Veel te vertellen

Dag lieve mensen,

Ik heb een paar dagen niet geschreven en dat komt omdat ik het druk heb gehad. Gevolg hiervan is dat ik vandaag heel veel te vertellen heb. Voordat ik aan mijn eigen verhaal begin wil ik eerst Judith, Ron en Wout heel veel sterkte wensen met het grote verlies. Uiteraard ook namens papa, mama, Lieke en Meike.

Mijn verhaal begint op vrijdagavond. Toen we thuis waren van het dolfinarium zijn we heel goed gaan slapen. 's Morgens waren we wel weer heel vroeg wakker. Zo rond half zeven. We hadden ook nog zoveel te verwerken en we wisten dat er op zaterdag weer een feestje zat aan te komen. Omdat opa IJsje vorige week op vakantie was, werd er zaterdag een groot feest gehouden ter ere van het 65-jarig bestaan van opa IJsje. Dat klopt natuurlijk niet helemaal. Het 65-jarig bestaan van Frans Beks. Opa is hij "pas" 12 jaar en een paar maanden. De titel "IJsje" heeft hij nog later verdient. 's Morgens ging papa al naar de Somerenseweg om alles mee op de bouwen. Rond koffietijd gingen wij controleren of ze al een beetje opgeschoten waren. En ja hoor, ze deden het prima. Wij hebben nog even fijn gespeeld. We gingen weer naar huis, want er moest eerst gerust worden. Daar is bij mij niet veel van gekomen. Na een uurtje was ik weer wakker en moest ik wachten tot het feestje begon.
DJ BOOM BOOM BART (mijn grote neef Bart) verzorgde de muziek. Ook had hij allemaal discolichten meegenomen. Nadat we ontvangen waren met een glaasje champagne (voor de volwassenen) en een glaasje ranja (voor de kinderen) kwam de volgende verrassing. Er kon gegeten gaan worden. Daarvoor moesten we naar de voortuin, want daar stond een heuse frietwagen. Ook aan mij was gedacht en de meneer van de frietwagen had speciaal voor mij een apart frietpannetje bij waar de frietjes voor mij in gebakken werden. Evenals de frikandel. En jullie begrijpen dat als er zoveel moeite voor mij gedaan wordt, ik het niet kan laten om ook een paar steeltjes friet te eten en een paar hapjes frikandel. Inmiddels had iedereen zijn buikje al goed rondgegeten en toen kwamen de kleinkinderen (waaronder ik) rond met "Opa's IJsjes". Ik heb nog even buiten mogen spelen en we hebben nog gedanst. Daarna was het tijd voor Meike en mij om naar huis te gaan. Daar was zuster Els en zij heeft op ons opgepast. Lieke is wat langer mogen blijven en papa en mama nog langer. Ik heb in ieder geval gehoord dat het nog lang onrustig was op de Somerenseweg. Het was weer een SUPER feest.
Inmiddels weten jullie vast wel dat als papa en mama een keer laat naar bed gaan, wij daar geen rekening mee houden. Sterker nog, meestal zijn we dan nog vroeger wakker. Zondag viel het mee. Het was zeven uur toen we hun bed ín bezet namen. We hebben 's morgens rustig aangedaan. Lang in onze pyama's gelopen en daarna nog even in de tuin gewerkt. Om kwart voor twaalf kwam Leanne. Op zondag? Dat is gek. Toch niet hoor, want anders moesten we alleen thuisblijven en daar zijn we toch echt nog te klein voor. Al denken Lieke, Meike en ik daar heel anders over. Papa en mama gingen namelijk naar Eindhoven naar Guus Meeuwis. Wat ik gehoord heb van papa en mama, had Guus het weer geweldig voor elkaar. De sfeer was goed, het weer was goed, eigenlijk was alles goed om een leuke dag te hebben. Toch is het papa en mama tegengevallen. Ze waren al een paar keer naar "besloten" feestjes geweest met allemaal bekende. Nu tussen het grote publiek met allemaal mensen om hun heen die uit hun dak gaan, stonden papa en mama er een beetje onwennig bij. Ze zijn wel blij dat ze gegaan zijn, want nu hebben ze het geprobeerd en weten ze dat dit momenteel niet de feesten zijn waar ze naartoe willen. Volgend jaar komt Guus weer naar het PSV-stadion en dan gaan papa en mama het vast weer proberen.
Wij hebben met Leanne natuurlijk een topzondag gehad. We hebben fijn gespeeld en toen Meike en ik lagen te slapen hebben Lieke en Leanne zelf ijs gemaakt. Deze hebben we 's avonds opgegeten nadat we pannekoeken hadden gegeten. Daarna zijn we naar bed gegaan. Ik heb Leanne even laten zien wat papa en mama elke avond moeten doen om mij in bed te leggen en mij te laten slapen. Voor je het weet ben je meer dan een uur verder. Uiteraard is het haar toch gelukt en ben ik lekker (een paar uur) gaan slapen.
Gisteren kregen we ook nog het bericht dat Sietske tijdens het spelen was gevallen. Ze was met haar gezicht op de grond gevallen en nu zijn er tanden afgebroken en los komen te zitten. Ze is op zondag al naar de tandarts geweest en deze heeft met touwtjes en beugels de tanden "voorlopig" vast gezet en waar nodig bijgewerkt. Deze week moet Sietske terug naar de tandarts en dan zal er bekeken worden wat er gaat gebeuren. Sietske, heel veel beterschap en als je pijn hebt moet je maar bellen, dan kom ik en dan mag je in mijn vinger knijpen.
Zojuist vertelde ik over een paar uurtjes slapen. We hadden namelijk nog niet zo'n heel zwaar weekend gehad, dus ik ben vannacht van 0.00 uur tot 5.00 uur wakker geweest. Ik niet alleen hoor, ook papa en mama heb ik wakker gehouden. De eerste uurtjes papa en de laatste uurtjes mama. Hoogtepunten van de nacht waren dat ik zo'n beetje alle liedjes die ik ken heb gezongen, inclusief de bewegingen die daar bij horen. Hierbij kun je denken aan bijvoorbeeld: "In de maneschijn....". Daarnaast heb ik om 3.00 uur aan mama gevraagd of ik op mijn kamer mocht gaan spelen. Dat mocht niet, flauw he? Het was niet alleen maar leuk, want het Noro-virus lijkt weer wat op te spelen. Veel dunnen poep dus en ook zoveel dat er een bed verschoont moest worden. Gelukkig sliep ik op het aankleedkussen, dus de schade viel deze keer mee.
Vanmorgen moesten we weer naar Nijmegen. Ditmaal een dubbele kuur. MTX en Erwinia. Ik was keurig in mijn oranje "Super Janske" shirt gegaan, want we moesten lang blijven en hierdoor het voetbal in het ziekenhuis kijken. Er werd nog even overleg gepleegd ivm de dunne poep. Mijn bloedwaardes waren verder prima, dus er kon gewoon begonnen worden met kuren. Tijdens het inlopen van de Erwinia had ik twee keuzes. Ik kon lekker gaan slapen of ik moest twee keer drie kwartier naar het voetbal kijken. Daarnaast zat ik in mijn bed, dus ik kon geen kant op. Ik ben dus lekker gaan slapen en zo hebben papa en mama het voetbal kunnen kijken. De Chemo Kaspers zaten er wel iets eerder in, maar papa vertelde dat ze hem nog niet buiten mochten zetten. Toen het voetbal afgelopen was mocht het slangetje weer van mijn buik en mochten we weer naar huis.
Thuis was het voetbal ook goed bekeken. Leanne was bij ons thuis en ook Karin, Barry, Mechteld en Amber hebben bij ons thuis voetbal gekeken. Zo zie je maar dat alles gewoon doorgaat.
Donderdag moet ik voor extra controle nog even naar het Eindhoven ziekenhuis. Dan word ik door een dokter nagekeken en wordt mijn bloed gecontroleerd. Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van mijn (ons) drukke weekend.
Op naar de 500.000

Groetjes Janske