Mijn personeel
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
15 Augustus 2011 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Wat een vervelende titel vind ik dit, want ik vind het gewoon hele lieve mensen en dan is het raar om dat 'mijn personeel' te noemen. Nu is het natuurlijk zo dat ik volgens de Nederlandse wet officieel werkgever ben van een aantal mensen. Dit komt doordat ik een PGB (persoons gebonden budget) toegewezen heb gekregen en hiervoor mag ik dan bepaalde zorg inkopen. Verzorging, verpleging, begeleiding en hulp in het huishouden. Want iedereen roept regelmatig dat wij het zo goed doen, maar zonder deze mensen waren wij nergens. En je moet het maar willen. Meedraaien in een gezin waar alles heel stroef verloopt. Je weet 's morgens als je komt niet wat er allemaal is gebeurd, hoe de stemming in huis is en hoe de dag gaat verlopen. Want door de flexibiliteit van deze mensen is het ons gelukt om tot hier te komen. Een werkdag die ineens om zes uur begint omdat wij om 8 uur in Nijmegen moeten zijn. Hoe laat we thuis zouden komen was meestal niet bekend, maar ook daar werd geen probleem van gemaakt.
Opvang voor mij, Lieke en Meike. Alles werd ondernomen om de vervelende tijd voor ons zo leuk mogelijk te maken. Maar ook een luisterend oor voor papa en mama. En soms ook een dwingend advies voor papa en mama. Gaan jullie nu maar slapen, dan zorgen wij wel dat het hier allemaal goed verloopt. Ze waren aan het schoolplein net zo bekend als papa en mama.
Ik zal ze van jong naar oud nog een keer aan jullie voorstellen.
Het begon met Leanne. In eerste instantie hadden we iemand nodig voor twee dagen in de week. Dan ga je even nadenken en dan blijkt dat je in de familie, in dit geval de Heibessumfamilie, nog wel iemand kent die dit zou kunnen doen. Dan maar de stoute schoenen aantrekken en even bellen. Na ongeveer een halve vraag gesteld te hebben bleek al vlug dat dit goed ging komen. Leanne is altijd heel erg lief voor ons. Samen knutselen of op pad gaan (naar de speeltuin of dierentuin) of gewoon buiten spelen, het maakt niet uit. Altijd verzon Leanne wel iets waardoor wij ons prima vermaakten. In tijden dat ik het heel zwaar had kwam Leanne 's morgens binnen met voorleesboekjes en DVD's, zodat we de dag op een rustige manier door konden komen.
Zoals verteld is ook Leanne een luisterend oor voor papa en mama geweest, maar zelf vertelde ze niet alles. Dat hoefde in dit geval ook niet, want zo was de verrassing nog groter dat "onze" Leanne afgelopen jaar prinses was bij de Heibessums. Ook is ze de dansjuf van Lieke en mij bij de Sweet Candy. Doordat Leanne mij zo goed kende mocht ik ook af en toe naar de dansles en dat heb ik dan ook met veel plezier gedaan. In tijden dat ik in het ziekenhuis lag en de Sweet Candy moest optreden, zorgde Leanne ervoor dat Lieke er toch telkens bij kon zijn. Als prinses Leanne SwingBubbels d'n urste was ze ook nog de Special Guest tijdens de CD/boekpresentatie van 'Super Janske'. Waar we wel helemaal vol van zitten en wat we ook tegen iedereen moeten vertellen is dat Leanne sinds een jaar Walter kust.
Dan hebben we buurvrouw Karin. Toen ik in juli 2009 heel erg ziek werd stond onze buurvrouw direct voor ons klaar. Als er iets moest gebeuren hoefden we het maar te vragen of zelfs dat niet eens. Het was soms al gebeurd voordat we het gevraagd hadden. Dat was natuurlijk helemaal super. Op een gegeven moment werd duidelijk dat we structurele hulp nodig hadden in het huishouden en dus werd Karin gevraagd of zij dat wilde gaan doen. Dat wilde ze wel en dus kwam Karin twee keer in de week om te helpen in het huishouden. Natuurlijk blijft het dan niet bij poetsen, wassen en ramen lappen, want een gezin met drie kinderen vraagt meer. Zeker als er 1 kind een levensbedreigende ziekte heeft. Op een gegeven moment gaf Leanne aan dat ze het drukker kreeg met haar andere werkzaamheden en school. Karin werd gevraagd of ze tijd en zin had om langer te komen werken en dan ook een stukje verzorging en begeleiding op zich ging nemen. Dat was geen enkel probleem en zo gebeurde het dat Karin op maandag de hele dag bij ons was.
Inmiddels was Karin verhuisd en ze woont nu lekker dicht bij onze school. We hebben tussen de middag dan ook vaak bij Karin gegeten en Meike en ik mochten dan bij haar in huis een middagdutje doen. Daarna Lieke van school halen en dan volgde er een wandeling naar huis. Karin is er dol op om ons af en toe lekker te verwennen met verrassingen.
Last but not least kom ik bij zuster Els. Zuster Els is een oud collega van mama. Els heeft al zoveel jaren gewerkt dat ze niet meer in het ziekenhuis hoeft te werken. Dit heeft niks met haar salaris te maken, maar met haar leeftijd.
Heel af en toe zijn papa en mama er ook uitgeweest. Soms een dagje, soms een avondje. Dan is het natuurlijk heel belangrijk om iemand in huis te hebben die ervaring heeft met medicijnen, sondes en wat niet al meer. Jullie raden het al. Even een telefoontje naar zuster Els en ook dit was meteen gepiept.
De eerste keer vonden Lieke, Meike en ik het heel spannend. Zuster Els, een echte zuster in huis, maar dan zonder witte kleren. Toen ze binnenkwam doken we dan ook vlug achter mama weg. Maar dan kun je zien dat zuster Els al heel lang met heel veel kinderen heeft gewerkt. Binnen de kortste keren was het ijs gebroken en als ze nu binnenkomt bestormen we haar, zodat ze verhaaltjes voor kan lezen. Ook zijn we vaak extra ondeugend bij zuster Els, omdat zuster Els altijd heel duidelijk is in wat wel en niet mag. Voor ons de kans om telkens die grens op te zoeken. Als we gaan slapen heeft zuster Els altijd een mooi gedichtje wat ik jullie niet wil onthouden.
Met je neus in je kussen
Met je neus in de veren
Morgen krijgen we misschien wel peren
Over alle drie wil ik nog even kwijt dat dit alleen goed heeft kunnen lopen op een basis van vertrouwen. Voor papa en mama was het altijd moeilijk om te vertrouwen dat alles rondom mijn persoontje en mijn zusjes goed zou lopen. Een soort van angst, maar bij deze drie mensen was dat zeker niet. Met een gerust hard gingen papa en mama de deur uit om telkens te constateren dat alles weer goed was verlopen. Of het nu ging om medicijnen, de sonde of andere problemen. Telkens werd dit prima opgelost. Ook de omgang met mij en het hele gezin in de Dexa periodes vroeg van hun een talent wat je nergens kunt leren. Juist in deze periodes waren ze een zeer grote steun voor ons.
Via deze weg wil ik Karin, Els en Leanne nog eens extra in het zonnetje zetten en bedanken voor al hun steun en toeverlaat de afgelopen twee jaar.
Groetjes Janske
Wat een vervelende titel vind ik dit, want ik vind het gewoon hele lieve mensen en dan is het raar om dat 'mijn personeel' te noemen. Nu is het natuurlijk zo dat ik volgens de Nederlandse wet officieel werkgever ben van een aantal mensen. Dit komt doordat ik een PGB (persoons gebonden budget) toegewezen heb gekregen en hiervoor mag ik dan bepaalde zorg inkopen. Verzorging, verpleging, begeleiding en hulp in het huishouden. Want iedereen roept regelmatig dat wij het zo goed doen, maar zonder deze mensen waren wij nergens. En je moet het maar willen. Meedraaien in een gezin waar alles heel stroef verloopt. Je weet 's morgens als je komt niet wat er allemaal is gebeurd, hoe de stemming in huis is en hoe de dag gaat verlopen. Want door de flexibiliteit van deze mensen is het ons gelukt om tot hier te komen. Een werkdag die ineens om zes uur begint omdat wij om 8 uur in Nijmegen moeten zijn. Hoe laat we thuis zouden komen was meestal niet bekend, maar ook daar werd geen probleem van gemaakt.
Opvang voor mij, Lieke en Meike. Alles werd ondernomen om de vervelende tijd voor ons zo leuk mogelijk te maken. Maar ook een luisterend oor voor papa en mama. En soms ook een dwingend advies voor papa en mama. Gaan jullie nu maar slapen, dan zorgen wij wel dat het hier allemaal goed verloopt. Ze waren aan het schoolplein net zo bekend als papa en mama.
Ik zal ze van jong naar oud nog een keer aan jullie voorstellen.
Het begon met Leanne. In eerste instantie hadden we iemand nodig voor twee dagen in de week. Dan ga je even nadenken en dan blijkt dat je in de familie, in dit geval de Heibessumfamilie, nog wel iemand kent die dit zou kunnen doen. Dan maar de stoute schoenen aantrekken en even bellen. Na ongeveer een halve vraag gesteld te hebben bleek al vlug dat dit goed ging komen. Leanne is altijd heel erg lief voor ons. Samen knutselen of op pad gaan (naar de speeltuin of dierentuin) of gewoon buiten spelen, het maakt niet uit. Altijd verzon Leanne wel iets waardoor wij ons prima vermaakten. In tijden dat ik het heel zwaar had kwam Leanne 's morgens binnen met voorleesboekjes en DVD's, zodat we de dag op een rustige manier door konden komen.
Zoals verteld is ook Leanne een luisterend oor voor papa en mama geweest, maar zelf vertelde ze niet alles. Dat hoefde in dit geval ook niet, want zo was de verrassing nog groter dat "onze" Leanne afgelopen jaar prinses was bij de Heibessums. Ook is ze de dansjuf van Lieke en mij bij de Sweet Candy. Doordat Leanne mij zo goed kende mocht ik ook af en toe naar de dansles en dat heb ik dan ook met veel plezier gedaan. In tijden dat ik in het ziekenhuis lag en de Sweet Candy moest optreden, zorgde Leanne ervoor dat Lieke er toch telkens bij kon zijn. Als prinses Leanne SwingBubbels d'n urste was ze ook nog de Special Guest tijdens de CD/boekpresentatie van 'Super Janske'. Waar we wel helemaal vol van zitten en wat we ook tegen iedereen moeten vertellen is dat Leanne sinds een jaar Walter kust.
Dan hebben we buurvrouw Karin. Toen ik in juli 2009 heel erg ziek werd stond onze buurvrouw direct voor ons klaar. Als er iets moest gebeuren hoefden we het maar te vragen of zelfs dat niet eens. Het was soms al gebeurd voordat we het gevraagd hadden. Dat was natuurlijk helemaal super. Op een gegeven moment werd duidelijk dat we structurele hulp nodig hadden in het huishouden en dus werd Karin gevraagd of zij dat wilde gaan doen. Dat wilde ze wel en dus kwam Karin twee keer in de week om te helpen in het huishouden. Natuurlijk blijft het dan niet bij poetsen, wassen en ramen lappen, want een gezin met drie kinderen vraagt meer. Zeker als er 1 kind een levensbedreigende ziekte heeft. Op een gegeven moment gaf Leanne aan dat ze het drukker kreeg met haar andere werkzaamheden en school. Karin werd gevraagd of ze tijd en zin had om langer te komen werken en dan ook een stukje verzorging en begeleiding op zich ging nemen. Dat was geen enkel probleem en zo gebeurde het dat Karin op maandag de hele dag bij ons was.
Inmiddels was Karin verhuisd en ze woont nu lekker dicht bij onze school. We hebben tussen de middag dan ook vaak bij Karin gegeten en Meike en ik mochten dan bij haar in huis een middagdutje doen. Daarna Lieke van school halen en dan volgde er een wandeling naar huis. Karin is er dol op om ons af en toe lekker te verwennen met verrassingen.
Last but not least kom ik bij zuster Els. Zuster Els is een oud collega van mama. Els heeft al zoveel jaren gewerkt dat ze niet meer in het ziekenhuis hoeft te werken. Dit heeft niks met haar salaris te maken, maar met haar leeftijd.
Heel af en toe zijn papa en mama er ook uitgeweest. Soms een dagje, soms een avondje. Dan is het natuurlijk heel belangrijk om iemand in huis te hebben die ervaring heeft met medicijnen, sondes en wat niet al meer. Jullie raden het al. Even een telefoontje naar zuster Els en ook dit was meteen gepiept.
De eerste keer vonden Lieke, Meike en ik het heel spannend. Zuster Els, een echte zuster in huis, maar dan zonder witte kleren. Toen ze binnenkwam doken we dan ook vlug achter mama weg. Maar dan kun je zien dat zuster Els al heel lang met heel veel kinderen heeft gewerkt. Binnen de kortste keren was het ijs gebroken en als ze nu binnenkomt bestormen we haar, zodat ze verhaaltjes voor kan lezen. Ook zijn we vaak extra ondeugend bij zuster Els, omdat zuster Els altijd heel duidelijk is in wat wel en niet mag. Voor ons de kans om telkens die grens op te zoeken. Als we gaan slapen heeft zuster Els altijd een mooi gedichtje wat ik jullie niet wil onthouden.
Met je neus in je kussen
Met je neus in de veren
Morgen krijgen we misschien wel peren
Over alle drie wil ik nog even kwijt dat dit alleen goed heeft kunnen lopen op een basis van vertrouwen. Voor papa en mama was het altijd moeilijk om te vertrouwen dat alles rondom mijn persoontje en mijn zusjes goed zou lopen. Een soort van angst, maar bij deze drie mensen was dat zeker niet. Met een gerust hard gingen papa en mama de deur uit om telkens te constateren dat alles weer goed was verlopen. Of het nu ging om medicijnen, de sonde of andere problemen. Telkens werd dit prima opgelost. Ook de omgang met mij en het hele gezin in de Dexa periodes vroeg van hun een talent wat je nergens kunt leren. Juist in deze periodes waren ze een zeer grote steun voor ons.
Via deze weg wil ik Karin, Els en Leanne nog eens extra in het zonnetje zetten en bedanken voor al hun steun en toeverlaat de afgelopen twee jaar.
Groetjes Janske
-
15 Augustus 2011 - 22:01
Familie Prinsen:
Hier sluiten wij ons graag bij aan.
Diep respect voor deze drie kanjers !
Dat je als familie een rol gaat spelen in een thriller als deze is vanzelfsprekend maar deze drie zijn er letterlijk en figuurlijk ingerold en hebben vanaf hun eerste optreden elke keer geschitterd door een betrokkenheid. Petje af, chapeau, driewerf hoera, zo une goeie etc. Sterker nog: Alle drie voordragen voor een lintje.................. maar dan wel een rose.
tot zondag
groetjes
de Prinskes
-
15 Augustus 2011 - 22:58
Joli Claes:
Ha Janske en familie.
Op afstand weten wij zelfs hoe belangrijk zij voor jullie waren.
In elk verhaal kwam 1 van de 3 wel voor.
Dus ook wij zeggen :petje af, diep respect voor jullie.
Superjanske kreeg en krijgt hulp van Supermensen, geweldig.
En dat ze nu door jou [jullie] nog even in het zonnetje worden gezet, hebben ze dubbel en dwars verdiend.
Dus nogmaals, PETJE AF.
Dikke kus van ons. xxxxxxxxxxxxxxxxx -
16 Augustus 2011 - 07:19
Judith,Ron,Wout,Sien:
Jeetje, proberen we uit alle macht af te kicken van onze dagelijkse verslaving: "effe kijken hoe het met Janske is", volgen de verhalen elkaar ineens op en hebben we wel wat gemist;
2 fotomodellen met een mooi verhaal bijvoorbeeld; super, en nu de mensen met een gouden randje; vertrouwen is alles. Vanuit hier ook een dikke geweldig!
Liefs van ons -
16 Augustus 2011 - 07:20
Leanne:
Graag gedaan.
Want ik kan geen betere werkgever bedenken ;)
Wat hebben we inderdaad fijn gespeeld, gefietst, geknutseld, gelezen etc. etc.
Na 1,5 jaar heb ik er nooit spijt van gehad! Het was SUPER om bij jullie te zijn en op deze manier iets te kunnen doen.
En... ik krijg stiekem wat traantjes in mijn ogen als ik dit lees.
Ik heb dit met alle plezier gedaan! Al was het niet altijd makkelijk, mooi was het zeker.
Wat is er de afgelopen 2 jaar veel gebeurd.
Tot snel!
xx Leanne -
16 Augustus 2011 - 08:37
DORRY:
HOI JANSKE FAM,EN DE REST.
TWEEDE POGING ,EERSTE VERZOND NIET EN KWIJT NU NOG MAAR EEN KEER .
INDERDAAD LEER JE IN NOODSITUATIES KANJERS KENNEN WAARONDER DEZE DRIE.
MAAR JOU FAM WAS OOK ERG GOED.
EN IK WIL MIJ AANSLUITEN BIJ DE LINTJESREGEN VOOR DIE DRIE HULPVERLENERS .
EN ROSE IS OOK NOG EENS DE KLEUR VAN JOU VADER FERRIE ,JANSKE MAAR NIET MET APEN, DAT STAAT ZO AAPACHTIG EN DAN VOELEN ZE ZICH ER ZO BEESTACHTIG OPSTAAN.
NOU MEID ZONDAG IS AL ERG DICHTBIJ ,IK BEN ER EEN BEETJE ZENUWACHTIG ONDER,MAAR DAT GAAT WEL OVER HOOR .
GENIET NOG EEN PAAR DAGEN VAN DE VAKANTIE.
TOT ZONDAG. EEN DIKKE VETTE DORRY -
16 Augustus 2011 - 08:42
H & H & I:
Ook van ons voor alle 3 BEDANKT BEDANKT BEDANKT
Heel erg fijn dat jullie voor Ferry en Joke een grote steun zijn.
Hans Hariètte en Imke -
16 Augustus 2011 - 18:39
Karin:
hoi daar fam beks. Ik zit net alles te lezen en krijg er kippevel van zeg,het is vanzelf sprekend toch dat je mensen kunt helpen vooral als het ook nog eens je buren mogen zijn.Ik geniet er nog steeds van hoor om bij jullie te mogen zijn en helpen met dingen die moeten gebeuren,en de kids och die zijn zooooo makkelijk en ben dol op ze.Ook al ben ik verhuisd ik ben er als jullie mij nodig hebben.vele groetjes en tot gauw karin -
17 Augustus 2011 - 19:37
De Stapvriendjes.:
Hey Lieve Janske,
Wat gaaf dat je deze mensen nog eens extra in het zonnetje hebt gezet.
Onze papa's en mama's doen regelmatig en spelavondje met jou papa en mama.
En volgens onze papa's en mama's hebben ze het dan eerst altijd over hoe het bij jullie thuis is.
En altijd kregen ze dan te horen: "we zijn zo blij met zuster Els".... we kunnen met een goed gevoel gaan. En dan vertelde ze tijdens de avond vaak wat Leanne allemaal met jullie had gedaan in die week. En moeders onder elkaar praten ook vaak over het huishouden doen, maar dat lag veel in handen van Karin. Wij vinden deze mensen dan ook echt Kanjers.....ze weten volgens ons maar half hoe zeer ze jullie hebben geholpen. Echt respect voor hun!!
Wij zijn al aan het aftellen naar het feestje.......het zonnetje gaat zelfs ook mee doen!!!
Dikke kus
Brent, Jens, Sven, Fenne en Daisy -
14 September 2011 - 19:30
Sanne:
Kanjers dat hebben jullie SUPER goed gedaan!!
Petje af en zo als ze bij PSV altijd zingen: eendracht maakt macht :-)
Liefs fam. Vrienten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
