Een dagje Nijmegen
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
15 December 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Vanmorgen werden we al om negen uur in Nijmegen verwacht. Op zich een prima tijd maar om daar vanuit Heeze te komen vraagt toch echt op tijd aanrijden. Zo was Leanne dus al om kwart over zeven bij ons zodat we konden vertrekken. Voordat we weg gingen wilde mama me nog een luier aan doen. Want zo was haar uitleg, het is nu echt te koud om onderweg buiten te plassen. Gelukkig was ik wakker genoeg en was mijn antwoord, maar mama er zijn toch ook tankstations waar ik kan plassen dus die luier doe ik echt niet aan.
In nijmegen mocht ik direct door voor de vingerprik. Daarna alle spullen wegzetten op mijn prive poli kamer. Deze is speciaal voor mij omdat ik nog altijd last heb van het Noro virus. Voor niemand een gevaar behalve voor andere kinderen met een lage weerstand. Dat zijn precies de kinderen die hier in het ziekenhuis rondlopen. Even snel de emla plakken (deze verdoofd de bovenhuid voor het aanprikken) op de kamer en spelen in de grote hal. Terwijl ik samen met mama een tweede kop koffie ging halen werden we geroepen. De dokter was blij te horen dat het nu weer redelijk met me gaat. Mijn bloedbeeld was super. Precies zoals een oncoloog hem wil hebben tijdens dit stuk van de behandeling. Gaat er ook nog eens iets wel volgens verwachting. De conclusie was dan ook simpel, doorgaan zoals we nu bezig zijn. Nadat ik beide chemo casper had gekregen kwam voor mij het vervelendste moment. De naald moest worden vastgeplakt omdat ik nog door moest naar de dagbehandeling. Voor niets heb ik schrik maar pleisters plakken gaat echt niet mijn hobby worden. Ze zitten stak en geven me een vervelend gevoel op de borst. Nadat ook dit gelukt was heb ik me lekker op een bed van de dagbehandeling genesteld waar ik samen mat papa weer alle opties op de TV heb uitgeprobeerd. Om goed 13.30 uur waren we ook daar klaar en waren de potjes met weerstand leeg. Samen met papa ben ik daarna op stap geweest in het ziekenhuis. Parkeerkaart verlengen, medicijnen halen en een bezoek aan de afdeling.
Papa vroeg me of ik wist waar het was en ik vertelde hem dat ik geen idee had waar ik moest zijn. Eenmaal op de afdeling zelf wist ik wel papa weer de weg te wijze naar de speelkamer. Wat is het toch fijn om als kind selectief te onthouden. Wel bleken de zusters daar mij nog te kennen. Ze vonden het erg leuk mij weer eens te zien. Mensen ik kan je vertellen je oude afdeling bezoeken is goed voor je ego. Iedereen was erg onder de indruk van hoe goed ik er nu uit zie. Na nog even te hebben gewacht op mama konden we even voor vier uur het pand weer verlaten.
Bij thuiskomst was er niemand thuis. Ik had inmiddels mijn dutje in de auto gedaan en had mijn zinnen gezet op de dansles van de sweet candy. Verder wist ik dat Lieke en Meike bij de papa en mama van Leannne mochten eten. Na wat overleg mocht ik met hun mee eten en ben van daaruit naar de showgroep gegaan. Lieke had onder het eten veel te vertellen. Maar ook hier denk ik dat het beter is niet alles openbaar te maken. Anders worden Rob en Francien misschien in verlegenheid gebracht over wat Leanne allemaal doet. Rob en Francien het was gezellig bij jullie eten. Dank je wel voor de gastvrijheid.
Sorry Dorry dat ik je vraag vergeten was. Het antwoord op je vraag is dat we helaas buiten geen verlichting hebben. Deze hadden we wel, hele mooie ijspegel lampjes voor aan de dakgoot. Grote probleem is alleen dat we die niet meer kunnen vinden. Daar waar mama vroeger echt alles zo kon pakken weet ze nu niet meer waar ze spullen neer legt. Gevolg, dit jaar geen verlichting buiten. Misschien dat we de verlichting komend jaar wel weer tegen komen. Zodat volgend jaar het huis er ook buiten weer helemaal af bijstaat.
Groetjes Janske
Vanmorgen werden we al om negen uur in Nijmegen verwacht. Op zich een prima tijd maar om daar vanuit Heeze te komen vraagt toch echt op tijd aanrijden. Zo was Leanne dus al om kwart over zeven bij ons zodat we konden vertrekken. Voordat we weg gingen wilde mama me nog een luier aan doen. Want zo was haar uitleg, het is nu echt te koud om onderweg buiten te plassen. Gelukkig was ik wakker genoeg en was mijn antwoord, maar mama er zijn toch ook tankstations waar ik kan plassen dus die luier doe ik echt niet aan.
In nijmegen mocht ik direct door voor de vingerprik. Daarna alle spullen wegzetten op mijn prive poli kamer. Deze is speciaal voor mij omdat ik nog altijd last heb van het Noro virus. Voor niemand een gevaar behalve voor andere kinderen met een lage weerstand. Dat zijn precies de kinderen die hier in het ziekenhuis rondlopen. Even snel de emla plakken (deze verdoofd de bovenhuid voor het aanprikken) op de kamer en spelen in de grote hal. Terwijl ik samen met mama een tweede kop koffie ging halen werden we geroepen. De dokter was blij te horen dat het nu weer redelijk met me gaat. Mijn bloedbeeld was super. Precies zoals een oncoloog hem wil hebben tijdens dit stuk van de behandeling. Gaat er ook nog eens iets wel volgens verwachting. De conclusie was dan ook simpel, doorgaan zoals we nu bezig zijn. Nadat ik beide chemo casper had gekregen kwam voor mij het vervelendste moment. De naald moest worden vastgeplakt omdat ik nog door moest naar de dagbehandeling. Voor niets heb ik schrik maar pleisters plakken gaat echt niet mijn hobby worden. Ze zitten stak en geven me een vervelend gevoel op de borst. Nadat ook dit gelukt was heb ik me lekker op een bed van de dagbehandeling genesteld waar ik samen mat papa weer alle opties op de TV heb uitgeprobeerd. Om goed 13.30 uur waren we ook daar klaar en waren de potjes met weerstand leeg. Samen met papa ben ik daarna op stap geweest in het ziekenhuis. Parkeerkaart verlengen, medicijnen halen en een bezoek aan de afdeling.
Papa vroeg me of ik wist waar het was en ik vertelde hem dat ik geen idee had waar ik moest zijn. Eenmaal op de afdeling zelf wist ik wel papa weer de weg te wijze naar de speelkamer. Wat is het toch fijn om als kind selectief te onthouden. Wel bleken de zusters daar mij nog te kennen. Ze vonden het erg leuk mij weer eens te zien. Mensen ik kan je vertellen je oude afdeling bezoeken is goed voor je ego. Iedereen was erg onder de indruk van hoe goed ik er nu uit zie. Na nog even te hebben gewacht op mama konden we even voor vier uur het pand weer verlaten.
Bij thuiskomst was er niemand thuis. Ik had inmiddels mijn dutje in de auto gedaan en had mijn zinnen gezet op de dansles van de sweet candy. Verder wist ik dat Lieke en Meike bij de papa en mama van Leannne mochten eten. Na wat overleg mocht ik met hun mee eten en ben van daaruit naar de showgroep gegaan. Lieke had onder het eten veel te vertellen. Maar ook hier denk ik dat het beter is niet alles openbaar te maken. Anders worden Rob en Francien misschien in verlegenheid gebracht over wat Leanne allemaal doet. Rob en Francien het was gezellig bij jullie eten. Dank je wel voor de gastvrijheid.
Sorry Dorry dat ik je vraag vergeten was. Het antwoord op je vraag is dat we helaas buiten geen verlichting hebben. Deze hadden we wel, hele mooie ijspegel lampjes voor aan de dakgoot. Grote probleem is alleen dat we die niet meer kunnen vinden. Daar waar mama vroeger echt alles zo kon pakken weet ze nu niet meer waar ze spullen neer legt. Gevolg, dit jaar geen verlichting buiten. Misschien dat we de verlichting komend jaar wel weer tegen komen. Zodat volgend jaar het huis er ook buiten weer helemaal af bijstaat.
Groetjes Janske
-
15 December 2010 - 23:29
Joli Claes:
Ha Janske en familie
Wat fijn dat ze in Nijmegen ook zo tevreden zijn over jou.
En natuurlijk wisten ze daar nog wie jij was.
Wie kan superjanske nou vergeten, niemand toch !
Je ziet er uit als een echte boef op die pasfoto, keileuk.
Hoe was het dansen? Heeft iedereen weer zijn best gedaan?
Morgen weer naar school om veel nieuwe dingen te leren.
Voor nu, lekker slapen.
Hou vol en zet 'm op.
Dikke kus van ons.xxxxxxx -
16 December 2010 - 05:39
DORRY:
GOEDE MORGEN JANSKE EN ALLE GOEI MENSEN.
IK HAD MIJN TEKST AF ,EN INEENKEER KOMT ER EEN ZWART SCHERM.
DUS NOG EEN KEER.
JANSKE WAT GEWELDIG DAT HET NOG STEEDS REDELIJK GAAT HUMMEL.
NU AFWACHTEN WAT DE DEXA DOET?
JOKE JOU WIL IK EVEN STEUNEN DOOR TE TYPEN DAT HET NIET ERG IS WAAR JIJ DE VERLICHTING HEBT GELATEN.
IK STA OF ZIT VRIJ VAAK IN DE KELDER EN DENK WAT MOEST IK OOK WEER HEBBEN.
DUS MET DE JAREN WORDT HET ALLEEN MAAR ERGER,NIKS MIS MEE HOOR.
NICOLE BEDANKT VOOR JOU ZEGELBERICHT.
DUS GEWOON GESTEMPELDE ZEGELS ZIJN GOED?
NOU HEBBEN WIJ MAAR EEN HELE KLEINE FAM. ECHT GEEN VAN GALLEKES FAM, MAAR DIE WONEN WEL LANGS ONS, DE ZUS VAN COR IS MET UNNE VAN GAAL IN DE ECHT VERBONDEN HELE FIJNE BUURLIUEEN KEI FIJNE DAG VOOR IEDEREEN EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOFIVE DORRY -
16 December 2010 - 05:55
Judith & Ron, Wout:
Dag allemaal,
Wauw, wat heb je dat vandaag weer super gedaan, Janske!
Je bent een dappere meid!
Was het dansen ook leuk?
Zet 'm op!
ps Wout heeft vandaag een sticker verdiend, jij ook gauw weer?
-
16 December 2010 - 08:30
Anne:
Hey Janske,
Wat fijn dat ze in Nijmegen tevreden zijn! Ik denk dat dat wel heel belangrijk is!
En wat leuk dat je gezellig bij Rob en Francien mee mocht eten met je zussen!
Groetjes aan papa en mama!
Anne -
16 December 2010 - 10:14
Tante Angela:
Hoi Super Janske,
Je hebt het gisteren in het ziekenhuis weer Super gedaan.
En aan pleisters went volgens mij niemand, maar zo'n Super Girl als jij slaat zich daar weer doorheen, goed hoor!
Je hebt de praprika chips alweer gevonden zie ik op de foto, hopelijk brengt die genoeg weerstand om het draakje klein te houden.
Heel veel succes daarmee.
Dikke knuffel van tante Angela -
16 December 2010 - 12:51
H & H & I:
Hoi SUPER Janske,
Fijn dat het allemaal goed gegaan is in Nijmegen en nu weer strijden tegen het draakje.
Maar zoals tante Angela al gezien heeft op de foto ben je daar al druk mee bezig.
Op dit moment regent het hier en waarschijnlijk bij jullie ook, dus dat wordt vanmiddag binnen spelen. Misschien dat het nog gaat sneeuwen zodat je nog even buiten kunt spelen. Want dat doe jij toch het liefste.
Voor vanavond lekker in het eigen bedje slapen en op tijd het draakje een schopje verkopen.
Dikke knuffels en kusjes ome Hans, tante Hariètte en Imke XXX
-
16 December 2010 - 14:17
Cor En Diny.:
Hallo Super janske.
Allereerst willen wij zeggen dat de Pasfoto van week 75 wel heel erg mooi is, leuk dat koppie met de korte haartjes.
Volgens je verhaal gaat het "redelijk" goed , ga zo door Janske .
Janske, ik denk dat Mama de verlichting voor buiten veel te goed heeft weg gelegd .
Het kan zomaar zijn dat Mama als de kerst voorbij ineens weet waar ze de verlichting heeft neer gelegd {Ze heeft soms ook zoveel aan haar hoofd}, dan is het alsof je hoofd een zeef is en je bijna niks kan onthouden, maar dat komt wel weer goed.
Wat boffen jullie toch met zo'n goede oppas als Leanne en dat jullie ook nog bij de ouders van Leanne mag komen eten is helemaal tegek.
Hoe is met slapen in je eigen bed gaat het al wat beter?
Wij willen de groeten doen aan jullie allemaal en het allerbeste, voor iedereen knuffels.
Lieke, Janske en Meike weten jullie nog wat wij in Brabant zeggen Houdoe he!!!!!. -
16 December 2010 - 23:14
JANNY:
Hallo Super Janske en Familie,
Wat een mooie pasfoto, je staat er weer super gaaf op, erg fijn dat de dokter in het ziekenhuis tevreden was over je, en wat zag ik, zit je heerlijk van de chips te snoepen?
En hebben jullie weer goed geoefend voor het dansje van de carnaval?
Gezellig allemaal, leker slapen,
Gr,Fam.Vrienten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
