Zelfs de vliegen luisteren niet

Dag lieve mensen,

Na zo'n mooie dag als afgelopen zondag, begint op maandagmorgen voor ons direct weer de realiteit. Om 8.00 uur 's morgens zaten wij in de auto naar Nijmegen. Omdat ik vorige keer gespuugd had onderweg, had ik nu vooraf geen voeding gekregen. Het lijkt er toch op dat ik een beetje wagenziek ben, want ik moest toch nog spugen. Nu kwam er natuurlijk niet veel uit, want er zat nog niet veel in. Gelukkig wist Vivian daar wel raadt op en volgende keer moet ik mijn antimisselijkheidmiddel tegen de chemo 's morgens vroeg innemen, zodat ik ook niet misselijk wordt van de autorit.
Eerst kreeg ik een vingerprik, zodat mijn bloedwaardes bepaald konden worden. Deze waren weer ontzettend gestegen, dus mijn beenmerg is nog goed actief. Vivian heeft me nog nagekeken en alle uitslagen van vorige week donderdag met ons doorgesproken. Er waren "maar" twee dingen die niet helemaal in orde waren. De eerste is het Ciproxin verhaal, want het is nog niet duidelijk waar dit onderzocht kan worden. Dan is het natuurlijk ook moeilijk om conclusies te trekken. Daar gaan ze gewoon verder naar zoeken. Het tweede is mijn LDH-waarde. Dat is een leverwaarde die betrekking heeft op afbraakstoffen. Voor de rest kunnen ze niets vinden aan mijn lever, maar de LDH-waarde blijft te hoog en is zelfs iets aan het stijgen. Ook daar doen ze nader onderzoek op en wordt als extra controle mijn schildklier onderzocht. Ik heb de chemo kaspers weer vriendelijk ontvangen en gezegd dat ze goed hun best moeten doen. Daarna kreeg ik mijn eerste drakendrank van deze week. Gisteren is dat allemaal goed verlopen, maar vandaag begin ik het toch weer goed te merken.
Twee duidelijke voorbeelden van het drakendrankje van vandaag zijn devolgende. De eerste keer was ik helemaal overstuur. Mama wist niet wat er aan de hand was, dus ik heb het geprobeerd uit te leggen. Het ergste was ook nog dat mama begon te lachen, toen ik verteld had wat er gebeurd is. Ik had namelijk last van een vervelende vlieg. Inmiddels weten mijn zusjes al dat als ik in de drakenweek zit en ik vertel het hun, dat ze mij met rust moeten laten. Ik dacht natuurlijk dat ik dat die vlieg ook wel kon uitleggen, dus ik vertelde tegen die vlieg dat deze mij met rust moest laten, omdat ik nu het drakendrankje had. En jullie raden het al, die vlieg luisterde helemaal niet. Daar ben ik dus heel erg boos over geweest en mama wist niet of ze moest lachen of troosten, dus ze heeft het maar beide gedaan.
Daarnaast voel ik steeds beter aan dat het draakje bezit van mij neemt. Aan het einde van de dag riep ik dan ook papa en vertelde hem dat het draakje mij niet met rust liet. Ik moest steeds weglopen bij mijn zusjes en Amber, omdat ik steeds boos werd en niet wist wat ik wilde. Mama moest de luier aandoen, papa de pyama, mama de voeding aansluiten en papa de medicijnen. Dat is natuurlijk niet te doen en dan word ik daar weer verdrietig van. Gelukkig had papa een goede oplossing, want hij had een goed gesprek gehad met de Melatonine. De Melatonine had beloofd dat deze het draakje rustig zou gaan houden, zodat ik goed kon gaan slapen. Ik heb vlug de Melatonine ingenomen en natuurlijk ook mijn lievelings Chemo Kaspers, de 6-MP. En ik weet niet wat papa heeft gezegd, maar het werkte. Binnen een klein kwartiertje lag ik lekker te slapen. Helaas heeft papa daarna nog via de sonde drakendrankje moeten geven, dus ik hoop maar dat de Melatonine heel de nacht zich aan de afspraak houden.

Groetjes Janske