Mijn 500e verslag
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
14 Maart 2011 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Vandaag weer een mijlpaal bereikt. Eigenlijk wel een hele rare, want ik weet nog goed toen ik begon. Ik werd opgenomen in het Nijmegen ziekenhuis en we kregen te horen dat ik daar in isolatie moest blijven. Hoe onderhoud je dan het contact met de buitenwereld? Wat voor ons ook heel belangrijk was dat de waarheid verteld werd. Je weet wel hoe dat gaat in een dorp. Voor je het weet worden de ergste dingen verteld en als die dan weer doorverteld gaan worden, dan wordt het meestal alleen maar erger. Al met al heb ik toen besloten om een reisdagboek te starten met een verslag van mijn reis naar een kankervrij bestaan. Dat is dus dit dagboek.
Misschien was het achteraf wel beter om de mensen zelf het scenario te laten bedenken en doorvertellen, want 1 ding weet ik zeker, ze hadden het nooit zo heftig gemaakt als ik het in werkelijkheid heb meegemaakt. Het blijft natuurlijk door mijn hoofd spoken. Het lijntje is een paar keer heel dun geweest. Maar weet je wat het mooie is aan dit reisverslag, via dit reisverslag en jullie reacties kwam en komt er zoveel positieve energie op ons af dat ik mij er toch steeds weer heb doorgeslagen. Ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Zoals gezegd begon het in het ziekenhuis om contact te onderhouden met de buitenwereld. Daarna kwam ik thuis en wilde ik een paar keer minder gaan schrijven. Telkens als ik dat deed kwam er weer een complicatie en dus ziekenhuisopname en zo is het erin geslopen dat ik jullie nu ook op de hoogte houd van het reilen en zeilen thuis. Van alles wat er rondom ons gezin gebeurd. Uit de reacties die jullie op mijn berichten geven blijkt wel dat jullie allemaal meeleven. Of dat nu is in goede of in slechte tijden. Zo vergeet ik nooit meer het moment dat ik vertelde dat ik naar school mocht. Ik merkte dat dat voor iedereen een overwinning was en dat is het voor mij nog steeds. De tijd dat ik op de IC lag moesten papa en mama jullie op de hoogte houden, ik kon dat toen niet. Er werd zelfs tussentijds bij de reacties vermeld hoe het met me ging. Op dat moment voelde papa en mama dat jullie allemaal zo ontzettend met ons meeleefden en dat gaf hun heel veel kracht. Na het lezen van de berichten kwamen ze dan bij mij en ondanks dat ik niet reageerde vertelde ze mij dat ik er zeker niet alleen voor stond en iedereen aan mij dacht. Het sterkte ons allemaal om ons door deze moeilijke periode heen te knokken.
Mensen vragen ook wel eens aan mij of het niet heel veel energie kost om bijna dagelijks te schrijven. Zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen levert het alleen maar veel energie op. Zo zijn er ook heel veel lezers die niet op de site reageren, maar als je ze dan ergens tegenkomt, dan blijkt wel dat ze volledig op de hoogte zijn. Op dat moment hoeven we niet het hele verhaal uit te leggen, maar kunnen we ook ergens anders over praten en ook dat levert weer energie op. De enige vraag die we nog steeds regelmatig krijgen is wie nu eigenlijk mijn ghost-writer is. Tja, eigenlijk heb ik die helemaal niet, want alles wat op papier komt wordt ingegeven door mij. Het enige wat moet gebeuren is dat het getypt moet worden en geplaatst op de site. Dat gaat mij als 4-jarige toch echt nog even te ver om zelf te doen.
Soms, als het goed gaat met mij, zijn er wel eens momenten waarop ik denk dat het niet interessant is om te schrijven. Als ik dan niet schrijf, dan krijg ik vragen, want jullie willen toch op de hoogte gehouden worden. Dat doet mij alleen maar goed en dan maakt het mij ook niet uit om toch even een verslagje te schrijven. Wel moet ik jullie zeggen dat wij nog zo’n kleine vijf maanden verwijderd zijn van het einde van de behandeling. Hierna zullen wij weer terug moeten keren naar de normale wereld, ondanks dat we weten dat we er dan nog niet zijn. In de normale wereld schrijf je niet elke dag een verslag van wat je hebt meegemaakt, wat je voelt of wat dan ook. Dat zal ik dus ook niet blijven doen. Zoals het met alles is moet je het afbouwen en dat is wat ik nu ook ga doen. Een paar dingen ga ik jullie beloven. Als ik naar het ziekenhuis ben geweest, laat ik jullie weten hoe het daar is geweest. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van alle hoogte- en dieptepunten die we daarnaast nog meemaken en de allerbelangrijkste afspraak is dat als er geen nieuws is, het goed nieuws is. Met andere woorden, als er iets aan de hand is, dan laat ik het jullie direct weten.
Het kan dus zomaar zijn dat ik gewoon elke dag schrijf, maar het kan ook zijn dat ik zomaar een paar dagen niets van me laat horen. Als dat laatste het geval is, dan weten jullie dat het goed zit.
Groetjes Janske
Vandaag weer een mijlpaal bereikt. Eigenlijk wel een hele rare, want ik weet nog goed toen ik begon. Ik werd opgenomen in het Nijmegen ziekenhuis en we kregen te horen dat ik daar in isolatie moest blijven. Hoe onderhoud je dan het contact met de buitenwereld? Wat voor ons ook heel belangrijk was dat de waarheid verteld werd. Je weet wel hoe dat gaat in een dorp. Voor je het weet worden de ergste dingen verteld en als die dan weer doorverteld gaan worden, dan wordt het meestal alleen maar erger. Al met al heb ik toen besloten om een reisdagboek te starten met een verslag van mijn reis naar een kankervrij bestaan. Dat is dus dit dagboek.
Misschien was het achteraf wel beter om de mensen zelf het scenario te laten bedenken en doorvertellen, want 1 ding weet ik zeker, ze hadden het nooit zo heftig gemaakt als ik het in werkelijkheid heb meegemaakt. Het blijft natuurlijk door mijn hoofd spoken. Het lijntje is een paar keer heel dun geweest. Maar weet je wat het mooie is aan dit reisverslag, via dit reisverslag en jullie reacties kwam en komt er zoveel positieve energie op ons af dat ik mij er toch steeds weer heb doorgeslagen. Ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Zoals gezegd begon het in het ziekenhuis om contact te onderhouden met de buitenwereld. Daarna kwam ik thuis en wilde ik een paar keer minder gaan schrijven. Telkens als ik dat deed kwam er weer een complicatie en dus ziekenhuisopname en zo is het erin geslopen dat ik jullie nu ook op de hoogte houd van het reilen en zeilen thuis. Van alles wat er rondom ons gezin gebeurd. Uit de reacties die jullie op mijn berichten geven blijkt wel dat jullie allemaal meeleven. Of dat nu is in goede of in slechte tijden. Zo vergeet ik nooit meer het moment dat ik vertelde dat ik naar school mocht. Ik merkte dat dat voor iedereen een overwinning was en dat is het voor mij nog steeds. De tijd dat ik op de IC lag moesten papa en mama jullie op de hoogte houden, ik kon dat toen niet. Er werd zelfs tussentijds bij de reacties vermeld hoe het met me ging. Op dat moment voelde papa en mama dat jullie allemaal zo ontzettend met ons meeleefden en dat gaf hun heel veel kracht. Na het lezen van de berichten kwamen ze dan bij mij en ondanks dat ik niet reageerde vertelde ze mij dat ik er zeker niet alleen voor stond en iedereen aan mij dacht. Het sterkte ons allemaal om ons door deze moeilijke periode heen te knokken.
Mensen vragen ook wel eens aan mij of het niet heel veel energie kost om bijna dagelijks te schrijven. Zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen levert het alleen maar veel energie op. Zo zijn er ook heel veel lezers die niet op de site reageren, maar als je ze dan ergens tegenkomt, dan blijkt wel dat ze volledig op de hoogte zijn. Op dat moment hoeven we niet het hele verhaal uit te leggen, maar kunnen we ook ergens anders over praten en ook dat levert weer energie op. De enige vraag die we nog steeds regelmatig krijgen is wie nu eigenlijk mijn ghost-writer is. Tja, eigenlijk heb ik die helemaal niet, want alles wat op papier komt wordt ingegeven door mij. Het enige wat moet gebeuren is dat het getypt moet worden en geplaatst op de site. Dat gaat mij als 4-jarige toch echt nog even te ver om zelf te doen.
Soms, als het goed gaat met mij, zijn er wel eens momenten waarop ik denk dat het niet interessant is om te schrijven. Als ik dan niet schrijf, dan krijg ik vragen, want jullie willen toch op de hoogte gehouden worden. Dat doet mij alleen maar goed en dan maakt het mij ook niet uit om toch even een verslagje te schrijven. Wel moet ik jullie zeggen dat wij nog zo’n kleine vijf maanden verwijderd zijn van het einde van de behandeling. Hierna zullen wij weer terug moeten keren naar de normale wereld, ondanks dat we weten dat we er dan nog niet zijn. In de normale wereld schrijf je niet elke dag een verslag van wat je hebt meegemaakt, wat je voelt of wat dan ook. Dat zal ik dus ook niet blijven doen. Zoals het met alles is moet je het afbouwen en dat is wat ik nu ook ga doen. Een paar dingen ga ik jullie beloven. Als ik naar het ziekenhuis ben geweest, laat ik jullie weten hoe het daar is geweest. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van alle hoogte- en dieptepunten die we daarnaast nog meemaken en de allerbelangrijkste afspraak is dat als er geen nieuws is, het goed nieuws is. Met andere woorden, als er iets aan de hand is, dan laat ik het jullie direct weten.
Het kan dus zomaar zijn dat ik gewoon elke dag schrijf, maar het kan ook zijn dat ik zomaar een paar dagen niets van me laat horen. Als dat laatste het geval is, dan weten jullie dat het goed zit.
Groetjes Janske
-
14 Maart 2011 - 19:42
Krisna Reinders:
Hoi Beksjes,
Ik zal jullie verhalen zeker gaan missen! Maar wat je al zegt: "geen nieuws is goed nieuws" en daar worden we dan weer vrolijk van. Meisje, ik hoop ontzettend dat de laatste 5 maanden dan niet al te veel grschreven wordt, want dan gaat het goed met je! En als het goed gaat met jou, dan ook met de rest van de family.
Jullie zijn toppertjes!
Heel veel liefs Krisna -
14 Maart 2011 - 19:52
Nikki En Jannie:
Hee Janske,
500 hebben we er stiekem al zo veel gelezen.
Het is ook elke keer weer spannend en leuk met al die foto's
misschien voor papa of mama idee om een boek te schijven ;-)
wij zijn in elke geval blij als er geen nieuws is omdat het dan goed nieuws is.
we horen het wel weer
groetjes ons
-
14 Maart 2011 - 20:45
Laicka:
Janske, grote knapperd die je bent. Ik heb nog nooit iets van me laten horen......vond me te oud voor jouw leventje (maar volgde wel steeds wat jullie allemaal vochten)...maar nu wil ik toch even kwijt, dat jij, je ouders jullie hele gezinnetje, mijn respect hebben....zo hard vechten, zo vaak teleurgesteld worden, maar knokkers zijn en blijven jullie. Sterker nog...jullie winnen....zeker weten....die draak gaat de kliko in...Jij en jullie allemaal zijn het monster de baas.
Hoop van harte dat het heel stil aan jullie kant blijft (vind het wel heel jammer hoor...in positieve zin) maar dan weet ik zeker dat je reserve aan het opbouwen bent voor een lang en blij leven met al die lieverds om je heen.
Stel het goed meiske. Groetjes van Laicka en vee. (mijn vee= poedel Dory...Golden retriever Gynah...kanarie Janneman...kanarie Sjors en grasparkietjes Dicky)
-
14 Maart 2011 - 21:10
H & H & I:
Hoi SUPER Janske,
Het 500ste verslag. Al de zaken die daar in beschreven zijn hebben jullie toch maar weer mooi achter de rug.
En wat betreft de komende verslagen..............tot over 5 maanden !
Kon dat maar waar zijn. We weten allemaal dat dat niet zo is want er komen ook nog drakenweken aan. Maar als we het daar bij kunnen laten zou iedereen helemaal tevreden zijn.
Oh nee toch niet........gelukkig gaan jullie de hoogtepunten ook vermelden dus wij zeggen: "laat de verslagen maar komen". Jullie hebben altijd positiviteit uitgestraald en dat gaf ons als achterban ook kracht. Kortom jullie zijn TOPPERS.
Dikke knuffels en kusjes ome Hans, tante Hariètte en Imke XXX
-
14 Maart 2011 - 21:23
Krisje:
Weet je wat het is kleine meid? Op het hoogteopyunt moet je stoppen! En ik vind het stiekem wel jammer! Maar aan de andere kant heb jij over 15 jaar vast een twitteraccount en dan ga ik gewoon lekker verder lezen! Nou superfamilie! Hou t stil hier :) heel veel liefs! -
14 Maart 2011 - 23:03
Joli Claes:
Ha Janske en familie.
500 verslagen al gelezen.
En nu ga je afbouwen met de verslagen om op weg te gaan naar een gewoon leven.
Ik blijf trouw elke avond voordat ik naar bed ga even kijken of er een nieuw verslag is.
En als er niets valt te lezen, kan ik met een gerust hart gaan slapen, want dan is er niets bijzonders te melden van jou kant en gaat alles dus goed.
Aan de ene kant hoop ik dat er weinig te lezen valt de komende tijd, maar aan de andere kant zal ik het wel missen.
De top in zicht, jij komt er wel.
Als jij ons niets te melden hebt, melden wij wel iets aan jou
Ik verwacht dat de steuntroepen op de achtergrond dat wel zullen blijven doen.
Hebben wij niets te lezen, maar jij wel.
Veel plezier op school morgen.
Groetjes aan de hele Beks-clan.
Hou vol en zet 'm op.
Dikke kus van ons. xxxxx -
15 Maart 2011 - 07:07
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske
Wel goed van je dat je het even meld dat je niet meer iedere dag gaat schrijven. Anders zou ik denken dat mijn computer kapot is...............als ik 's morgens in mijn mailbox kijk ........en er zit geen mailtje in van Super Janske.....
Maar ja dit is wel beter dan kunnen wij er ook langzaam weer aan wennen dat je weer een gewoon meisje word (bent). Maar dan moet je wel je best doen om het ook goed te laten gaan. Niet dat we met zijn alle overmoedig aan het worden zijn.
We gaan wel voor een goede eindspurt. (ook al zijn jullie er dan nog niet helemaal)
Nou tot de volgende keer dan maar.....
Groetjes uit Leende
O ja nog ff een klein vraagje hoe is ie met je Rens?
-
15 Maart 2011 - 07:39
DORRY:
HOI JANSKE FAM. EN DE REST.
EEN GOED GESCHREVEN STUKJE HUMMEL.
INDERDAAD NOG 5MAANDEN MEDICATIE.
MAAR DAT JIJ DAN NIET MEER IEDERE DAG SCHRIJFT IS AANNEEMBAAR HUMMEL IK FIK DAN OOK NIET MEER ZOVEEL ALHOEWEL?
VERDER GAAT HET REDELIJK ,IK ZEG REDELIJK MEID HET IS DIKWIJLS ANDERS GEWEEST ,MAAR NU WEER VERDER JANSKE .
EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
15 Maart 2011 - 07:46
DORRY:
HOI JANSKE PANSKE KEVERTJE.
NATUURLIJK BLIJF IK FIKKEN, MAAR IK LAS JOU VERSLAG FOUT IK DACHT DAT JIJ OVER 5MAANDEN ZOU STOPPEN INPLAATS VAN NU, IK SNAP HET WEL MAAR TOCH?
RENS VENTJE HOE GAAT HET MET JOU STERKTE KEREL DORRY -
15 Maart 2011 - 10:06
Gerda:
Hey Miss Super Janske fideranske,
Alweer het 500e verslag!
Wat hebben we met z'n allen al veel gelezen over jou en je familie.
Het was een bijzonder prettige manier om toch op de hoogte te blijven van het wel en wee van jullie allemaal en vooral van jouw klimtocht naar de top van de Kilimanjaro.
Maar logisch dat jij meer en meer als een gewoon meisje van 4 jaar gaat leven. Dat is toch de bedoeling. Dat is ook zo leuk om te lezen als jullie de normale dingen weer kunnen doen als gezin.
En als er weinig te melden valt gaat alles gewoon zijn gangetje. Beter kan eigenlijk niet als je het positief bekijkt. Maar ik ga de verhaaltjes zeker missen en blijf zeker regelmatig "spieken" om te kijken of er vooral goed nieuws is.
Dus meisje, graag lees ik je berichten maar zoals gezegd geen bericht is goed bericht.
Heb jij het zwaar in je dexa-dagen laat het weten dan kunnen wij je weer steunen.
Heb jij hulp nodig bij je klim naar de top laat het weten dan kunnen wij je misschien weer een extra zetje geven.
Heb jij het geweldig leuk op school of gebeuren en speciale dingen dan lezen wij dat vast wel.
De speciale "Janske"kaars blijft branden de komende maanden totdat jij je vlaggetje op de top hebt geplaatst!
Ik hoop dat jij het dexabeest nu weer een beetje kwijt bent en jij weer lekker naar school kan gaan. Het is heerlijk weer dus misschien vanmiddag buiten spelen?
Voor morgen wens ik je veel succes in het ziekenhuis.
Hou je taai kleine guit en familie.
Lieve groeten en houdoe.
Gerda
-
15 Maart 2011 - 11:18
Cor En Diny.:
Hallo Super Janske en familie.
Wat gaat het vlug, hebben wij nou al het 500 st verslag gelezen, wij zullen het wel missen maar het is zo geen bericht is goei bericht laten wij daarom hopen dat er de eerste tijd geen verslag meer van jullie te lezen is.
Het is verstandig om te proberen het "gewone"leven weer op te pakken, en samen met de rest van de familie rustig naar 5 Augustute gaan.
Janske wij weten dat het stoute draakje jou nog zal komen plagen, en nog vervelende dagen zal krijgen.
Maar Janske de top van die hele hoge berg komt voor jou steeds dichter bij, al zal je af toe ook weer eens een beetje naar beneden schuiven maar probeer aan elk grassprietje vast te houden zodat je niet ver naar beneden zal schuiven.
Wij wensen jou en de rest van familie heel veel succes en zet 'm op allemaal, wij blijven nog steeds voor jullie duimen en de kaarsje blijven branden, zeker als wij naar de kerk gaan steken wij een kaarsje aan bij het Maria altaar voor de goede afloop.{Je moet ergens een houvast hebben en vertrouwen hebben}.
Het aller aller beste allemaal en hou vol lieve mensen, wij hopen dat jullie de draad weer een beetje op kunnen pakken om een "normaal leven op te bouwen.
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel Veeeeeeeeeeeeeeeel lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny, voor iedereen een hele dikke knuffel en wij wachten wel af hoe het verder met jullie gaat.
Oja bijna vergeten ik heb de vlag van Zesgehuchten al klaar staan om deze langs de Brabantese vlag te zetten boven op top.Houdoe he. Liefs. -
15 Maart 2011 - 13:14
Rens:
Hoi lieve mensen,
Ik wil even laten weten dat het al stukken beter met me gaat, ik mag van de dokter ook weer alles doen waarvan ik denk dat ik dat wel kan, als ik er maar geen hoofdpijn van krijg en als ik moe ben dat ik dan ga rusten.
Hoofdpijn heb ik bijna geen meer maar aan het eind van de dag (rond 18.00 uur) ben ik wel heel moe alleen geef ik dat nog niet toe (familie van Janske he).
Ik weet wel dat ik zo snel ben opgeknapt omdat ik van die mooie beterschapskaarten en -wensen heb gehad. Dank je wel allemaal!!
groetjes Rens
-
15 Maart 2011 - 13:20
Tante Angela:
Hoi Janske,
Ja ook wij gaan natuurlijk de verslagen missen, even het verslag lezen en we waren weer op de hoogte van wat er allemaal bij jullie afspeelde, maar nu kunnen we weer zoals vanouds gezellig even bellen en bijkletsen.
De verslagen en reacties zijn ook voor ons altijd een steun in de rug geweest, en nog natuurlijk!
En verder sluit ik me volledig aan bij wat tante Hariette heeft geschreven.
Heel veel lieve groetjes van tante Angela, ome Tan, Bart, Sietske en Rens
-
15 Maart 2011 - 13:45
Oma Hanny En Frans:
Lieve Janske,
Alweer 500 verhalen geleden begon het verhaal over wat jou en jouw gezin overkwam.
Ondanks alle tegenspoed die jullie op de klim naar de bergtop van het kankervrij bestaan tegenkwamen, hebben jullie er altijd de moed ingehouden. Heel bewonderenswaardig en jullie verdienen alle respect van de wereld.
Het dagelijkse verhaal van jou, kleine meid, is een onderdeel van ons leventje geworden. We zullen de verhalen gaan missen. Hierbij gaan we ervan uit dat er niet al teveel meer gaan komen en als er nog een komt, dat dat dan een vrolijk verhaal is.
Nog een paar keer komt de klierige Dexa-draak bij je langs en dat zullen nog wel vervelende momenten zijn. En hopelijk gebeuren er de laatste maanden geen onverwachte "verrassingen" meer.
Dan gaan we met ons allen op 2 augustus de vlag voor je uithangen, want op die dag krijg je de laatste behandeling.......................en ben je eindelijk aan de top van de berg gekomen!!!!!!!
Lieve schat, heel veel succes met de eindsprint! -
15 Maart 2011 - 13:48
Oma Hanny En Frans:
Voor Rens:
Gelukkig gaat het weer de goede kant op met je.
Hopelijk knap je weer snel verder op.
Beterschap! -
15 Maart 2011 - 14:14
L & H Bergmans:
Hoi, Hallo Janske.
Nu alweer de 500ste keer een verslag van jou en de naaste familie.
We hebben wel niet altijd een reactie geplaatst maar zij n wel steeds op de hoogte gebleven via jouw ,soms leuke en soms minder leuke berichtjes.
Wij hopen dat er nu niet teveel berichtjes meer komen,een teken dat het verder goed gaat met jou, en de rest van de familie. En Janske als het Draakje weer komt,hopenlijk niet meer zo heftig als de laatste keer,probeer hem maar door te sturen naar Verweggistan.
We wensen dat je zonder al te veel strubbelingen het einddoel van de top zult bereiken.
Heel veel groetjes van tante Liny en ome Harrie.
Ook wij sluiten ons graag aan bij deze reactie, ook al zullen we jouw berichtjes wel missen.
Maar we blijven onze duimen draaien voor jou en de rest van je familie.
Janske; zet 'm op verder en dat het allemaal goed mag gaan !
Heel veel Beren Knusse van ons, Bertie en Berke.
Ook voor Rens het allerbeste gewenst, het gaat gelukkig de goede kant uit zo te lezen.
Ook al valt het rusten niet altijd mee, Zet 'm op Kerel!
-
15 Maart 2011 - 17:38
Judith, Ron, Wout, ?:
Lief gezin,
Natuurlijk wisten we dat dit een keer zou komen en wat is het eigenlijk super goed nieuws: Stappen zetten naar het leven van een "gewoon" gezin met dagelijkse beslommeringen.
Toch is er ook een ander gevoel bij ons; We zullen het missen en eigenlijk is dat ook wel weer raar. Tuurlijk lezen we het liefste niets; dan gaat het goed maar wat is het er allemaal bij gaan horen. Lezen, in spannende tijden wel een paar keer per dag kijken of er nieuws is, andere mensen wijzen op je verhaal, meeleven; -
15 Maart 2011 - 17:43
Wij Nog Een Keer:
Was nog nie af....
Meeleven;lach en een traan. Duimen, kaarsjes aan, genieten van lollige foto's boevenstreken, mijlpalen enz.
Bedankt daarvoor alvast, lief gezin, Janke, het was/ is intens en ondanks alle droeve dingen en de K...... reden om dit alles te moeten starten vonden we het machtig dat we jullie zo dichtbij mogen volgen.
We gaan ook maar een beetje afkicken; misschien lukt het wel om af en toe een dagje niet te kijken of er nieuws is, we zullen zien en hopen, duimen dat er nog veel verslagen volgen met topnieuws en dat het verder rustig blijft.
Dikke knufkus van ons,
Zet 'm op!
ps Rens; top dat het al zo gaat; rustig aan! -
15 Maart 2011 - 18:04
Aimée:
Hallo Janske,
Afgelopen vrijdag waren Marian en José bij mij op bezoek en ze hadden het boekje en de cd bij zich. Ik wilde even zeggen dat het een heel mooi boekje geworden is.
De tekeningen raakte bij mij wel een gevoelige snaar.
Maar jullie begrijpen natuurlijk wel dat het me emotioneel maakt.
Het is ook pas 4 maanden geleden...
En ook de mijlpaal van 500 verhaaltjes van Superjanske is iets om stil bij te staan.
Bedankt en groetjes ook aan de rest van de familie (ik denk aan jullie).
-
15 Maart 2011 - 22:39
Janny:
Hallo Super Janske en Familie,
500 verslagen, wat veel, wij vonden het fijn om die te lezen en jullie op deze manier een steuntje in de rug te geven.
Ook wij hopen van ganser harte dat het goed met je gaat, en rustig met het reisverslag.
Stiekem blijf ik wel mijn mail in de gaten houden.
Hou het draakje onder de duim, probeer goed te slapen en te eten, dat maakt je sterk, geniet van het mooie weer en van elkaar, op naaar de top..........................................
Heel........................veel........................groetjes...........................van...............ons...........
.allemaal..............Fam.Vrienten -
17 Maart 2011 - 16:56
Ina-denemarken:
hoi Janske en fam.
nou, ik ben zo iemand,
je kent me helemaal niet en hoe ik op je site ben terecht gekomen weet ik ook niet meer, maar ik volg al heel lang `jullie leven`dus het wordt echt eens tijd om te reageren.
Ik heb er enorme bewondering voor hoe jij met je ziek zijn omgaat,samen met je ouders,zusjes en familie,dat jullie er samen, ondanks alles weer het beste proberen uit te halen daar kan ik alleen maar heeel diep respect en bewondering voor hebben.
groetjes uit denemarken
van Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
