Blaasontsteking
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
04 Oktober 2009 | Nederland, Nijmegen
Dag lieve mensen,
Vannacht mocht papa weer bij mij slapen. Het is opvallend dat mijn nachten met papa altijd veel drukker zijn als met mama en ook deze keer heb ik hier geen uitzondering op gemaakt. Ik had namelijk gisteravond al aangegeven dat ook het plassen zeer deed. Toen ik in het begin van de nacht weer last kreeg van het plassen werd er direct actie op ondernomen. Mijn temperatuur moest gemeten worden, mijn bloeddruk moest gemeten worden en er moest een plasje gevangen worden. Mijn temperatuur was 38,1, dus dat viel nog wel mee. Mijn hartslag was iets verhoogd, maar niet noemenswaardig en mijn bloeddruk was prima in orde. Het plasje vangen gebeurt op een zeer vrouwonvriendelijke manier. Er wordt een plaszakje geplakt op mijn voorbillen, zodat mijn plasje in het zakje komt. Om eventuele lekkages op te vangen, wordt er nog een luier over aangedaan. Omdat mijn mond ook nog aan het bloeden was, zat papa ook nog een hele poos met tissues en vaseline langs mijn bed. Dit om het bloeden te stoppen, wat na enige tijd lukte. Rond 1.00 uur konden we dan echt gaan slapen.
Om 4.00 uur kwam de zuster het plasje halen. Papa en de zuster zagen meteen dat het niet helemaal helder was, maar het moest uiteraard eerst onderzocht worden, voordat we conclusies mochten trekken. Rond de klok van 5.00 uur kwam de zuster om medicijnen te wisselen en om 6.00 uur begon het naspoelen. Op dat moment kreeg papa ook de uitslag, want ik lag nog lekker slapen. Ik heb een infectie aan de urinewegen, in de volksmond beter bekend als blaasontsteking. Omdat er nog een plasje afgenomen moest worden om de exacte dader te bepalen en omdat het in de verwachting lag dat ik niet neutropeen zou zijn, werd er niet direct gestart met antibiotica. Dit zou gebeuren als ze 's morgens een plasje van mij zouden hebben.
Rond 9.00 uur werd ik wakker en papa was aan het skypen met de familie Prinsen en Lieke en Meike. Meike en Lieke hadden weer eens lekker bij elkaar op 1 kamer mogen slapen. Toen wilde ik natuurlijk ook direct skypen en ben dus lekker met mijn zussen wakker geworden.
Na een poosje moest de zuster naar de visite, dus moesten ze weer wat gegevens van mij hebben. Mijn temperatuur was gestegen naar 39,3. Dat ging dus niet de goede kant op. Wederom bloed afnemen voor kweek en om mijn bloedwaarden te bepalen. Ze moesten nog een plasje van mij hebben, dus het makkelijkst zou dat zijn op een po. Helaas werkte dat niet, omdat plassen pijn doet en ik dus niet wilde plassen. Na een tijdje, toen ik weer wilde gaan slapen werd er weer een plaszakje geplakt. Ondertussen was mama weer gekomen en waren de dokters naar mij komen kijken. Dit was wel lachen, want doordat ik in isolatie lig, moeten ze in de sluis zich "omkleden". Dit betekent een schort aan, handschoenen aan, muts op en mondkapje voor. Nu waren dit 3 mannen en aangezien de sluis op mijn kamer niet zo groot is, zat op het laatst de oncoloog zo'n beetje met zijn gezicht tegen het raam aangeplakt. Ondertussen probeerde hij ook nog vriendelijk te zwaaien. Eenmaal uit hun benarde situatie bevrijdt en op mijn kamer aangekomen hebben ze mij onderzocht. Op mijn huid is geen uitbreiding van de waterpokken te vinden. Mijn longen klinken prima, al zit er een klein verschil tussen links en rechts. Mijn hartslag en ademhaling waren iets verhoogd, maar dat is logisch als je inmiddels een temp hebt van 39,6.
Inmiddels waren de bloeduitslagen binnen en tegen alle verwachtingen in ben ik wel neutropeen (heb zelf dus geen of zeer weinig weerstand). Er moest dus vlug begonnen worden met antibiotica en de best hiervoor is amoxycicline, maar helaas hier ben ik allergisch voor. De dokters gingen erover nadenken en zouden naar het beste alternatief zoeken. Dit is cefta geworden. Verder krijg ik momenteel geen paracetamol omdat de waardes van mijn lever nog niet optimaal zijn. Ik heb dus de hele dag koorts gehad en de hele dag lekker bij mama op schoot gehangen of in bed gelegen.
Aan het eind van de dag kreeg ik ook nog last van mijn ontlasting, dus heb ik ook daar een middeltje voor gekregen, zodat na een kwartiertje de drolletjes eruit vlogen. Omdat ik vandaag veel gerust heb ben ik nog laat wakker en heb praatjes genoeg. Het is voor mij dan ook echt happy hour van 21.00 tot 24.00 uur. Maar nu ga ik toch echt slapen en nu maar hopen dat er niets meer bijkomt.
Groetjes Janske
Vannacht mocht papa weer bij mij slapen. Het is opvallend dat mijn nachten met papa altijd veel drukker zijn als met mama en ook deze keer heb ik hier geen uitzondering op gemaakt. Ik had namelijk gisteravond al aangegeven dat ook het plassen zeer deed. Toen ik in het begin van de nacht weer last kreeg van het plassen werd er direct actie op ondernomen. Mijn temperatuur moest gemeten worden, mijn bloeddruk moest gemeten worden en er moest een plasje gevangen worden. Mijn temperatuur was 38,1, dus dat viel nog wel mee. Mijn hartslag was iets verhoogd, maar niet noemenswaardig en mijn bloeddruk was prima in orde. Het plasje vangen gebeurt op een zeer vrouwonvriendelijke manier. Er wordt een plaszakje geplakt op mijn voorbillen, zodat mijn plasje in het zakje komt. Om eventuele lekkages op te vangen, wordt er nog een luier over aangedaan. Omdat mijn mond ook nog aan het bloeden was, zat papa ook nog een hele poos met tissues en vaseline langs mijn bed. Dit om het bloeden te stoppen, wat na enige tijd lukte. Rond 1.00 uur konden we dan echt gaan slapen.
Om 4.00 uur kwam de zuster het plasje halen. Papa en de zuster zagen meteen dat het niet helemaal helder was, maar het moest uiteraard eerst onderzocht worden, voordat we conclusies mochten trekken. Rond de klok van 5.00 uur kwam de zuster om medicijnen te wisselen en om 6.00 uur begon het naspoelen. Op dat moment kreeg papa ook de uitslag, want ik lag nog lekker slapen. Ik heb een infectie aan de urinewegen, in de volksmond beter bekend als blaasontsteking. Omdat er nog een plasje afgenomen moest worden om de exacte dader te bepalen en omdat het in de verwachting lag dat ik niet neutropeen zou zijn, werd er niet direct gestart met antibiotica. Dit zou gebeuren als ze 's morgens een plasje van mij zouden hebben.
Rond 9.00 uur werd ik wakker en papa was aan het skypen met de familie Prinsen en Lieke en Meike. Meike en Lieke hadden weer eens lekker bij elkaar op 1 kamer mogen slapen. Toen wilde ik natuurlijk ook direct skypen en ben dus lekker met mijn zussen wakker geworden.
Na een poosje moest de zuster naar de visite, dus moesten ze weer wat gegevens van mij hebben. Mijn temperatuur was gestegen naar 39,3. Dat ging dus niet de goede kant op. Wederom bloed afnemen voor kweek en om mijn bloedwaarden te bepalen. Ze moesten nog een plasje van mij hebben, dus het makkelijkst zou dat zijn op een po. Helaas werkte dat niet, omdat plassen pijn doet en ik dus niet wilde plassen. Na een tijdje, toen ik weer wilde gaan slapen werd er weer een plaszakje geplakt. Ondertussen was mama weer gekomen en waren de dokters naar mij komen kijken. Dit was wel lachen, want doordat ik in isolatie lig, moeten ze in de sluis zich "omkleden". Dit betekent een schort aan, handschoenen aan, muts op en mondkapje voor. Nu waren dit 3 mannen en aangezien de sluis op mijn kamer niet zo groot is, zat op het laatst de oncoloog zo'n beetje met zijn gezicht tegen het raam aangeplakt. Ondertussen probeerde hij ook nog vriendelijk te zwaaien. Eenmaal uit hun benarde situatie bevrijdt en op mijn kamer aangekomen hebben ze mij onderzocht. Op mijn huid is geen uitbreiding van de waterpokken te vinden. Mijn longen klinken prima, al zit er een klein verschil tussen links en rechts. Mijn hartslag en ademhaling waren iets verhoogd, maar dat is logisch als je inmiddels een temp hebt van 39,6.
Inmiddels waren de bloeduitslagen binnen en tegen alle verwachtingen in ben ik wel neutropeen (heb zelf dus geen of zeer weinig weerstand). Er moest dus vlug begonnen worden met antibiotica en de best hiervoor is amoxycicline, maar helaas hier ben ik allergisch voor. De dokters gingen erover nadenken en zouden naar het beste alternatief zoeken. Dit is cefta geworden. Verder krijg ik momenteel geen paracetamol omdat de waardes van mijn lever nog niet optimaal zijn. Ik heb dus de hele dag koorts gehad en de hele dag lekker bij mama op schoot gehangen of in bed gelegen.
Aan het eind van de dag kreeg ik ook nog last van mijn ontlasting, dus heb ik ook daar een middeltje voor gekregen, zodat na een kwartiertje de drolletjes eruit vlogen. Omdat ik vandaag veel gerust heb ben ik nog laat wakker en heb praatjes genoeg. Het is voor mij dan ook echt happy hour van 21.00 tot 24.00 uur. Maar nu ga ik toch echt slapen en nu maar hopen dat er niets meer bijkomt.
Groetjes Janske
-
05 Oktober 2009 - 06:24
Frank En Heidi:
Hallo Super Janske,
Ik hoop een goede morgen voor jou en je pa en ma.
Dat je maar lekker hebt geslapen en dat er idd niks meer is bijgekomen.
Want tjonge tjonge toch... wat moet je toch allemaal mee maken.
p.s. ik moest de groetjes doen van ome Jan en Tante Nellie.
Die hebben geen computer maar krijgen de verslagen van mij op papier.
Nou de groetjes uit Leende en nu verder geen verassingen meer als alleen maar goede.
Oké ?? -
05 Oktober 2009 - 07:16
Tante Angela / Meike:
Goedemorgen allemaal,
Een beetje kunnen slapen?
Hier heeft iedereen goed geslapen, vonden het allemaal jammer dat het 7 uur was en we op moesten staan. We hebben net Bart Sietske en Rens naar school gebracht en ik (Meike) ben lekker aan het spelen (met neptelefoon). Tante Angela gaat proberen wat te werken.
Heel veel lieve groetjes en knuffels Meike en tante Angela -
05 Oktober 2009 - 07:23
Asmara:
Hallo Janske Joke en Ferry
Ik hoop dat jullie een betere nacht hebben gehad. Wat een elende toch allemaal, dat je dit er allemaal nog moet bijkrijgen. Nu maar hopen dat de dokters alles goed onder controle houden en dat de medicijnen goed hun werk gaan doen.
groetjes en tot later.
kusjes Asmara. -
05 Oktober 2009 - 07:24
D0RRY:
HOI FAM. BEKS..
HET GAAT MAAR DOOR BIJ JULLIE,WAT HEBBEN JULLIE NOG NIET GEHAD?
HIER KOMT MIJN SLAGZIN NONDE NONDE JU 10 KEER
JIJ HEBT NATUURLIJK HELEMAALGEEN WEERSTAND,EN DAAROM KRIJG JIJ IEDERE KEER IETS ERBIJ HEB JIJ DE BOF AL GEHAD?IK STA NU NERGENS MEER VAN TE KIJKEN, MAAR JIJ BENT OOK EEN WONDERKIND,OOIT ALS JIJ ALLES TERUG LEEST ZAL JIJ DENKEN HEB IK DAT ALLEMAAL GEHAD.
MAAR WEER STERKTE EN VOLHARDING FAM.BEKS EEN DIKKE VETTE EN HIFVIVE EN LOWFIVE DORRY -
05 Oktober 2009 - 07:27
Cor En Diny.:
Hoi Super janske .Wat lees ik nou toch allemaal,de koorts is weer gestegen en je hebt ook nog eens een blaasontsteking er bij gekregen, dit is niet de bedoeling het moet de betere kant op. Janske wat heeft jou klein lijfje toch al veel moeten meemaken, wij hopen dat er vanaf nou niks meer bijkomt het is wel genoeg geweest.Ferry en Joke wij wensen jullie heel veel kracht en probeer vol te houden al zal het af en toe niet zo gemakkelijk zijn.Wij blijven op de hoogte via de Site. Heel veel lieve groetjes en voor jullie een hele DIKKKE PAKKERT van Ome Cor en Tante Diny. Dag Kanjers!!!!. -
05 Oktober 2009 - 08:01
Meike:
Hoi allemaal, wilde nog even laten weten dat het met het werken van tante Angela wel goed zit, ik help prima mee, afdrogen, strijken etc. niets is mij te dol. De eerste klussen zijn alweer geklaard. Hopelijk loopt alles bij jullie vandaag ook voorspoedig.
Handkus Meike -
05 Oktober 2009 - 09:12
Jasmijn En Danny:
Hey Janske,
wat vervelend dat je er een blaasontsteking bij hebt. Ik weet hoe het voelt. heb ze regelmatig. Ook nu. Hopelijk werkt de antibiotica snel en heb je er minder last van. Sterkte en hou je taai he.
groetjes -
05 Oktober 2009 - 09:33
L&H Bergmans:
Hallo Janske,Joke en Ferry
Heb gisteravond met Opa ijsje/pappa gesproken en gehoord wat jullie allemaal te verwerken krijgen,nou nou t is me wat hoor! Meiske toch wat jij allemaal te verduren krijgt,laten we hopen dat er nu eens een einde komt aan deze ellende.
Hopenlijk heb je toch nog goed geslapen,en dat je weerstand toch weer een beetje terugkomt;en er verder geen andere nare dingen bij komen.Janske we weten wel dat je veel steun en warmte krijgt van jouw Mamma en Pappa daar in t ziekenhuis,en dat heel veel mensen met jullie meeleven.Fam Beks veel kracht,sterkte en moed.
Vele groeten en knuffels van : tante Liny en ome Harrie.
En van ons veel liefs,knuffels en'n stevig Moelke.
Bertie en Berke.
-
05 Oktober 2009 - 09:54
Fam. Duisters:
Hoi Lieve Joke, Ferry en Janske,
Hopelijk hebebn jullie vanacht wel een rustige nacht gehad en slaat de antibiotica aan..
Maar wij kunnen ons voorstellen dat bij jullie af en toe de moed wegzakt....als er weer een tegenvaller komt zoals nu met de waterpokken en blaasontsteking....
Hopelijk zakt de koorts snel... en kun je nog steeds laten zien wie super janske is.....
Ze vergeten je niet meer denk ik daar in nijmegen.........
Maar eigenlijk zijn er nu weinig passende woorden te vinden...............
Joke, Ferrie houd jullie sterk..... zal niet altijd meevallen..
We denken iedere dag aan jullie.......
Groetjes,
Patrick,Ester
Brent,Sven en Fenne
-
05 Oktober 2009 - 11:25
Fam Van Gaal:
Hey Lieve super Janske
Hopelijk hebben jullie vannacht een rustige nacht gahad.
Maar wel raar dat je steeds een onrustige nacht hebt als papa bij je slaapt.
Hier denken we elke keer kan er nog meer bij??
Hopelijk zakt de koorts snel, en zijn de waterpokken en die vervelende blaasontsteking snel over.
Ferry Joke Janske Lieke en Meike veel sterkte kracht en moed in deze weg met zo nu en dan een hobbel.
Groetjes Gijs Nicole en Renske -
05 Oktober 2009 - 16:36
Meike:
Hajo, ik wil even zeggen dat de kaart van oma Hanny en Frans om op te eten was (letterlijk). Bedankt daarvoor.
Janske ik vond het leuk om met jou te bellen.
Knuffels en welterusten DADA Meike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
