Met zijn alle naar Eindhoven

Dag lieve mensen,

Eerst even kort over de dag van gisteren. Gisteren was het namelijk 27 oktober en inmiddels weet ik dat dat een zeer geliefde datum is om te trouwen. Dat vonden opa IJsje en oma Tumtum 43 jaar geleden ook en zo kwam het dat wij gisteren ook nog een klein feestje hadden. Opa en oma, ook nog maar eens op deze manier, van harte gefeliciteerd!! Natuurlijk ook de felicitaties voor al die andere mensen die op 27 oktober getrouwd zijn.
Helaas kregen we gisteren ook het bericht binnen dat Dorry ziek in bed ligt en voor haar was het gisteren (en vandaag?) dan ook niet zo'n leuke dag. Dorry, heel veel beterschap en ik hoop dat je weer vlug bent opgeknapt, zodat je samen met de hond weer vlug naar buiten kunt.
Voor mij was het gisteren ook een rare dag. Bijna medicijnvrij. Geen chemo en geen antibiotica. Wel kreeg ik de slaapmedicatie. Vandaag mocht ik dus naar Eindhoven om te kijken wat het resultaat was van deze medicijnarme dag. Ik vond het wel leuk dat ik vandaag naar het ziekenhuis mocht, want nu konden mijn zusjes mee naar het ziekenhuis. Voor mij is het fijn om mijn zusjes erbij te hebben en mijn zusjes vonden het heel leuk om weer eens te zien hoe het er in het ziekenhuis aan toe gaat. Kennismaken met de zusters, de PM-er en de dokter. Samen bloed wegschieten en samen drinken halen. Ik heb ze alles laten zien. Jullie begrijpen uit het verhaal al dat ik me weer stukken beter voel als dinsdag. De dokter was dan ook blij verrast om mij zo aan te treffen.
Wat ik ook mee had genomen naar het ziekenhuis, was mijn kralenketting. Ik heb hem in de kamer opgehangen, zodat iedereen kon zien hoe lang de ketting al is. In Eindhoven hadden ze deze alleen aan het begin gezien en ze waren heel nieuwsgierig hoe lang hij nu al was geworden. Ze waren echt onder de indruk en iedereen wilde weten welke kraal voor welke gebeurtenis was. Natuurlijk kon ik dat iedereen perfect vertellen. Nu kon ik ook echt eens in de praktijk zien dat de kralenketting inderdaad het verhaal van al mijn behandelingen verteld. Helemaal super dus.
Er moesten ook nog belangrijke zaken gedaan worden in het ziekenhuis en dat begon bij de vingerprik. Daarna is het wachten op de uitslag en iedereen was benieuwd. Mama had de oncoloog in Nijmegen gisteren nog gesproken en ze was er niet helemaal gerust op dat mijn bloedwaardes zich hersteld zouden hebben en we dus voorzichtig moesten blijven met de chemo. Gedeeltelijk had ze gelijk. De leukocyten waren harder gestegen dan verwacht en ook ben ik weer uit de dip. Dat betekende in ieder geval dat de chemo herstart mocht worden. De MTX via het infuus kreeg ik voor de helft, de chemo thuis gaat weer naar de 100% dosering. Het lijkt erop dat mijn beenmerg nog niet moe is, nu het zo'n snel herstel liet zien.
Het tweede wat dus gedaan moest worden was het aanprikken van de lijn en het geven van de chemo. Mijn zusjes zaten vooraan bij het aanprikken, dus ik heb heel stoer gedaan en helemaal geen kick gegeven. Ik lag er rustig bij en maakte her en der wat grapjes. Vol bewondering keken mijn zusjes toe. De dokter liet zien dat ze nu bloed uit het lijntje kon halen en daarna konden de Chinese Chemo Kaspers erin. Dat zijn de gele, dus die kun je ook mooi volgen via het lijntje. Daarna kon de lijn er weer af en konden wij naar huis. Natuurlijk niet voordat ik de nieuwe kraaltjes voor de ketting had gescoord.

Groetjes Janske