geweest. 1e kerstdag ben ik meegeweest naar oma Hanny en opa Frans. Daar werd lekker gegeten en er waren ook nog eens cadeautjes. Op 2e kerstdag ben ik meegeweest naar oma Tumtum en opa IJsje en ook hier werd lekker gegeten. Tevens hebben we toen ook nog even de koppen bij elkaar gestoken om tot een oplossing te komen voor de komende 30 weken. Het idee is er, nu moeten we nog even kijken of het ook op de juiste manier in te vullen is, maar op zich verwachten we daar geen al te grote problemen meer.
Nu zal de conclusie misschien zijn dat het goed gaat met mij, maar helaas is dat niet waar. Al de dagen heb ik eigenlijk alleen maar op bed gelegen of in een grote stoel erbij gezeten. Vaak gingen we dan een paar uur, waarna ik dan ook helemaal op was. Ik heb het koud, overal pijn, futloos, maar ook veel onrust in mijn lijf. Maakt mij niet uit hoor, want ik was erbij.
Vandaag ging het echter nog minder met mij. Ik ben amper mijn bed uitgeweest, recht op gaan zitten lukt niet, ik moest spugen met wat oud bloed erin, mijn billen zijn helemaal kapot en in mijn mond zitten allemaal wondjes. Vanmorgen dacht ik nog even fijn onder de douche te gaan staan, want dat vind ik altijd heel fijn, maar vanwege mijn kapotte billen ging dit niet, want de eerste druppels water deden meteen ontzettende pijn. Mijn billen zijn kapot wat te vergelijken is met brandblaren. Na het spugen werd er toch weer even met Nijmegen gebeld. Daar wilde ze mij toch echt even zelf zien en we moesten maar spullen meenemen, want de kans was groot dat ik er moest blijven.
Bij de Eerste Hulp ben ik helemaal nagekeken door een arts. Ook mijn bloed is weer gecontroleerd. Er werd verteld wat ze op de afdeling zouden doen. Dat was sterkere pijnbestrijding, mond vaker ontsmetten, schuim voor op de billen om ze zuiver te maken en groene leem voor op de billen, zodat deze beter beschermd zouden worden. Eigenlijk zijn dit dus allemaal zaken waar je je geen zorgen over hoeft te maken, het zijn maar bijwerkingen van de medicijnen en daar heb je symptoombestrijding voor. Dit kunnen we thuis natuurlijk ook, vandaar dat ik dit bericht schrijf tussen Nijmegen en Heeze, want ik ben weer op weg naar huis.
Zo kunnen papa en mama nog bij Barry en Mechteld gaan eten, want dat stond gepland voor vandaag. Eigenlijk was het andersom, dat zij bij ons zouden komen eten. Lieke en Meike zouden morgen ook bij hun gaan spelen, dus die zijn nu een dag eerder gegaan en ik kan ze dadelijk ook nog zien. De reden voor het etentje is dat Mechteld ons had opgegeven bij de AH voor wie er boodschappen ter waarde voor 100 euro hadden verdient. AH had ons daarvoor geselecteerd. Wij vonden dat Barry en Mechteld het ook verdienen, dus we hebben voor dat geld echt lekkere dingen gekocht en gaan die dus vanavond nog opeten. Morgenvroeg reizen we dan weer af naar Nijmegen voor een gesprek met de oncoloog en mijn eerste gift van de "nieuwe" Asparaginase.

Groetjes Janske