Lekker lang logeren, helaas niet
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
29 Mei 2011 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Omdat mijn papa en mama een weekend met de Heibessums naar Belgie gaan mag ik samen met mijn zusje en grote zus twee nachtjes logeren bij Tante Angela en Ome Tan.
Zoals jullie al konden lezen waren mijn bloedjes goed en mocht/moest tante Angela mij naast de gebruikelijke medicijnen ook chemo geven. Lieke mocht bij Ome Renier logeren en zodoende lag ik lekker bij Sietske op de kamer en Meike bij Rens. Grote gekKE NeEf BART was zelf op logeerweekend dus een fijne mix van logeeradressen.
Na een heerlijke ononderbroken nacht waren we allemaal om 6 uur wakker, wij vonden dit niet vroeg maar mijn oom en tante wel. We kwamen zelf met het idee om alvast braaf beneden wat tv te kijken en een ontbijtje te nuttigen. Ome Tan kwam een uurtje later met de vraag of ik ook al had ontbeten, niet dus, ik had wel zin in een .......jawel een stroopwafel. Mijn Ome Tan vond dat ik maar een boterham met papapasta moest eten maar dat vond ik natuurlijk niet goed. Ome Tan kwam met een compromis, een boterham met stroopwafel. Dit klonk al veel beter want er kwam het woord stroopwafel in voor. Nadat ik eerst de boterham en daarna ome Tan een paar keer had aangekeken heb ik toch alleen maar de stroopwafel opgepeuzeld incl. alle kruimeltjes. En de boterham, daar waren de vogeltjes weer heel blij mee. Na dit stevige ontbijt zijn we heerlijk gaan spelen en hebben we zowel letterlijk als figuurlijk alle spelletjes uit de kast gehaald.
Een paar uur later was het tijd voor ons fruithapje en omdat logeetjes het vaak voor het zeggen hebben werden er door Meike duivjes (ja zionder r) en door mij aardbeien besteld. Ideaal is het dan dat de supermarkt op 2 minuten loopafstand ligt en we dus binnen 10 minuten waren voorzien en er zelfs een tweede schaaltje bij iedereen naar binnen ging.
Het idee voor de lunch stond mij ook wel aan; tosti's, alleen moest ome Tan nog even terug naar de winkel want ze hadden geen tomaten ketshup in huis. Na de lunch ben ik samen met Meike een dutje gaan doen zodat we uitgerust naar Arcen konden voor tante Harriete haar verjaardag. Omdat Sietske haar bedje zo lekker was heb ik tot half vijf liggen snurken, tenminste iedereen zegt dat ik dan lig te snurken maar ik weet zelf wel dat dat niet zo is, toch?
In Arcen waren we weer compleet want ook Lieke was daar al samen met Sietske en Opa en Oma. Na de felicitaties en de kado's (lees zelfgemaakte strijkkraalfiguurtjes) zijn we fijn gaan spelen in Imke's speeltuin. Toen ik moe begon te worden ben ik bij tante Angela op schoot gekropen en heb haar duidelijk gemaakt dat ik wel naar huis wilde maar toen even later de muziek aanging moest natuurlijk ook mijn beste beentje voor zetten. Hierdoor konden tante Angela en Ome Tan nog even eten en zijn we daarna naar huis gereden.
Onderweg samen met Sietske en Meike uit volle borst "mijn' liedjes gezongen en nog een keer en nog een keer.
tot hier....
Een mooi positief verhaal tot hier dus, maar helaas liep er naast dit positieve verhaal ook een ander verhaal doorheen. Ik voelde me namelijk gisterenmorgen goed. Ik had geen pijn en ik had eigenlijk wel wat energie. Wel voelde ik wat warm aan, dus tante Angela heeft toch maar even gekeken wat mijn temperatuur was. Dat was even schrikken, want het was 38,3. Toch maar even een telefoontje naar papa om te kijken wat er moest gebeuren. Dat was rond half negen in de ochtend en papa zat al op de fiets om zijn trainingsrondje voor die dag te maken. Ook hij schrok en daardoor verliep de training anders dan verwacht. Hij wilde eigenlijk een paar uur rustig gaan fietsen, maar na dit telefoontje ging hij vol gas terug naar de logeerlocatie waar papa en mama waren met de Heibessums. Dat was in België, maar gelukkig niet al te ver over de grens. Volgens het protocol moet er na twee uur weer mijn temperatuur opgenomen worden en dat werd dus afgesproken. Tot die tijd zouden papa en mama nog blijven, zodat ze nog even konden ontbijten. Gelukkig was de temperatuur twee uur later 37,8 en nog steeds voelde ik mij goed. Alles was onder controle en vanuit de logeerlocatie naar Valkenswaard was niet veel verder als van Heeze naar Valkenswaard. Er werd besloten dat papa en mama gezellig met de spelletjes mee gingen doen en rond de middag zouden we weer bellen.
Vol trots belde ik dan ook op dat mijn temperatuur gedaald was naar 37,3 en dat ik me nog steeds prima voelde. Ik vertelde zelfs dat ik papa en mama niet miste en hoe gek dat ook klinkt, ze vonden dit heel fijn om te horen. Er werd besloten dat ik ging slapen en daarna gewoon mee naar Arcen zou gaan. Er kan natuurlijk altijd iets spelen, maar als de koorts niet aanblijft en ik me goed voel, dan kunnen de dokters ook niets vinden. Voor het slapen gaan toch maar weer mijn temperatuur opgenomen en toen was het definitief mis. 38,7 was het en dat betekent contact opnemen met Nijmegen. Die waren heel snel in hun beslissing en dus moest ik naar het Eindhoven ziekenhuis. Uiteindelijk kwam ik daar rond 11 uur ’s avonds aan. Ondanks de hoge temperatuur en het nog niet slapen, voelde ik me best goed en vroeg dan ook steeds of papa of mama een spelletje met me wilde spelen.
In Eindhoven was het weer hetzelfde riedeltje. Onderzoek door de dokter en een vingerprik zijn standaard. Helaas wilde de vingerprik niet echt lukken en nadien bleek ook nog eens dat het bloed gestold was. Er moest weer een vingerprik gedaan worden en ook dit ging niet echt soepeltjes. Uiteindelijk ben ik vijf keer in mijn vingers geprikt om mijn bloedwaardes te bepalen. Ondertussen mocht ik ook weer naar beneden om een longfoto te gaan maken. De fotograaf was zwaar onder de indruk hoe goed dat ik dat inmiddels doe. Het was al 12 uur geweest, maar toch wist ik precies wat ik moest doen. Recht staan, adem inhouden en dan is het zo gebeurd.
Rond half twee kwam de dokter met de uitslag. Ik had weer een longontsteking en nu in mijn linkerlong. Mijn bloedwaardes waren verder prima en ik maak ook niet een hele zieke indruk, dus er was geen reden om mij in het ziekenhuis te houden. Ik mocht dus met papa en mama mee naar huis. Natuurlijk heb ik wel weer extra antibiotica gekregen om de longontsteking te lijf te gaan. De chemo mag thuis gewoon doorgaan. Iets na tweeën vannacht kwamen we dan ook weer thuis. Goed gaar, dus we zijn direct naar bed gegaan. Ik ben nog even voor de goede orde in mijn eigen bed gaan liggen, maar dat heeft niet lang geduurd. Vanmorgen hebben we wel met zijn drieën uitgeslapen en de rest van de dag heel rustig aan gedaan. Aan het einde van de middag werden Meike en Lieke weer thuis gebracht, zodat we weer compleet zijn. Voor de rest gaat het best redelijk met mij al schommelt mijn temperatuur wel heel hard op en neer. Van hoog in de 36 tot laag in de 38. Morgen hebben we weer contact met de oncoloog over het hoe en wat.
Zo zie je maar weer hoe zwaar het is om, ook al is de top in zicht, de berg te blijven beklimmen. Iedereen is moe en ook mijn lichaam raakt aardig uitgeput. Gelukkig kunnen we ook ome Tan en tante Angela scharen onder de oplettende verzorgers. Natuurlijk wisten wij dit allang, maar het bewijs hebben ze nu weer geleverd. Er was niet echt een reden om mijn temperatuur op te nemen, maar toch hebben ze dat gedaan. Hierdoor zijn we er weer vlug bij en hoef ik niet in het ziekenhuis te logeren, maar mag ik fijn thuis zijn. Helaas geen school voor mij morgen, maar ik heb meester papa al ingeschakeld en die geeft mij morgen les. Wel blijft het lastig, want het bevestigd gewoon weer dat we nog niet bezig kunnen zijn met wat er na 2 augustus gaat komen. Je moet eerst de top halen voor je kunt afdalen.
Groetjes Janske
Omdat mijn papa en mama een weekend met de Heibessums naar Belgie gaan mag ik samen met mijn zusje en grote zus twee nachtjes logeren bij Tante Angela en Ome Tan.
Zoals jullie al konden lezen waren mijn bloedjes goed en mocht/moest tante Angela mij naast de gebruikelijke medicijnen ook chemo geven. Lieke mocht bij Ome Renier logeren en zodoende lag ik lekker bij Sietske op de kamer en Meike bij Rens. Grote gekKE NeEf BART was zelf op logeerweekend dus een fijne mix van logeeradressen.
Na een heerlijke ononderbroken nacht waren we allemaal om 6 uur wakker, wij vonden dit niet vroeg maar mijn oom en tante wel. We kwamen zelf met het idee om alvast braaf beneden wat tv te kijken en een ontbijtje te nuttigen. Ome Tan kwam een uurtje later met de vraag of ik ook al had ontbeten, niet dus, ik had wel zin in een .......jawel een stroopwafel. Mijn Ome Tan vond dat ik maar een boterham met papapasta moest eten maar dat vond ik natuurlijk niet goed. Ome Tan kwam met een compromis, een boterham met stroopwafel. Dit klonk al veel beter want er kwam het woord stroopwafel in voor. Nadat ik eerst de boterham en daarna ome Tan een paar keer had aangekeken heb ik toch alleen maar de stroopwafel opgepeuzeld incl. alle kruimeltjes. En de boterham, daar waren de vogeltjes weer heel blij mee. Na dit stevige ontbijt zijn we heerlijk gaan spelen en hebben we zowel letterlijk als figuurlijk alle spelletjes uit de kast gehaald.
Een paar uur later was het tijd voor ons fruithapje en omdat logeetjes het vaak voor het zeggen hebben werden er door Meike duivjes (ja zionder r) en door mij aardbeien besteld. Ideaal is het dan dat de supermarkt op 2 minuten loopafstand ligt en we dus binnen 10 minuten waren voorzien en er zelfs een tweede schaaltje bij iedereen naar binnen ging.
Het idee voor de lunch stond mij ook wel aan; tosti's, alleen moest ome Tan nog even terug naar de winkel want ze hadden geen tomaten ketshup in huis. Na de lunch ben ik samen met Meike een dutje gaan doen zodat we uitgerust naar Arcen konden voor tante Harriete haar verjaardag. Omdat Sietske haar bedje zo lekker was heb ik tot half vijf liggen snurken, tenminste iedereen zegt dat ik dan lig te snurken maar ik weet zelf wel dat dat niet zo is, toch?
In Arcen waren we weer compleet want ook Lieke was daar al samen met Sietske en Opa en Oma. Na de felicitaties en de kado's (lees zelfgemaakte strijkkraalfiguurtjes) zijn we fijn gaan spelen in Imke's speeltuin. Toen ik moe begon te worden ben ik bij tante Angela op schoot gekropen en heb haar duidelijk gemaakt dat ik wel naar huis wilde maar toen even later de muziek aanging moest natuurlijk ook mijn beste beentje voor zetten. Hierdoor konden tante Angela en Ome Tan nog even eten en zijn we daarna naar huis gereden.
Onderweg samen met Sietske en Meike uit volle borst "mijn' liedjes gezongen en nog een keer en nog een keer.
tot hier....
Een mooi positief verhaal tot hier dus, maar helaas liep er naast dit positieve verhaal ook een ander verhaal doorheen. Ik voelde me namelijk gisterenmorgen goed. Ik had geen pijn en ik had eigenlijk wel wat energie. Wel voelde ik wat warm aan, dus tante Angela heeft toch maar even gekeken wat mijn temperatuur was. Dat was even schrikken, want het was 38,3. Toch maar even een telefoontje naar papa om te kijken wat er moest gebeuren. Dat was rond half negen in de ochtend en papa zat al op de fiets om zijn trainingsrondje voor die dag te maken. Ook hij schrok en daardoor verliep de training anders dan verwacht. Hij wilde eigenlijk een paar uur rustig gaan fietsen, maar na dit telefoontje ging hij vol gas terug naar de logeerlocatie waar papa en mama waren met de Heibessums. Dat was in België, maar gelukkig niet al te ver over de grens. Volgens het protocol moet er na twee uur weer mijn temperatuur opgenomen worden en dat werd dus afgesproken. Tot die tijd zouden papa en mama nog blijven, zodat ze nog even konden ontbijten. Gelukkig was de temperatuur twee uur later 37,8 en nog steeds voelde ik mij goed. Alles was onder controle en vanuit de logeerlocatie naar Valkenswaard was niet veel verder als van Heeze naar Valkenswaard. Er werd besloten dat papa en mama gezellig met de spelletjes mee gingen doen en rond de middag zouden we weer bellen.
Vol trots belde ik dan ook op dat mijn temperatuur gedaald was naar 37,3 en dat ik me nog steeds prima voelde. Ik vertelde zelfs dat ik papa en mama niet miste en hoe gek dat ook klinkt, ze vonden dit heel fijn om te horen. Er werd besloten dat ik ging slapen en daarna gewoon mee naar Arcen zou gaan. Er kan natuurlijk altijd iets spelen, maar als de koorts niet aanblijft en ik me goed voel, dan kunnen de dokters ook niets vinden. Voor het slapen gaan toch maar weer mijn temperatuur opgenomen en toen was het definitief mis. 38,7 was het en dat betekent contact opnemen met Nijmegen. Die waren heel snel in hun beslissing en dus moest ik naar het Eindhoven ziekenhuis. Uiteindelijk kwam ik daar rond 11 uur ’s avonds aan. Ondanks de hoge temperatuur en het nog niet slapen, voelde ik me best goed en vroeg dan ook steeds of papa of mama een spelletje met me wilde spelen.
In Eindhoven was het weer hetzelfde riedeltje. Onderzoek door de dokter en een vingerprik zijn standaard. Helaas wilde de vingerprik niet echt lukken en nadien bleek ook nog eens dat het bloed gestold was. Er moest weer een vingerprik gedaan worden en ook dit ging niet echt soepeltjes. Uiteindelijk ben ik vijf keer in mijn vingers geprikt om mijn bloedwaardes te bepalen. Ondertussen mocht ik ook weer naar beneden om een longfoto te gaan maken. De fotograaf was zwaar onder de indruk hoe goed dat ik dat inmiddels doe. Het was al 12 uur geweest, maar toch wist ik precies wat ik moest doen. Recht staan, adem inhouden en dan is het zo gebeurd.
Rond half twee kwam de dokter met de uitslag. Ik had weer een longontsteking en nu in mijn linkerlong. Mijn bloedwaardes waren verder prima en ik maak ook niet een hele zieke indruk, dus er was geen reden om mij in het ziekenhuis te houden. Ik mocht dus met papa en mama mee naar huis. Natuurlijk heb ik wel weer extra antibiotica gekregen om de longontsteking te lijf te gaan. De chemo mag thuis gewoon doorgaan. Iets na tweeën vannacht kwamen we dan ook weer thuis. Goed gaar, dus we zijn direct naar bed gegaan. Ik ben nog even voor de goede orde in mijn eigen bed gaan liggen, maar dat heeft niet lang geduurd. Vanmorgen hebben we wel met zijn drieën uitgeslapen en de rest van de dag heel rustig aan gedaan. Aan het einde van de middag werden Meike en Lieke weer thuis gebracht, zodat we weer compleet zijn. Voor de rest gaat het best redelijk met mij al schommelt mijn temperatuur wel heel hard op en neer. Van hoog in de 36 tot laag in de 38. Morgen hebben we weer contact met de oncoloog over het hoe en wat.
Zo zie je maar weer hoe zwaar het is om, ook al is de top in zicht, de berg te blijven beklimmen. Iedereen is moe en ook mijn lichaam raakt aardig uitgeput. Gelukkig kunnen we ook ome Tan en tante Angela scharen onder de oplettende verzorgers. Natuurlijk wisten wij dit allang, maar het bewijs hebben ze nu weer geleverd. Er was niet echt een reden om mijn temperatuur op te nemen, maar toch hebben ze dat gedaan. Hierdoor zijn we er weer vlug bij en hoef ik niet in het ziekenhuis te logeren, maar mag ik fijn thuis zijn. Helaas geen school voor mij morgen, maar ik heb meester papa al ingeschakeld en die geeft mij morgen les. Wel blijft het lastig, want het bevestigd gewoon weer dat we nog niet bezig kunnen zijn met wat er na 2 augustus gaat komen. Je moet eerst de top halen voor je kunt afdalen.
Groetjes Janske
-
29 Mei 2011 - 22:00
Ome Tan:
Iedereen is ondertussen wel bekend met de Mona-reclame op z'n limburgs met als slagzin :
Daar wordt je toch BLIJ van ? Wij, Angela en ikke, hadden dit van Arcen naar huis ook in gedachte. Maar toen ik s'avonds bezig was om Janske's verhaal uit te typen kwam Sietske nog even zeggen dat ik het nog niet op het internet mocht zetten. Ik wist als snel waarom....
Daarom een nieuwe slogan "Daar wordt je toch boos van ?!" Niets leek erop dat onze nichtje wat dwars zat, niet gehuild geen pijn veel gespeeld enz. en toch worden ook wij met de neus op de feiten gedrukt. Niets is wat het lijkt, altijd alert blijven. Maar ondanks deze ingekorte logeerpartij hebben wij intens genoten van Janske, ondeugend maar met een betoverende glimlach krijgt ze alles voor elkaar.
Volgende keer gaan we het weer proberen om lekker lang te komen logeren.
grtz.
Ome Tan -
29 Mei 2011 - 22:22
Joli Claes:
Ha Janske en familie.
He meisje toch, zo zien we allemaal maar weer dat je er nog niet bent.
Maar je bent al wel een heel eind op weg.
En dat ome Tan en tante Angela ook Super zijn wist ik allang, maar dat is nu nog maar eens bewezen.
Door hun oplettendheid kun jij nu thuis uitzieken en niet in het ziekenhuis.
Dus goed uitrusten, en goed je medicijnen innemen, dan komt het beslist weer goed.
Jammer van de ingekorte logeerpartijdjes, maar die kun je altijd nog een keer overdoen.
Succes morgen met je thuisles van papa.
Nu lekker slapen en knap maar snel weer op.
Hou vol en zet 'm op.
Dikke kus van ons. xxxxxxxxxxxxxxx -
30 Mei 2011 - 07:08
DORRY:
HOI JANSKE EN FAM.
WAT EEN WEEKEND WEER NONDE JU NOOIT VOORSPELBAAR BIJ JOU HUMMEL.
MAAR TOCH NOG REDELIJK AFGELOPEN, MAAR NU OPLETTEN .
WAT EEN FIJNE FAM.HEB JIJ.
ZE ZIJN ALLEMAAL ZO IN DE WEER .
DE TOP BEREIKEN BRENGT TOCH ERG VEEL SPANNING MET ZICH MEE.
MAAR WIJ GAAN ER MET JOU VOOR MEISJE ,
IK GELOOF DAT JIJ OME TAN HEERLIJK OM JOU VINGERTJE KAN WINDEN MEISJE ALS JIJ LACHT DAN SMELT HIJ HELEMAAL, WIE NIET MET DIE DONKERE OGEN EN WITTE TANDJES.
GENIET VANDAAG ALS HET GAAT EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY
-
30 Mei 2011 - 07:48
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske
Tjonge Tjonge toch. Wel jammer dat niet alles gaat zoals je dat wilt.
Maar we komen wel iedere dat een klein beetje dichter bij augustus.
En wat goed dat je zo'n oplettende tante en oom het. Maar.........anders hadden je ouders je ook niet bij hun gelaten. Niet leuk dat ze zo hun weekendje hebben moeten afbreken.
Zoals je zelf als zegt: Je moet eerst de top halen voor je kunt afdalen.
Succes
Groetjes uit Leende -
30 Mei 2011 - 08:12
Gerda:
Hey Miss Super Janske fideranske,
Wat een druk weekend heb jij gehad.
Eerst tijdens het logeren lekker slapen bij Sietske, daarna zelf je fruit uitkiezen, slapen en daarna nog naar Arcen op verjaardagsfeest.
Ja, daar moet je even van bijkomen.
Jammer dat jij koorts kreeg en naar het ziekenhuis moest met Papa en Mama maar er is heel goed op jou gelet door Tante Angela en Ome Tan.
Vandaag maar lekker rustig aan en geniet van de les van Meester Papa.
Tante Harriete, alsnog van harte gefeliciteerd.
Hou je taai kleine guit en familie.
Lieve groeten en houdoe.
Gerda -
30 Mei 2011 - 12:21
Asmara:
Lieve Allemaal,
Denk je fijn te gaan logeren bij ome Tan en tante Angela, loopt het toch anders als jullie hadden gedacht. Maar dat de Fam Prinsen goed over jullie waakt daar had ik niet aan getwijfeld. Het logeerpartytje gaan jullie vast nog een keertje overdoen..
Veel liefs en tot later.
Asmara. -
30 Mei 2011 - 15:02
B EN B UIT SOMEREN:
Hallo janske
IK HOORDE VAN OPA IJSJE EN OMA TUM TUM
DAT HET WEER NIET LEKKER GAAT
OP TANTE HARRIETTE S VERJAARDAG HEB IK JE NOG ZO MOOI ZIEN DANSEN
WE HOPEN DAT JE SNEL WEER OPKNAPT
EN ZET JE BESTE BEENTJE VOOR
N STEVIGE KNUFFEL VAN ONS
BROER EN BERTHA -
30 Mei 2011 - 19:44
Nikki En Jannie:
Hee Janske,
wat het je een druk weekend vol gezelligheid.
Goed hoor die oplettende mensen om je heen.
fijne dag morgen genieten van het lekkere weer
groetjes ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
