Weer verder van huis

Dag lieve mensen,

Vandaag was het weer een bewogen dagje waarin eigenlijk niet veel en toch heel veel is gebeurd. Toen ik eenmaal wakker was ben ik voor de televisie gaan zitten. Ik had het koud en heb me dus lekker in de dekens in laten pakken. Daar heb ik een groot deel van de voormiddag doorgebracht. Omdat ik vannacht ook nog gespuugd had was er even wat discussie of het verstandig was om toch wat ORS te geven via de sonde. Uiteindelijk werd er besloten om 10 ml ORS per uur te geven. Na nog wat geknutseld te hebben ben ik weer op tijd mijn bedje ingedoken. Het ging vandaag gewoon weer een stuk slechter met me dan gisteren. Moe, huilerig, pijn, niet kunnen slikken. Dat laatste is overigens echt vervelend, want je gaat er zo van zeveren.
Tijdens mijn middagdutje, waarbij papa zich wederom in mijn bedje had gewrongen, kwam de behandelend arts van Eindhoven de kamer op. Ik bleef nog even slapen en papa en mama gingen met haar praten. Er was besloten dat we Eindhoven gingen verlaten en dat we naar Nijmegen zouden verhuizen. Blijkbaar was de kerstgedachte ook aangekomen in Nijmegen en was er plaats gekomen in de herberg. Wat verder het beleid dan zou worden, wordt morgen bepaald. We hebben afscheid genomen van de buitengewone gastvrijheid in Eindhoven en onze spullen ingepakt. De ambulance kwam mij ophalen en papa of mama mochten mee. De ander moest met onze eigen auto rijden. Papa en mama lieten mij kiezen wie er met de ziekenauto mee zou gaan. Dat was voor mij niet moeilijk. De laatste keer dat mama mee ging, met grote spoed en de behandelend arts ook mee, moest mama voorin zitten. De laatste keer dat papa mee ging, ook vanwege uitdroging een rustig ritje van ziekenhuis A naar B, mocht papa achterin bij mij zitten. Mijn redenatie was dus simpel. Ik heb liever iemand achterin bij mij zitten, dus papa mag mee, want mama moet voorin zitten. Papa is dus met de ziekenwagen meegereden.
Eenmaal goed ingepakt nog een keertje zwaaien naar de zusters en rijden maar. Onderweg heb ik deze keer niet geslapen. We hadden samen met broeder Wim een heel goed gesprek. Wim komt ook uit Heeze, maar heeft Heeze verlaten vanwege de liefde. Daar zijn we verder maar niet op ingegaan, want onze liefde voor Heeze is natuurlijk groot. Daarna hebben we maar eens gevraagd hoe je kunt omgaan met de moeilijke situaties waarin je als ambulancebroeder bent terecht gekomen. Gelukkig was het druk op de weg, dus we hebben een klinische les van Wim gekregen over hoe je situaties kunt inschatten en hoe je ze later verwerkt. De belangrijkste boodschap die hij mee gaf was dat je er altijd voor moet zorgen dat je er alles aan gedaan hebt wat in je vermogen ligt. Meer kun je namelijk toch niet doen. Al met al was het een fijne rit, want toen het donker werd zag ik natuurlijk niet zoveel meer. Toen hebben we mogen kijken welk knopje voor welke lamp in de ziekenauto was. Aan het eind van de rit konden ze me gewoon in de ziekenauto opereren, zoveel lichten had ik inmiddels op me gericht. Nog even de weg gewezen, want ze zijn hier volop aan het verbouwen en de wegen liggen open.
Aangekomen op Q2 de Zee kreeg ik kamer 22 toegewezen. Daar werd ik ontvangen door de hoofd van de afdeling, die het niet zo leuk vond dat ik er alweer was. Dat vinden wij allemaal, maar we gaan er gewoon weer het beste van maken en zo vlug mogelijk terug naar Heeze. Volgens mij heb ik kamer 22 nog niet gehad. De kamer ingericht, de kerstboom opgetuigd, controles laten uitvoeren door de zuster, de dokter me laten nakijken en beleid gemaakt voor de nacht. Tot nu toe heb ik niet meer gespuugd, dus de lucht in Nijmegen doet op een of andere manier al wonderen met me. Zelfs zo goed dat ik al aan een ijsje heb gesnoept. Dit was heel fijn voor mijn keel, want slikken doet toch echt wel heel veel pijn. Met dat ijsje ging het prima en ik had hem zo ongeveer voor de helft op. Nu maar hopen dat ik er niet van ga spugen.
Papa is naar het Ronald McDonald huis en mama slaapt vannacht bij mij. De sonde staat vannacht stil, dus geen voeding en ook geen ORS. Uiteraard krijg ik wel vocht en electrolyten via het infuus. Morgen kijken we verder, maar soms moet je een omweg nemen om juist sneller thuis te zijn.

Groetjes Janske