Poliprof
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
02 Augustus 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Vandaag was het een rare dag met diverse emoties. We moesten al voor half negen in het ziekenhuis zijn voor een vingerprik. Vanwege het noro-virus werd ik meteen op een polikamer gezet. Wel ben ik er nog even vanaf geweest om mee het bloed weg te schieten. Daarna was het wachten op de uitslag, want de bloedwaardes moesten natuurlijk wel sterk verbeterd zijn na een weekje geen/minder chemo's. Tijdens het wachten kwam zuster Linda alvast de lijn aanprikken en bloed afnemen. Dit om het ammoniak en mijn leverfuncties te bepalen. Daarna moesten we nog even wachten op Vivian. Tenminste dat dachten we.
Er werd flink op de deur geklopt en dat was anders dan anders. Het gezicht wat binnenkwam was ook heel anders. Het was namelijk professor Hoogerbrugge die binnenkwam. Het werd even stil in de kamer. Papa verschoot echt heel erg, want hij dacht dat de professor kwam om ons (heel) slecht nieuws te vertellen. Mama was helemaal gestopt met denken en ik dacht: "Waar ken ik die man toch van?"
Gelukkig viel de professor niet stil en vertelde dat het lang geleden was dat hij ons gezien had. Papa dacht dat het nooit lang genoeg kon zijn, want de professor zie je toch alleen als het echt niet goed gaat? Mama dacht nog steeds niets en ik dacht bij mezelf: "Dus daar moet ik hem van kennen."
De volgende vraag van hem was: "En hoe is het met jullie?" Papa dacht alleen maar, dat kom jij ons nu vertellen. Wij dachten dat het goed ging, maar wij kunnen er niet binnen in kijken. Mama wist niet hoe het met ons ging, want haar gedachten stonden nog steeds stil. En ik dacht nog steeds waar ik hem dan gezien had.
Toen ging de professor zitten en legde de uitslagen voor papa zijn neus. "Zien er goed uit" zegt hij. "Eh ja" was alles wat papa kon uitbrengen. Ondertussen hadden we de professor wel al verteld dat we op vakantie waren geweest en dat een weekje minimale chemo wel goed was bevallen. "Dan moet ik jullie teleurstellen" was het antwoord daarop, "Want ze krijgt vandaag toch echt weer gewoon de chemo." Nou dat was natuurlijk geen teleurstelling en iedereen haalde weer opgelucht adem. Papa viel het nog op dat mijn Hb nog iets verder gezakt was en dat hij dat raar vond. "Tja," zegt de professor "twee zien meer dan 1." Papa liet het ook nog even aan mama zien en ook ik wilde de uitslagen zien. Toen werd de professor stil, want als wij er toch samen met 4 man naar keken, dan konden we toch echt niets over het hoofd zien.
De professor heeft nog even naar mijn longen geluisterd en naar de boterhammen in mijn buik die er niet inzaten. Daarna was het tijd om de chemo te geven en wel de volle hoeveelheid. Gelukkig was zuster Linda erbij, zodat zij aanwijzingen kon geven over de te verichten handelingen. Vanwege de vakanties draaide de professor namelijk weer Poli, inclusief de handelingen en dat is iets wat hij niet meer elke dag doet. Hij doet het wel goed hoor en het is vooral knap dat hij het aan de zuster vraagt als hij niet heel zeker weet hoe het precies moet. Zoals bijvoorbeeld de hoeveelheid Heparine en het afsluiten van de PAC.
Zo zegt hij: "We zijn klaar, nu vlug naar huis." Maar we hebben nog een aantal vragen. Hoeveel 6-MP moeten we thuis geven? Even het dossier erbij en dat blijft wel de halve dosering. Oke, dat was het dan. Of toch niet. Hoe zit het met het Norovirus is dat nog positief. De professor ging even in de computer kijken en we mochten nooit meer raden, want het was nog positief. Toen was het toch tijd om af te sluiten en ineens wist ik het: "Dat is die man die van die leuke tekeningen in mijn medisch dossier maakt." Woensdag draait de professor weer poli, maar dan krijg ik een MRI van mijn hoofd en ga ik naar de dagbehandeling. Het is te hopen dat we hem dan niet weer zien, want als hij dan op mijn kamer moet komen, dan komt hij slecht nieuws vertellen. Daar gaan we zeker niet vanuit, dus het was wel goed om weer eens met hem bijgepraat te hebben en zoals ook hij zegt: "Het aftellen is begonnen!!!"
Groetjes Janske
Vandaag was het een rare dag met diverse emoties. We moesten al voor half negen in het ziekenhuis zijn voor een vingerprik. Vanwege het noro-virus werd ik meteen op een polikamer gezet. Wel ben ik er nog even vanaf geweest om mee het bloed weg te schieten. Daarna was het wachten op de uitslag, want de bloedwaardes moesten natuurlijk wel sterk verbeterd zijn na een weekje geen/minder chemo's. Tijdens het wachten kwam zuster Linda alvast de lijn aanprikken en bloed afnemen. Dit om het ammoniak en mijn leverfuncties te bepalen. Daarna moesten we nog even wachten op Vivian. Tenminste dat dachten we.
Er werd flink op de deur geklopt en dat was anders dan anders. Het gezicht wat binnenkwam was ook heel anders. Het was namelijk professor Hoogerbrugge die binnenkwam. Het werd even stil in de kamer. Papa verschoot echt heel erg, want hij dacht dat de professor kwam om ons (heel) slecht nieuws te vertellen. Mama was helemaal gestopt met denken en ik dacht: "Waar ken ik die man toch van?"
Gelukkig viel de professor niet stil en vertelde dat het lang geleden was dat hij ons gezien had. Papa dacht dat het nooit lang genoeg kon zijn, want de professor zie je toch alleen als het echt niet goed gaat? Mama dacht nog steeds niets en ik dacht bij mezelf: "Dus daar moet ik hem van kennen."
De volgende vraag van hem was: "En hoe is het met jullie?" Papa dacht alleen maar, dat kom jij ons nu vertellen. Wij dachten dat het goed ging, maar wij kunnen er niet binnen in kijken. Mama wist niet hoe het met ons ging, want haar gedachten stonden nog steeds stil. En ik dacht nog steeds waar ik hem dan gezien had.
Toen ging de professor zitten en legde de uitslagen voor papa zijn neus. "Zien er goed uit" zegt hij. "Eh ja" was alles wat papa kon uitbrengen. Ondertussen hadden we de professor wel al verteld dat we op vakantie waren geweest en dat een weekje minimale chemo wel goed was bevallen. "Dan moet ik jullie teleurstellen" was het antwoord daarop, "Want ze krijgt vandaag toch echt weer gewoon de chemo." Nou dat was natuurlijk geen teleurstelling en iedereen haalde weer opgelucht adem. Papa viel het nog op dat mijn Hb nog iets verder gezakt was en dat hij dat raar vond. "Tja," zegt de professor "twee zien meer dan 1." Papa liet het ook nog even aan mama zien en ook ik wilde de uitslagen zien. Toen werd de professor stil, want als wij er toch samen met 4 man naar keken, dan konden we toch echt niets over het hoofd zien.
De professor heeft nog even naar mijn longen geluisterd en naar de boterhammen in mijn buik die er niet inzaten. Daarna was het tijd om de chemo te geven en wel de volle hoeveelheid. Gelukkig was zuster Linda erbij, zodat zij aanwijzingen kon geven over de te verichten handelingen. Vanwege de vakanties draaide de professor namelijk weer Poli, inclusief de handelingen en dat is iets wat hij niet meer elke dag doet. Hij doet het wel goed hoor en het is vooral knap dat hij het aan de zuster vraagt als hij niet heel zeker weet hoe het precies moet. Zoals bijvoorbeeld de hoeveelheid Heparine en het afsluiten van de PAC.
Zo zegt hij: "We zijn klaar, nu vlug naar huis." Maar we hebben nog een aantal vragen. Hoeveel 6-MP moeten we thuis geven? Even het dossier erbij en dat blijft wel de halve dosering. Oke, dat was het dan. Of toch niet. Hoe zit het met het Norovirus is dat nog positief. De professor ging even in de computer kijken en we mochten nooit meer raden, want het was nog positief. Toen was het toch tijd om af te sluiten en ineens wist ik het: "Dat is die man die van die leuke tekeningen in mijn medisch dossier maakt." Woensdag draait de professor weer poli, maar dan krijg ik een MRI van mijn hoofd en ga ik naar de dagbehandeling. Het is te hopen dat we hem dan niet weer zien, want als hij dan op mijn kamer moet komen, dan komt hij slecht nieuws vertellen. Daar gaan we zeker niet vanuit, dus het was wel goed om weer eens met hem bijgepraat te hebben en zoals ook hij zegt: "Het aftellen is begonnen!!!"
Groetjes Janske
-
02 Augustus 2010 - 21:36
Tante Angela:
Jeetje wat een belevissen weer in dat ziekenhuis.
Had de professor nu ook weer tekeningen gemaakt of hoefde dat niet omdat het zo 'goed' met je gaat?
En dat mama niet meer kon denken kan ik me helemaal voorstellen met een moeilijk woord noemen we dat dan verbouwereerd. (vraag maar aan papa, moeten alleen nog even via de spellingscontrole kijken of je het ook zo schrijft)
Hier is alles goed, Bart Sietske en Rens willen graag een keer met je skypen dus dat gaan we morgen proberen.
Welterusten allemaal!!
Dikke knuffel van tante Angela -
02 Augustus 2010 - 21:37
Tante Angela:
Ik zie dat ik teveel met het visje bezig ben, moet natuurlijk belevenissen zijn. Belevissen ken ik eigenlijk niet.
Groetjes -
03 Augustus 2010 - 07:02
Judith & Ron, Wout:
Het aftellen is begonnen..
Wat klinkt dat toch iedere keer als muziek in onze oren!
Ook nog zo'n stralende pasfoto met mooi haar en een ondeugende snoet; YES!!
Zet 'm op! -
03 Augustus 2010 - 07:04
DORRY:
HOI PLIUSJE EN FAM. WAT GOED IN NIJMEGEN.
DAT DIE PROF ZELF KWAM, WAS DUS ALLEEN OM DAT HET VAKANTIE TIJD WAS, EN VEEL PERSONEEL WEG IS.
IK NOEM ZOIETS VAN DE WAP, INPLAATS VAN VERBOUWEREERD, NONDE PIE IK ZOU OOK SCHRIKKEN ALS EEN VAN DE HOOGSTE PIETEN BINNEN KWAM, MAAR WEL EEN AARDIG PERSOON GELOOF IK.
JANSKE HET GAAT BEST GOED HE'MEISJE?
IK WEET DAT WE NIET TE VROEG MOGEN JIUCHEN, MAAR HET MAG WEL AF EN TOE VIN D DORRY, WE MOETEN DE SJOEM ERIN HOUDEN ,DAAROM TYP IK OOK AF EN TOE IETS LEUKS ,IN MIJN OGEN DAN HE'
EEN KEI DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
03 Augustus 2010 - 07:31
Inge Vd Goor-Bouman:
Hoi Janske,
Wat goed van je dat je erachter bent gekomen waar je de prof. van kende.
Anders kan dat zo blijven knagen.
Wat een mooie pasfoto. Je ziet er goed uit meisje.
Wat betreft je vis. Wij zijn gisteren naar zeeland geweest (een dagje) en hebben daar goed gezocht. Maar we hebben hem niet gevonden.
Nu bedachten we later waarom niet. Hij houdt natuurlijk niet van zout water? We blijven zoeken. Maar hij kan natuurlijk niet overal tegelijk zijn.
Nou in ieder geval de groetjes vanuit Aalst en een dikke knuffel van ons.
Groetjes Inge. -
03 Augustus 2010 - 07:51
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske
Zo dat was even verschieten maar gelukkig
viel het mee achteraf. Zo zie je maar het is niet altijd wat je denkt.
En van de andere kant is het goed dat het opperhoofd er zelf na kijkt ..... gewoon een vip behandeling eigenlijk.
Nou woensdag ook veel succes
groetjes uit Leende -
03 Augustus 2010 - 08:49
Nikki En Jannie:
Haa Janske,
spannend belevenis in het ziekenhuis. elke dag is voor jullie waarschijnlijk toch weer een verrassing wat de dag zal brengen. Fijn om gelezen en vooral op foto's gezien te hebben dat jullie een fijne vakantie hebben gehad.
groetjes -
03 Augustus 2010 - 09:50
DORRY:
HOI FILMSTER.
IK KOM NET UIT HET BOS, BEN PACO UITWEZEN LATEN.
IK HEB IN EEN AFGEMAAKT WEILANDJE LEUKE DIEREN GEZIEN KLEINE BOKJES KONIJNEN EEN EZEL EENDEN EN TWEE HELE KLEINE VARKENTJES DIE BLIJVEN ZO KLEIN HOORDE IK ,GEEN HANGBUIK MAAR EEN ANDER SOORT, ERG LEUK OM TE ZIEN.
PACO WAS IN HET BOS ERG ONRUSTIG, HIJ KEEK ALLE KANTEN UIT ,EN WAPPERDE MET ZIJN OREN, DAT KAN HIJ HEEL GOED.
MAAR IK BEN OOK NIET VOOR DE POES EN DACHT IK PAK MIJN WAPEN UIT MIJN TAS.
GEEN HANDGRANAAT GEEN PISTOOL GEEN BUKS GEEN GEWEER , MAAR EEN BUSJE HAARLAK WEL EXTRA STRONG IK HEB HET SPUITGAATJE ZWART GEMAAKT ANDERS ZOU IK MIJN EIGEN NOG IN MIJN OGEN KUNNEN SPUITEN, MET MIJN SLECHT ZICHT.
DUS REED IK GEWAPEND IN HET BOS, MAAR IK ZAG GEEN KIEP DUS WEER IN MIJN HOLSTER GEDAAN.
WAT EEN AVONDUREN KUN JE BELEVEN VIND IK DE VETTE GROETEN DORRY.
DIT WAS EEN WAAR GEBEURD VERHAAL WAT NU WEL KAN ALS HET EEN TIKJE BEETER GAAT MET JANSKE
-
03 Augustus 2010 - 10:04
Sietske:
hallo janske
ik had hoofdpijn.
toen zijn we naar de dokter gegaan.
toen moest ik ook bloedpriken.
gelukkig niks ernstigs, voorhoofdholte ontsteking
toen moesten we de medicijnen halen bij de apoteek.
toen we bij de tent waren. toen moest ik ook een spuitje in mijn mond en de medicijnen spuiten.
ik voel me nu een stuk beter.
groetjes:sietske
-
03 Augustus 2010 - 18:17
Cor En Diny.:
Hoi Super Janske.
Wij vinden jou pasfoto van week 56 super mooi, zeker nou wij die haartjes op jou bolleke steeds beter kunnen zien.
Janske je bent al op de helft van die hoge berg, probeer maar met kleine stapjes naar boven te gaan ook al zal je soms nog wel eens een beetje naar beneden schuiven pak elk grassprietje vast dat je dan tegen komt en hou vast meiske, want je wil zo graag die top bereiken en dan de brabantse daar neer zetten.
Als jij de vlag daar hebt staan dan hangen wij de vlag van Zesgehuchten voor jou uit.
Zo te zien op de foto's hebben jullie een fijne vakantie gehad, deze welverdiende vakantie hadden jullie ook heel hard nodig.
Oja, jullie visje hebben wij nog niet zien zwemmen bij ons in de kleinedommel, maar wij zullen zeker heel goed kijken misschien zwemt het visje tussen andere vissen.
Het allerbeste allemaal en de lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny.
Wij blijven voor jou duimen en de kaarsjes branden. Houdoe he. -
03 Augustus 2010 - 19:01
GeKkE NEeF BArT:
hoi superrrrrrrrrrrrr janske en de rest
ik heb vandaag extra goed opgelet of ik jullie vissje zag . En ja hoor ik zag de vis . hij wil graag terug naar jullie kom maar het aaien vond hij niet zo fijn het fruit niet zo lekker dus dat zou ik als ik jullie was niet meer doen . meike en lieke kunnen nu lekker genieten van onze vissen bij opa en oma . MAARRRR OP EEN VOOR WAARDE :
1 : niet aaien
2 : geen fruit geven
3 : 3e maar zeker niet te vergeten ALEEN KIJKEN MET DE OGEN
verder heel veel groetjes en veel plezier toe gewenst van :
GeKkE nEeF bArT -
03 Augustus 2010 - 19:46
Krisna Reinders:
Lieve Janske,
Gelukkig kwam de professor niet met slecht nieuws. Dat was natuurlijk even schrikken!
Wat laat je toch dapper bloed prikken!
En je haartjes.....wat zijn ze mooi!
Liefs Krisna -
03 Augustus 2010 - 20:02
Tante Angela:
Even voor Dorry,
Ja 'van de wap' is eigenlijk veel beter maar daar kon ik weer even niet opkomen dus had ik maar een moeilijk woord bedacht.
Groetjes Angela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
