Oorpijn

Dag lieve mensen,

Vandaag even een verhaal om het allemaal nog even lastiger te maken. Het is namelijk moeilijk te begrijpen en nog moeilijker om uit te leggen, maar ik ga gewoon mijn best doen. En als je het dan nog niet begrijpt, dat geeft helemaal niets, want het gaat nu om hoe ik me voel en voor later over het eindresultaat.
Vannacht of eigenlijk gisterenavond ben ik weer tussen papa en mama ingekropen. Na een goede nacht stond ik vanmorgen op met oorpijn. Maandag wilde ik nog niet naar school, maar nu moeten er toch ergere dingen zijn wil ik niet naar school gaan. Natuurlijk werd de juffrouw door mama ingelicht en de juffrouw heeft dan ook heel goed opgelet. Als de juffrouw dan vroeg of ik oorpijn had, dan was mijn antwoord: "Dat had ik vanmorgen ook al en als het erger wordt dan belt papa of mama met de dokter". Daarmee wilde ik dan aangeven dat de pijn wel hanteerbaar en stabiel was.
Het nadeel van school is dat je daar heel veel energie verbruikt. Als je dan weer wat moe wordt, dan worden de kwaaltjes meestal ook erger. Zo ook bij mij en toen ik thuis kwam uit school werd dan ook meteen de dokter gebeld.
Ik mocht nog even lekker thuis eten en daarna ben ik met papa naar het Eindhoven ziekenhuis gegaan. De dokter keek eerst naar mijn oren en ik kan jullie vertellen dat ik een rood linkeroor heb. Ik snap niet hoe de dokter dit ziet, want ik zie er in de spiegel niets van. Ik heb dan ook niet zo'n mooi lampje zoals de dokter heeft. Dat was al reden genoeg om weer bloed af te nemen en de bloedwaardes te bepalen. Ook moest ik getemperatuurd worden. De thermometer was nog niet klaar en hij gaf 38,1 aan. Toen ben ik vlug wat frisse lucht gaan inademen, want toen de thermometer piepte, gaf hij 37,9 aan. Keurig onder de 38 zou ik zeggen. Ook mijn knieën waren behoorlijk blauw. Zoals jullie weten kruip ik voortaan als ik te moe ben om te lopen. Als je dat met redelijk lage trombo's doet, dan krijg je dus blauwe plekken op je knieën.
Na even gespeeld te hebben kwam de dokter met de verrassende uitslagen. Het is me zelf gelukt om mijn Hb te verhogen van 4,8 naar 5,9. Dat scheelt dus weer een bloedtransfusie. Ook de trombo's waren gestegen van 65 naar 160, dus ik kan weer een stootje hebben. Alleen mijn leukocyten zijn wat gedaald van 1,7 naar 1,4. Mijn weerstand is nog wat harder gedaald van 1,1 naar 0,68 en dat betekend dat ik weer richting de "dip" ga. De "dip" in combinatie met een hoge temperatuur betekent een opname van 5 dagen in het ziekenhuis. Gelukkig waren de ontstekingswaardes in mijn bloed laag dat aangeeft dat ik te maken heb met een virus en niet met een bacterie.
Al met al betekent dit, dat ik weer naar huis mocht. Zonder medicijnen, want antibiotica werkt niet tegen een virus. Daarnaast kon de dokter mij nu niets voorschrijven en ik mag ook geen paracetamol tegen de pijn vanwege mijn lever. Het is dus gewoon afwachten en als de pijn niet meer te houden is, de temperatuur boven de 38,5 komt of ik lichamelijk zieker word, dat moet ik weer terug naar het ziekenhuis.
Weer een spannende tijd dus en dat op het moment dat ome Tan morgen zijn grote feest heeft omdat hij 40 is geworden. Ik ga er dus alles aan doen om daar toch weer even bij te zijn. Tot nu toe is dat gelukt, want mijn temperatuur voor het slapen was 37,7. Nu ga ik dus heel goed uitrusten, zodat ik morgen fit ben. Dus als het goed is ook geen verhaal van mij morgen, want dan ben ik aan het feesten bij ome Tan.

Groetjes Janske