Een groot verschil in voorbereiding
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
14 Februari 2011 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Vandaag was het toch een beetje een spannende dag voor papa. Vandaag stond de sport medische keuring op het programma. Op 9 juni aanstaande wil papa de Alpe d’Huez gaan beklimmen. Dit tijdens het evenement Alpe d’Huzes, waarbij er ook fietsers zijn, zoals Leon van Aubel, die de berg zes keer op 1 dag beklimmen. Het beklimmen van deze berg wordt gedaan om zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF. Omdat papa in het verleden nooit gefietst heeft, was het van belang om vooraf een keuring te ondergaan. Dit om niet voor onverwachte verrassingen te komen staan. En daar zit nu het grote verschil in met mij. Want ook ik ben een berg aan het beklimmen.
Er zijn natuurlijk heel veel grote verschillen, maar vandaag kwam er 1 heel duidelijk naar voren. De voorbereiding. Vorig jaar juni heeft Leon de Alpe d’Huzes gefietst. Toen begon het al een beetje te kriebelen bij papa. In augustus heeft papa aangegeven dat hij het ooit ook wel eens wil proberen en in oktober was de kogel door de kerk en wist hij dat hij 8 maanden later de berg zou gaan beklimmen. Bij mij was dat heel anders. Ik was ziek, kreeg antibiotica, ben een paar keer naar de dokter geweest en wij zaten ’s avonds om 18.00 uur buiten aan de macaroni toen we een telefoontje kregen dat we voor een uitdaging stonden. De volgende dag hoorden we al dat ik een ongekend hoge berg moest gaan beklimmen en nog een dag later stond ik al aan de voet van de berg en was er geen weg meer terug. Een voorbereiding van bijna 8 maanden of nog geen 48 uur.
Vanaf november is papa gaan fietsen. Nog niet in volle training, maar wel om alvast een beetje in conditie te komen en een beetje het fietsgevoel te krijgen. Vandaag kreeg hij dus de keuring en kreeg hij te horen of het lichamelijke verantwoord is om de Alpe d’Huez te beklimmen. Hij moest er vanmorgen dus ook aan geloven, want hij kreeg ook een vingerprik. Iets wat ik minimaal 1 keer per week krijg. Ook zijn urine werd onderzocht en er werd een hartfilmpje gemaakt. Zijn gewicht, zijn lengte, het vetpercentage, of zijn ogen goed waren, zijn longen, met andere woorden alles werd gemeten. Daarna was het tijd om de inspanningstest te doen en met een bloeddruk meter en diverse zuignapjes op zijn lijf moest hij gaan fietsen. Als laatste moest hij nog met een dokter praten en werden zijn gewrichten getest en nog een keer naar zijn hart en longen geluisterd.
Ook dit ging bij mij anders. De dag voordat ik aan de voet van de berg stond werden er ook heel veel testen bij mij gedaan. Dit niet zozeer om te weten te komen of ik de berg wel zou kunnen beklimmen, maar om te kijken hoe groot de schade al was voordat ik aan de berg begon. Mijn bloed was al slecht, mijn lever vergroot en zo waren er nog veel meer dingen die zeker niet meer optimaal waren. Dan is het geen kwestie van of je wel of niet aan de berg mag beginnen, want je moet gewoon. Het enige wat ze bij mij konden doen was bijsturen. Dit door middel van bloedtransfusies van rode bloedcellen en trombocyten. Daarnaast veel vocht via het infuus. Het was gewoon om te weten hoe slecht mijn conditie al was voor ik aan de berg begon, bij papa willen ze weten hoe goed zijn conditie is voordat hij aan de training begint om de berg te beklimmen.
Wat een verschil dus, maar ik ben wel blij dat papa wel de kans krijgt om zich goed voor te bereiden. Hij fietst tegen kanker en daar kun je je op voorbereiden, als je zelf tegen kanker moet vechten ben je daar nooit op voorbereid. Het mooie is dan wel weer dat we met hetzelfde motto de berg beklimmen: “Opgeven is geen optie!”
Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig hoe het met papa ging. Hij heeft groen licht gekregen van de dokter om nu serieus te gaan trainen voor de berg. De dokter vond het noemenswaardig hoe papa’s conditie op dit moment was, ondanks het eerste zware jaar van mijn behandeling. In dat jaar kwam er heel weinig van sporten en zaten we grotendeels op een kamer van 12 vierkante meter. Daarnaast nog de zeer grote psychische belasting die er al ruim anderhalf jaar op ons hele gezin drukt. Dit werkt natuurlijk ook niet positief op je lichamelijke gesteldheid.
Zoals papa als doel heeft om mij boven op mijn berg te krijgen, zo gaan wij hem steunen om hem boven op de Alpe d’Huez te komen. Voor wie meer informatie wil over papa’s plannen volgt hier de link naar “zijn” site: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/ferrybeks/ferry-beks/actie.aspx
Groetjes Janske
Vandaag was het toch een beetje een spannende dag voor papa. Vandaag stond de sport medische keuring op het programma. Op 9 juni aanstaande wil papa de Alpe d’Huez gaan beklimmen. Dit tijdens het evenement Alpe d’Huzes, waarbij er ook fietsers zijn, zoals Leon van Aubel, die de berg zes keer op 1 dag beklimmen. Het beklimmen van deze berg wordt gedaan om zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF. Omdat papa in het verleden nooit gefietst heeft, was het van belang om vooraf een keuring te ondergaan. Dit om niet voor onverwachte verrassingen te komen staan. En daar zit nu het grote verschil in met mij. Want ook ik ben een berg aan het beklimmen.
Er zijn natuurlijk heel veel grote verschillen, maar vandaag kwam er 1 heel duidelijk naar voren. De voorbereiding. Vorig jaar juni heeft Leon de Alpe d’Huzes gefietst. Toen begon het al een beetje te kriebelen bij papa. In augustus heeft papa aangegeven dat hij het ooit ook wel eens wil proberen en in oktober was de kogel door de kerk en wist hij dat hij 8 maanden later de berg zou gaan beklimmen. Bij mij was dat heel anders. Ik was ziek, kreeg antibiotica, ben een paar keer naar de dokter geweest en wij zaten ’s avonds om 18.00 uur buiten aan de macaroni toen we een telefoontje kregen dat we voor een uitdaging stonden. De volgende dag hoorden we al dat ik een ongekend hoge berg moest gaan beklimmen en nog een dag later stond ik al aan de voet van de berg en was er geen weg meer terug. Een voorbereiding van bijna 8 maanden of nog geen 48 uur.
Vanaf november is papa gaan fietsen. Nog niet in volle training, maar wel om alvast een beetje in conditie te komen en een beetje het fietsgevoel te krijgen. Vandaag kreeg hij dus de keuring en kreeg hij te horen of het lichamelijke verantwoord is om de Alpe d’Huez te beklimmen. Hij moest er vanmorgen dus ook aan geloven, want hij kreeg ook een vingerprik. Iets wat ik minimaal 1 keer per week krijg. Ook zijn urine werd onderzocht en er werd een hartfilmpje gemaakt. Zijn gewicht, zijn lengte, het vetpercentage, of zijn ogen goed waren, zijn longen, met andere woorden alles werd gemeten. Daarna was het tijd om de inspanningstest te doen en met een bloeddruk meter en diverse zuignapjes op zijn lijf moest hij gaan fietsen. Als laatste moest hij nog met een dokter praten en werden zijn gewrichten getest en nog een keer naar zijn hart en longen geluisterd.
Ook dit ging bij mij anders. De dag voordat ik aan de voet van de berg stond werden er ook heel veel testen bij mij gedaan. Dit niet zozeer om te weten te komen of ik de berg wel zou kunnen beklimmen, maar om te kijken hoe groot de schade al was voordat ik aan de berg begon. Mijn bloed was al slecht, mijn lever vergroot en zo waren er nog veel meer dingen die zeker niet meer optimaal waren. Dan is het geen kwestie van of je wel of niet aan de berg mag beginnen, want je moet gewoon. Het enige wat ze bij mij konden doen was bijsturen. Dit door middel van bloedtransfusies van rode bloedcellen en trombocyten. Daarnaast veel vocht via het infuus. Het was gewoon om te weten hoe slecht mijn conditie al was voor ik aan de berg begon, bij papa willen ze weten hoe goed zijn conditie is voordat hij aan de training begint om de berg te beklimmen.
Wat een verschil dus, maar ik ben wel blij dat papa wel de kans krijgt om zich goed voor te bereiden. Hij fietst tegen kanker en daar kun je je op voorbereiden, als je zelf tegen kanker moet vechten ben je daar nooit op voorbereid. Het mooie is dan wel weer dat we met hetzelfde motto de berg beklimmen: “Opgeven is geen optie!”
Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig hoe het met papa ging. Hij heeft groen licht gekregen van de dokter om nu serieus te gaan trainen voor de berg. De dokter vond het noemenswaardig hoe papa’s conditie op dit moment was, ondanks het eerste zware jaar van mijn behandeling. In dat jaar kwam er heel weinig van sporten en zaten we grotendeels op een kamer van 12 vierkante meter. Daarnaast nog de zeer grote psychische belasting die er al ruim anderhalf jaar op ons hele gezin drukt. Dit werkt natuurlijk ook niet positief op je lichamelijke gesteldheid.
Zoals papa als doel heeft om mij boven op mijn berg te krijgen, zo gaan wij hem steunen om hem boven op de Alpe d’Huez te komen. Voor wie meer informatie wil over papa’s plannen volgt hier de link naar “zijn” site: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/ferrybeks/ferry-beks/actie.aspx
Groetjes Janske
-
14 Februari 2011 - 20:44
Janske Beks:
Helaas is de link te lang, dus dat wordt weer knippen en plakken. -
14 Februari 2011 - 21:42
Léon:
Hoi Janske,
Mooi dat papa mee mag....nu kan het trainen pas echt beginnen.... hopelijk is het de komende weken lekker weer zodat hij veel naar buiten kan. Daarnaast moeten jullie ook nog een beetje aan de carnaval denken. Ik zag wat familieleden van jou al in de tent bij de kraaien.
Het is een drukke boel zo allemaal, maar het gaat allemaal goed komen!
Groetjes,
Léon -
14 Februari 2011 - 21:43
Ome Tan:
Lieve Janske,
Mooie terug en tegelijk vooruitblik, ik denk dat jou papa vooral door vorige week zondag groen licht heeft gekregen.
Wij hebben namelijk sinds die dag nog steeds het gevoel dat wel elke berg op kunnen fietsen, al is het Mount Everest.
Maar goed, wij doen wel papa aanmoedigen en zijn actie promoten want fietsen is niet echt ons ding.
grtz
Ome Tan
Ome Tan
-
14 Februari 2011 - 21:48
Opa Ijsje Oma Tumtum:
Dag Jongen, Gefeliciteerd met je goedkeuring.
Ja Janske , die jongen is jou Papa , waar wij weer de Papa en Mama van zijn , snap je ?????
Wij weten als geen ander dat jij dit zo graag gaat doen , om daarmee ook te vechten tegen een berg , elke bocht die jij dan overwint is 1 maand die Janske overwonnen heeft , en dan kom je als wij het goed hebben 1 bocht tekort , maar dan neem je de laatste bocht maar 2x.
Dan laat jij je maar terugvallen tot de voorlaatste bocht net voorbij is en klim jij weer verder omhoog.
Want ook Janske viel wel is terug.
Op de eindstreep is jou tocht voorbij , Janske moet dan nog 53 dagen , zij ziet de top dan ook , en jij zal dan ongetwijfeld samen met Joke , jou dochter Janske het laatste duwtje geven.
Train ze en veel succes
-
14 Februari 2011 - 21:59
Inge :
Goh, Janske...
het woord super zullen jullie toch wel heeeel vaak horen.
Jij super janske (bij ons is het janske is een superheld)
Knap hoor om zo'n sterke papa en mama te hebben uitgekozen.
Maar ach was daar nou echt zo'n keuring voor nodig? Dat wist jij toch ook wel van je pappie.
Zeg maar tegen papa dat hij rustig en op een gezonde manier moet trainen, dan haalt hij de top ook. Net als jij!
Groetjes Inge.
Succes! -
14 Februari 2011 - 22:42
Joli Claes:
Ha Janske en familie
Wat fijn dat papa is goedgekeurd.
Nu kan hij serieus gaan trainen voor die grote klim.
Dus we hopen dat het snel mooi weer word zodat hij flink kan gaan fietsen.
En die top haalt hij wel net als jij.
Wat kijk jij ontzettend ontdeugend op je pasfoto, je ogen twinkelen ervan.
Veel plezier morgen op school.
En Ferry zet 'm op.
Hou vol en zet 'm op.
Dikke kus van ons. xxxxxxx -
15 Februari 2011 - 05:14
DORRY:
HAI FOTOMODEL EN HEEL DE AANHANG.
WAT FIJN DAT JOU PAPA DOOR DE KEURING IS, NU HET ECHTE WERK.
MAAR JIJ BENT OOK AL DICHT BIJ DE TOP VAN DE KILIOMANJARO DAT JE MET HELDER WEER DE TOP AL IN ZICHT KRIJGT MEID.
EN WAT JOU ZONDER VOORBEREIDING GAAT LUKKEN, MOET JOU VADER MET VOORBEREIDING OOK LUKKEN, MAAR HET BLIJFT EEN ZWARE KLIM VOOR VADER EN NOG ZWAARDER VOOR EEN HUMMEL DENK IK ZO.
HET GAAT OP DIT MOMENT WEL ALLEMAAL REDELIJK, MAAR MORGEN ONTVANG JIJ DEXA WEER ,IK HOOP DAT HIJ WAT MANIEREN HEEFT GEKREGEN?
HEEL VEEL KRACHT MORGEN IN NIJMEGEN JANSKE FERRIE EN JOKE.
EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
15 Februari 2011 - 09:57
Willeke:
Hallo Super familie,
Super nu kan de voorbereiding beginnen!!! Zie jullie wel een keer komen richting Limburg!!!
Dan staat de Limburgse vlaai klaar!! Of Janske, heb jij liever wat anders samen met jou zusjes??
Laat het maar weten dan zorg ik dat ik het heb.
Zet hem op!!
Succes groetjes Willeke
-
15 Februari 2011 - 10:57
Judith, Ron, Wout, ?:
Hallo Ferry,
Gefeliciteerd, nu flink aan de bak met trainen en dan gaat dat jou helemaal lukken, net als Janske.
Niet alleen het motto is hetzelfde, opgeven is geen optie, ook het doel is gelijk, de top behalen en een enorme prestatie neerzetten!
Janske, vandaan Nijmegen, weer een Dexa periode gestart en daarmee ook weer 1 minder te gaan.
Zet ´m op allemaal de komende dagen. We denken extra aan jullie.
Zet ´m op! -
15 Februari 2011 - 13:36
Cor En Diny.:
Hoi super Janske.
Wat fijn om te horen dat Papa de goedkeuring heeft gekregen om die hoge berg op te fietsen voor het KWF.
Succes Ferry met de voorbereiding.
Janske nou jij nog proberen om ook die top te halen van die berg waar jij al vanaf het begin tegen op aan het klimmen bent.
Jij bent ook wel eens naar beneden gegleden maar elke keer wist je toch weer een klein grassprietje vast te pakken om niet te veel omlaag te schuiven, en van daaruit weer beetje bij beetje omhoog te klimmen. Jij hebt niet voor niks de naam Super Janske gekregen en dat laat jij elke keer weer opnieuw zien. Je bent een echt dapper meiske hou vol he.
Zoals wij hebben kunnen lezen gaat het redelijk goed met jou en wordt de accu telkens weer opgeladen en komen de streken weer te voorschijn dat is een goed teken dan zit er weer leven in de brouwerij.
Janske morgen {Woensdag 16 Februari} succes in Nijmegen en wij hopen dat het draakje jou een beetje met rust zal laten'.
Zeg maar tegen het draakje dat hij niet welkom is, en als hij toch binnen wil komen doe dan de deur maar vlug voor zijn dicht en op slot zodat het draakje dan buiten in kou moet blijven staan.
Janske en familie het gaat jullie allen goed en de lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny van Zesgehuchten. Houdoe he!!!!!!!!!!!!!. -
15 Februari 2011 - 13:42
Tante Diny Brouwers.:
Oja Janske, wat ben ik toch een vergeetmuts.
Wat is de pasfoto van week super mooi, met die glimlach op je mooie snoetje. Houdoe he. -
15 Februari 2011 - 20:38
Geertje:
Nou, dan staat hem nog wat te wachten. Ik vind het toch knap van je papa dat hij dit gaat doen. Janske, wat jij moet doen staat niet in verhouding. Ik moet ook even kwijt dat je erg charmant met glinsterende oogjes op de foto staat en dat maakt iedereen gelukkig.
Op naar de top!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
