Toch nog in Nijmegen
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
29 Juni 2011 | Nederland, Nijmegen
Dag lieve mensen,
Het was vanmorgen al vroeg duidelijk. Om zes uur kwamen ze bloed afnemen en ook werd mijn temperatuur opgenomen. Wederom was mijn temperatuur, hoe zullen we het noemen, op het randje. Toen de dokter vanmorgen om acht uur langs mijn kamer liep, kwam ze heel even praten. Eigenlijk was haar boodschap kort en helder: "Het gaat hem vandaag niet worden." Daar hadden we inmiddels ook wel een beetje rekening meegehouden, maar het is toch altijd een tegenvaller als het ook uitgesproken wordt.
Inmiddels kunnen we echt wel zeggen dat mijn lichaam moe is. Moe van het gevecht wat al twee jaar in mijn lichaam aan de gang is. Telkens dat gevecht van de Chemo Kaspers tegen de stoute cellen en dan nog de bijbehorende complicaties. Mijn lichaam kan dan wel moe zijn, maar toch sta ik elke ochtend op met een dikke lach op mijn gezicht. De verpleging hier merkt nu ook weer wie Super Janske is. Wat er ook moet gebeuren, Janske maakt er gewoon iets leuks van.
Mijn bloedwaardes zijn, na 10 dagen geen chemo, prima. Hb 6,5 Leukocyten 7,3 Neutrofielen 4,10 en Trombo's 612. Dat zijn waardes die ik in geen twee jaar voorbij heb zien komen en daar ligt het dus niet aan. Ook de ontstekingswaarde in mijn bloed is gedaald naar 13. Vandaag zou ik weer Chemo Kaspers krijgen via het infuus en gisteren waren de thuis Chemo Kaspers al gestart. Helaas is vandaag alles weer stopgezet, want het is echt belangrijk dat ik voldoende opknap, zodat ik de komende vijf weken vol kan maken. Inmiddels is dat dus 4 weken en 6 dagen. Het is raar om uit te spreken, maar het is te hopen dat ik vlug opknap, zodat ik nog zoveel mogelijk Chemo Kaspers kan krijgen. Daarnaast wil ik best graag weer naar mijn zusjes en mama. Volgens mij is dit inmiddels de 1 na langste onafgebroken opname. En dat aan het einde van de behandeling. Opa IJsje kan me vast wel vertellen of dan klopt. Het rare is dus dat ik hier voornamelijk lig tussen kinderen die nog aan de grote, lange weg moeten beginnen. We vertellen dan natuurlijk niet alle details over wat ik mee heb gemaakt, want daarvan is zelfs het personeel hier nog steeds van onder de indruk.
De rest van de dag, was weer een dagje in het ziekenhuis. Vanmorgen eerst naar school geweest en daarna wat spelen. Vandaag was ik wat minder fit, dus heb niet veel in de grote hal gespeeld. Ik ben voornamelijk op mijn kamer geweest en heb daar wat spelletjes gedaan of TV gekeken. Vlak voor ik ging slapen kreeg ik nog even bezoek van hulpbisschop Robertus (Rob) Gerardus Leonia Maria Mutsaerts. Hij was in het ziekenhuis en hoorde dat ik ook in het ziekenhuis lag en hij wilde toch wel heel graag weten hoe het met mij ging. Hij was pastoor van Heeze op het moment dat ik ziek werd.
Ergens in de middag werd ik wakker gemaakt door papa. Ik hoopte dat de visite er was, maar in plaats daarvan moesten we naar de dagbehandeling. Vandaag was de eerste verneveling die ik elke vier weken ga krijgen. Dit in plaats van de thuis antibiotica. Zuster Marleen was op de dagbehandeling, dus mijn dag kon niet meer kapot. Het was wel raar om te ervaren dat je als ziek kind iets in je longen verneveld krijgt en dat je moet beschermen, terwijl alle volwassenen zich volledig moeten beschermen om niet in aanraking te komen met dat spul. Ook de kamer waarin het gebeurde moest daarna gesloten worden en morgenochten moet deze eerst grondig gereinigd worden. Als ze zeggen dat het helpt, zal ik dat maar geloven. Daarom ben ik keurig bij papa op schoot gaan zitten en heb in totaal wel ruim een half uur zo'n kapje op mijn mond gehad. Dit ging gepaard met de nodige hoestbuien, maar ondanks dat vond iedereen het weer benoemenswaardig hoe ik het had gedaan. Na afloop moest ik eerst naar buiten om alles van me af te laten waaien, voordat ik naar de afdeling mocht.
Ondertussen waren Lieke en mama aangekomen en ze zaten al in de grote hal. Ik heb naar ze gezwaaid en daarna kwamen ze naar beneden en na een poosje mocht ik weer naar binnen. Mama had macaroni van thuis meegenomen en we zijn met zijn vieren naar het Ronald McDonald huis gegaan. Daar hebben we gezellig met zijn vieren gegeten. Ja, ook ik heb best wel een paar hapjes macaroni op. Dat was dus een groot succes. Na het eten mochten Lieke en ik nog even spelen en daarna hebben we weer afscheid genomen. Nu maar hopen dat we weer spoedig thuis met zijn vijven aan tafel zitten.
Groetjes Janske
Het was vanmorgen al vroeg duidelijk. Om zes uur kwamen ze bloed afnemen en ook werd mijn temperatuur opgenomen. Wederom was mijn temperatuur, hoe zullen we het noemen, op het randje. Toen de dokter vanmorgen om acht uur langs mijn kamer liep, kwam ze heel even praten. Eigenlijk was haar boodschap kort en helder: "Het gaat hem vandaag niet worden." Daar hadden we inmiddels ook wel een beetje rekening meegehouden, maar het is toch altijd een tegenvaller als het ook uitgesproken wordt.
Inmiddels kunnen we echt wel zeggen dat mijn lichaam moe is. Moe van het gevecht wat al twee jaar in mijn lichaam aan de gang is. Telkens dat gevecht van de Chemo Kaspers tegen de stoute cellen en dan nog de bijbehorende complicaties. Mijn lichaam kan dan wel moe zijn, maar toch sta ik elke ochtend op met een dikke lach op mijn gezicht. De verpleging hier merkt nu ook weer wie Super Janske is. Wat er ook moet gebeuren, Janske maakt er gewoon iets leuks van.
Mijn bloedwaardes zijn, na 10 dagen geen chemo, prima. Hb 6,5 Leukocyten 7,3 Neutrofielen 4,10 en Trombo's 612. Dat zijn waardes die ik in geen twee jaar voorbij heb zien komen en daar ligt het dus niet aan. Ook de ontstekingswaarde in mijn bloed is gedaald naar 13. Vandaag zou ik weer Chemo Kaspers krijgen via het infuus en gisteren waren de thuis Chemo Kaspers al gestart. Helaas is vandaag alles weer stopgezet, want het is echt belangrijk dat ik voldoende opknap, zodat ik de komende vijf weken vol kan maken. Inmiddels is dat dus 4 weken en 6 dagen. Het is raar om uit te spreken, maar het is te hopen dat ik vlug opknap, zodat ik nog zoveel mogelijk Chemo Kaspers kan krijgen. Daarnaast wil ik best graag weer naar mijn zusjes en mama. Volgens mij is dit inmiddels de 1 na langste onafgebroken opname. En dat aan het einde van de behandeling. Opa IJsje kan me vast wel vertellen of dan klopt. Het rare is dus dat ik hier voornamelijk lig tussen kinderen die nog aan de grote, lange weg moeten beginnen. We vertellen dan natuurlijk niet alle details over wat ik mee heb gemaakt, want daarvan is zelfs het personeel hier nog steeds van onder de indruk.
De rest van de dag, was weer een dagje in het ziekenhuis. Vanmorgen eerst naar school geweest en daarna wat spelen. Vandaag was ik wat minder fit, dus heb niet veel in de grote hal gespeeld. Ik ben voornamelijk op mijn kamer geweest en heb daar wat spelletjes gedaan of TV gekeken. Vlak voor ik ging slapen kreeg ik nog even bezoek van hulpbisschop Robertus (Rob) Gerardus Leonia Maria Mutsaerts. Hij was in het ziekenhuis en hoorde dat ik ook in het ziekenhuis lag en hij wilde toch wel heel graag weten hoe het met mij ging. Hij was pastoor van Heeze op het moment dat ik ziek werd.
Ergens in de middag werd ik wakker gemaakt door papa. Ik hoopte dat de visite er was, maar in plaats daarvan moesten we naar de dagbehandeling. Vandaag was de eerste verneveling die ik elke vier weken ga krijgen. Dit in plaats van de thuis antibiotica. Zuster Marleen was op de dagbehandeling, dus mijn dag kon niet meer kapot. Het was wel raar om te ervaren dat je als ziek kind iets in je longen verneveld krijgt en dat je moet beschermen, terwijl alle volwassenen zich volledig moeten beschermen om niet in aanraking te komen met dat spul. Ook de kamer waarin het gebeurde moest daarna gesloten worden en morgenochten moet deze eerst grondig gereinigd worden. Als ze zeggen dat het helpt, zal ik dat maar geloven. Daarom ben ik keurig bij papa op schoot gaan zitten en heb in totaal wel ruim een half uur zo'n kapje op mijn mond gehad. Dit ging gepaard met de nodige hoestbuien, maar ondanks dat vond iedereen het weer benoemenswaardig hoe ik het had gedaan. Na afloop moest ik eerst naar buiten om alles van me af te laten waaien, voordat ik naar de afdeling mocht.
Ondertussen waren Lieke en mama aangekomen en ze zaten al in de grote hal. Ik heb naar ze gezwaaid en daarna kwamen ze naar beneden en na een poosje mocht ik weer naar binnen. Mama had macaroni van thuis meegenomen en we zijn met zijn vieren naar het Ronald McDonald huis gegaan. Daar hebben we gezellig met zijn vieren gegeten. Ja, ook ik heb best wel een paar hapjes macaroni op. Dat was dus een groot succes. Na het eten mochten Lieke en ik nog even spelen en daarna hebben we weer afscheid genomen. Nu maar hopen dat we weer spoedig thuis met zijn vijven aan tafel zitten.
Groetjes Janske
-
29 Juni 2011 - 21:56
Tante Angela:
Hoi Super Janske,
Dat heb je weer Super gedaan vandaag, weer wat nieuws erbij, dat vernevelen en je doet net of het de gewoonste zaak van de wereld is.
Goed van jou dat je vandaag wat gegeten hebt en natuurlijk smaakt de macaroni van mama dan ook het lekkerst.
Rust goed uit dan knap je vast snel op.
Dikke knuffel van tante Angela -
29 Juni 2011 - 21:58
Janny:
Hallo Super Janske en Familie,
Wat maak je toch weer veel mee op een dag, je hebt een mooie foto gemaakt van het team, een goede fotograaf ben jij. Nu maar hopen dat het goed gaat en je vlug weer thuis bent.
Je hebt al veel kaarten gekregen zeg, daar kan je lekker van genieten.
Janske de groetjes en ook voor je papa,
Fam.Vrienten -
29 Juni 2011 - 22:06
Ome Tan:
das toevallig, wij hadde ook macaroni vandaag.
lekker hè
grtz
ome Tan -
29 Juni 2011 - 22:14
Joli Claes:
Ha Janske en familie.
Zet ik nog een berichtje bij het verhaal van gister, zetten jullie er ondertussen een nieuw verhaal op, dus hier ben ik weer.
Ik zie dat je kamer inderdaad behangen is met kaarten.
Wat fijn dat je zoveel post krijgt.
Vandaag weer iets nieuws meegemaakt, vernevelen, en ook dat doe je zonder protest.
Wat ben je toch een Supermeid.
Je vond het zeker wel fijn dat je mama weer even kon knuffelen, en je grote zus natuurlijk.
Daar krijg je wel extra energie van, denk ik.
Niks is zo lekker als thuis gemaakt eten van mama, dus ik snap dat je lekker wat meegeten hebt.
Jammer dat je nog niet naar huis mag, maar het is beter als je pas naar huis mag als er geen risico's aan verbonden zijn.
Dus nog even volhouden samen met papa.
Temp omlaag, saturatie omhoog.
Slaap lekker.
Hou vol en zet 'm op.
Dikke kus van ons. xxxxxxxxxxxx -
30 Juni 2011 - 07:18
Lambert En Tineke:
Hallo Janske,
Wat een bijzonder meisje ben jij toch!! Zoals je allerlei behandelingen maar ondergaat, zoals bijv. zo'n rare vernevelaar nu weer, waarbij je nog zo lang stil moet zitten ook! Je doet het toch maar keurig!!! Petje af, hoor! Het zonnetje van het Radboud!!
En ondanks het feit dat je je best vermaakt in het ziekenhuis wil je nu toch wel eens naar huis!! Ik ben erg benieuwd wanneer je daar sterk genoeg voor bent!!
Wát een kaarten heb je daar hangen zeg! Er zijn veel mensen die aan jou denken hé!!!
Lieve Janske, ik hoop dat je een prima dagje hebt en dat je weer wat extra energie krijgt zodat.........
We wachten op je goede bericht!!
Groetjes van Lambert en Tineke -
30 Juni 2011 - 07:24
DORRY:
HOI JANSKE EN FAM.
WAT EEN KANJER BEN JIJ TOCH .
VERNEVELEN DE BISSCHOP OP BEZOEK ER MOET HULP VOOR.
EEN KEI AARDIGE MAN VIND IK,
WAT FIJN DAT MAMA EN LIEKE OOK BIJ JOU GEWEEST WAREN MEIS.EN ZELFS WAT GEGETEN KLASSE
EN DE POSTBODE MAG IN ZIJN HANDEN KLAPPEN ONDANKS JOU HEEFT HIJ NOG FLINK TE WERKEN.
HET PERSONEEL EN PAPA LIJKEN WEL VAN EEN ANDERE PLANEET TE KOMEN ,MAAR ZIEN ER GOED UIT ALLEMAAL.
IK VOND ER WEER ECHTE RAAKFOTO'S BIJZITTEN,PRACHTIG MAAR IEDERE KEER KRIJG JE DAN EEN OPTATER.
NOG 4 WEKEN EN 6 DAGEN MEID WE GAAN ER VOOR MAAR DAT DOE JIJ AL BIJNA 2JAAR EN NIET GEWOON MAAR UNIEK ZO KNOK JIJ MET JOU FAM.
NU STERKTE JIJ EN WIJ GAAN TOCH WINNEN NONDE JU,SORRY HULPBISSCHOP ROB DIT MOEST EVEN .
DE VETTE GROETEN EEN VETTE DIKKE DORRY
-
30 Juni 2011 - 08:39
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske
Wat jammer dat je niet naar huis mag. En ook al bereid je daar een beetje op voor........valt het altijd tegen.
We blijven gewoon aftellen
Nog 4 weken en 5 dagen. Kan al allebei op 1 handje.
Je houd je naam goed hoog SUPER Janske
Groetjes uit Leende
-
30 Juni 2011 - 09:04
Opa Ijsje:
in oktober 2009 heb je 14dagen aangesloten in Nijmegen in het ziekenhuis gelegen.
als kan niet verbeteren schat. -
30 Juni 2011 - 10:49
Jos Zwieber De Vos:
Hoi SuperDoraJanske,
Ik zou willen dat ik ook maar half zo dapper zou zijn als JIJ !!!
Ik hoop dat het zonnetje weer snel achter de wolken uit komt,
want na regen komt zonneschijn !
Hou vol, hou vol ook pappa & mama.
Gekke groetjes van Jos Zwieber de Vos. -
30 Juni 2011 - 11:20
Judith, Ron, Wout, ?:
Hallo allemaal,
Goh, wat een dag toch weer en een pluim op je pet! Dappere meid!
Papa, mama en je zussen doen het ook alweer zo knap!
We duimen hier voor jullie!
Zet 'm op!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
