Lekker in bad
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
21 Augustus 2009 | Nederland, Nijmegen
Dag lieve mensen,
Het was vandaag een beetje een rare dag. Nu is dat natuurlijk niet zo vreemd, want welke dag is nu bij mij normaal. Vandaag is er eigenlijk niet zoveel gebeurd, en toch is er weer ontzettend veel gebeurd. Nou, kom maar op zullen jullie denken. Dat ga ik wel doen, maar niet voordat ik jullie eerst allemaal verwezen heb naar de reactie van Dorry op mijn vorige bericht. In dat bericht vat Dorry keurig samen hoe mensen mij bijstaan en kunnen bijstaan. Ik zie het al voor me dat Dorry en ik over twee jaar een boek of tekenfilm gaan uitbrengen over Aspergillus en Leukemie. Zoiets als Paultje en de Draak, alleen dan met twee vijanden. We houden haar verhaal dan ook met zeer veel interesse in de gaten.
Verder was ik heel erg blij om te horen hoe Lieke en Meike het vonden om bij Brent, Sven en Fenne te spelen. Ik heb begrepen dat ze het super vonden en Patrick, BBQ-en alleen is niet leuk, dus vanavond maar gewoon pannekoeken eten dus.
Papa en mama mogen ze lang als ik opgenomen lig blijven in het Ronald McDonald huis, dus dat is prima geregeld. Het huis biedt plaats aan zo'n 20 gezinnen, dus ja, daar wordt ook met lotgenoten gesproken. Ook bij mij op de afdeling is een Ronald McDonald huiskamer die alleen voor ouders en brussen is. Ook hier hebben papa en mama dus regelmatig contact met andere ouders.
Zo, nu over vandaag. Vannacht heb ik na mijn koorts een goede nacht gehad. Ik heb uitgeslapen tot kwart voor negen, dus dat had ik slim bekeken. Ik had dan ook weer echt zin in de dag van vandaag. Na het ontbijt kwam de zuster en na overleg werd er besloten dat ik volledig afgekoppeld zou worden van alles. Alleen de pleister op mijn hoofd moest nog blijven zitten, maar voor de rest zou ik weer helemaal natura Janske zijn. Zo gingen de drie ECG-pleisters voor de monitor van mijn buik af, de saturatiesmeter ging van mijn grote teen af, mijn paal met twee infuuspompen werd afgekoppeld en ook werd de naald uit mijn PAC verwijderd. Ik was dus helemaal happy de peppie. Het mooie hiervan was dan ook nog eens dat ik hierdoor in het grote bad van het ziekenhuis mocht. Hier wilde ik niet alleen in, dus mama heeft samen met mij fijn gebadderd. Hier heb ik dan ook lang in zitten spelen. Ik had Dora (van Karin) en eendje (van de slaapdokter) mee in bad genomen. Ondertussen was de fysio op mijn kamer, maar deze zou 's middags terugkomen, zodat ik nog langer in bad kon blijven. Papa had eerst eendje en Dora afgedroogd en daarna was ik aan de beurt. Ik lag daar heerlijk onder een warmtelamp of zoals papa zegt een baggelamp. Toen ik op mijn kamer kwam was het al etenstijd en daarna kon ik lekker gaan slapen. Dit mocht overigens niet direct, want ik moest eerst aangesloten worden op de monitor. Dit betekende dus weer 3 ECG-pleisters op mijn buik. Toen ik rond de klok van twee uur wakker werd, schrok papa wel even van mijn temperatuur. Hij voelde eerst en dacht toen dat hij vlug de temperatuur wilde weten. Het was 39,4 graden. Dit betekende dus dat de dokter direct kwam, ik weer volledig onderzocht werd en de behandelkamer tegenover mijn eigen kamer in gereedheid werd gebracht. Na een kort onderzoek, moest de PAC direct weer worden aangesloten, kreeg ik extra vocht en paracetamol. Na 3 kwartier was de rust weer wedergekeerd en ging ik weer rustig ......stickeren. Waar de temperatuursverhoging exact vandaan kwam is moeilijk te zeggen, maar waarschijnlijk sloeg de schimmel weer even toe en moest ik volledig weerstand bieden om hem geen kans te geven. Zo was dus een dag die "draadloos" begon en volgens afspraak pas om 18.00 uur zou eindigen al om 15.00 uur voorbij en zat ik aan alle kanten weer vast aan infuuspompen en een monitor. Maar we hebben in ieder geval genoten van de tijd dat ik niet vast zat en we proberen het morgen gewoon weer, alleen mag dan niet alles eraf, maar van het slangetje uit mijn buik heb ik nooit geen last, als de paal er maar vanaf is.
Ondertussen was de fysio ook weer gekomen, echter wederom mocht ze niets doen. Wel heeft ze een speelmat en een bal achter gelaten, zodat ik samen met papa en mama toch wat kan oefenen. Ik heb vandaag ook al ongeveer 4 passen gedaan, dus het gaat zeker vooruit.
Toen kwam de post. De postmevrouw zei dat het best veel was en het waren grote enveloppen en er zaten heel veel stickers in. Er waren ook losgeknipte stickers bij en deze vind ik helemaal geweldig. Hier moet ik extra mijn best voor doen om deze los te krijgen, dus dat was geen enkel probleem dat deze erbij zaten. In ieder geval alvast iedereen bedankt en ik blijf gewoon aan het stickeren.
Hierna was het grote moment. De pleister op mijn hoofd mocht eraf en we zouden voor het eerst de wond kunnen aanschouwen. De pleister ging er relatief makkelijk vanaf en ik heb er toch maar weer een kraal aan overgehouden. Daaronder zat een "jaap" van zo'n 7 tot 8 cm. Deze zat met 1 hechting dicht. Dit was wel een hechting die 13 keer doorgehaald was. Het was wel even slikken om dit in het echt te zien. Ik heb het zelf ook in de spiegel gezien en moest toch even goed kijken. Ik snap dat ik daar vanaf moet blijven en voor de rest vind ik het prima.
Papa en mama hebben nog een goed gesprek gehad met de oncoloog, waarbij ze al hun vragen die naar aanleiding van het gesprek van gisteren naar voren zijn gekomen, hebben kunnen stellen en ook beantwoord hebben gekregen. We moesten ons even instellen op de nieuwe situatie, maar we zijn er nu helemaal klaar voor en hopelijk gaan we vanaf maandag weer volop aan de slag. Tot die tijd heb ik tijd om nog wat te herstellen en vooral leuke dingetjes te doen met papa en mama en wie weet zelfs met Lieke. Dat is nog even afwachten tot morgen.
Barry en Mechteld zijn nog geweest en dat was heel gezellig. Ze hebben op mij gepast tijdens het gesprek met de dokter en toen papa en mama waren eten in het Ronald McDonald huis. In die tussentijd heb ik samen met Barry getekend en gestickerd. Mechteld heeft mijn luiers verschoond, want dat deed Barry niet. Volgens hem omdat er allemaal draadjes aan mij zitten en dat vertrouwd hij niet.
Zo zien jullie maar, dit was mijn eerste rustige dag vanaf mijn laatste opname en toch was hij vrij inspannend, dus ik ga nu lekker slapen.
Groetjes Janske
Het was vandaag een beetje een rare dag. Nu is dat natuurlijk niet zo vreemd, want welke dag is nu bij mij normaal. Vandaag is er eigenlijk niet zoveel gebeurd, en toch is er weer ontzettend veel gebeurd. Nou, kom maar op zullen jullie denken. Dat ga ik wel doen, maar niet voordat ik jullie eerst allemaal verwezen heb naar de reactie van Dorry op mijn vorige bericht. In dat bericht vat Dorry keurig samen hoe mensen mij bijstaan en kunnen bijstaan. Ik zie het al voor me dat Dorry en ik over twee jaar een boek of tekenfilm gaan uitbrengen over Aspergillus en Leukemie. Zoiets als Paultje en de Draak, alleen dan met twee vijanden. We houden haar verhaal dan ook met zeer veel interesse in de gaten.
Verder was ik heel erg blij om te horen hoe Lieke en Meike het vonden om bij Brent, Sven en Fenne te spelen. Ik heb begrepen dat ze het super vonden en Patrick, BBQ-en alleen is niet leuk, dus vanavond maar gewoon pannekoeken eten dus.
Papa en mama mogen ze lang als ik opgenomen lig blijven in het Ronald McDonald huis, dus dat is prima geregeld. Het huis biedt plaats aan zo'n 20 gezinnen, dus ja, daar wordt ook met lotgenoten gesproken. Ook bij mij op de afdeling is een Ronald McDonald huiskamer die alleen voor ouders en brussen is. Ook hier hebben papa en mama dus regelmatig contact met andere ouders.
Zo, nu over vandaag. Vannacht heb ik na mijn koorts een goede nacht gehad. Ik heb uitgeslapen tot kwart voor negen, dus dat had ik slim bekeken. Ik had dan ook weer echt zin in de dag van vandaag. Na het ontbijt kwam de zuster en na overleg werd er besloten dat ik volledig afgekoppeld zou worden van alles. Alleen de pleister op mijn hoofd moest nog blijven zitten, maar voor de rest zou ik weer helemaal natura Janske zijn. Zo gingen de drie ECG-pleisters voor de monitor van mijn buik af, de saturatiesmeter ging van mijn grote teen af, mijn paal met twee infuuspompen werd afgekoppeld en ook werd de naald uit mijn PAC verwijderd. Ik was dus helemaal happy de peppie. Het mooie hiervan was dan ook nog eens dat ik hierdoor in het grote bad van het ziekenhuis mocht. Hier wilde ik niet alleen in, dus mama heeft samen met mij fijn gebadderd. Hier heb ik dan ook lang in zitten spelen. Ik had Dora (van Karin) en eendje (van de slaapdokter) mee in bad genomen. Ondertussen was de fysio op mijn kamer, maar deze zou 's middags terugkomen, zodat ik nog langer in bad kon blijven. Papa had eerst eendje en Dora afgedroogd en daarna was ik aan de beurt. Ik lag daar heerlijk onder een warmtelamp of zoals papa zegt een baggelamp. Toen ik op mijn kamer kwam was het al etenstijd en daarna kon ik lekker gaan slapen. Dit mocht overigens niet direct, want ik moest eerst aangesloten worden op de monitor. Dit betekende dus weer 3 ECG-pleisters op mijn buik. Toen ik rond de klok van twee uur wakker werd, schrok papa wel even van mijn temperatuur. Hij voelde eerst en dacht toen dat hij vlug de temperatuur wilde weten. Het was 39,4 graden. Dit betekende dus dat de dokter direct kwam, ik weer volledig onderzocht werd en de behandelkamer tegenover mijn eigen kamer in gereedheid werd gebracht. Na een kort onderzoek, moest de PAC direct weer worden aangesloten, kreeg ik extra vocht en paracetamol. Na 3 kwartier was de rust weer wedergekeerd en ging ik weer rustig ......stickeren. Waar de temperatuursverhoging exact vandaan kwam is moeilijk te zeggen, maar waarschijnlijk sloeg de schimmel weer even toe en moest ik volledig weerstand bieden om hem geen kans te geven. Zo was dus een dag die "draadloos" begon en volgens afspraak pas om 18.00 uur zou eindigen al om 15.00 uur voorbij en zat ik aan alle kanten weer vast aan infuuspompen en een monitor. Maar we hebben in ieder geval genoten van de tijd dat ik niet vast zat en we proberen het morgen gewoon weer, alleen mag dan niet alles eraf, maar van het slangetje uit mijn buik heb ik nooit geen last, als de paal er maar vanaf is.
Ondertussen was de fysio ook weer gekomen, echter wederom mocht ze niets doen. Wel heeft ze een speelmat en een bal achter gelaten, zodat ik samen met papa en mama toch wat kan oefenen. Ik heb vandaag ook al ongeveer 4 passen gedaan, dus het gaat zeker vooruit.
Toen kwam de post. De postmevrouw zei dat het best veel was en het waren grote enveloppen en er zaten heel veel stickers in. Er waren ook losgeknipte stickers bij en deze vind ik helemaal geweldig. Hier moet ik extra mijn best voor doen om deze los te krijgen, dus dat was geen enkel probleem dat deze erbij zaten. In ieder geval alvast iedereen bedankt en ik blijf gewoon aan het stickeren.
Hierna was het grote moment. De pleister op mijn hoofd mocht eraf en we zouden voor het eerst de wond kunnen aanschouwen. De pleister ging er relatief makkelijk vanaf en ik heb er toch maar weer een kraal aan overgehouden. Daaronder zat een "jaap" van zo'n 7 tot 8 cm. Deze zat met 1 hechting dicht. Dit was wel een hechting die 13 keer doorgehaald was. Het was wel even slikken om dit in het echt te zien. Ik heb het zelf ook in de spiegel gezien en moest toch even goed kijken. Ik snap dat ik daar vanaf moet blijven en voor de rest vind ik het prima.
Papa en mama hebben nog een goed gesprek gehad met de oncoloog, waarbij ze al hun vragen die naar aanleiding van het gesprek van gisteren naar voren zijn gekomen, hebben kunnen stellen en ook beantwoord hebben gekregen. We moesten ons even instellen op de nieuwe situatie, maar we zijn er nu helemaal klaar voor en hopelijk gaan we vanaf maandag weer volop aan de slag. Tot die tijd heb ik tijd om nog wat te herstellen en vooral leuke dingetjes te doen met papa en mama en wie weet zelfs met Lieke. Dat is nog even afwachten tot morgen.
Barry en Mechteld zijn nog geweest en dat was heel gezellig. Ze hebben op mij gepast tijdens het gesprek met de dokter en toen papa en mama waren eten in het Ronald McDonald huis. In die tussentijd heb ik samen met Barry getekend en gestickerd. Mechteld heeft mijn luiers verschoond, want dat deed Barry niet. Volgens hem omdat er allemaal draadjes aan mij zitten en dat vertrouwd hij niet.
Zo zien jullie maar, dit was mijn eerste rustige dag vanaf mijn laatste opname en toch was hij vrij inspannend, dus ik ga nu lekker slapen.
Groetjes Janske
-
21 Augustus 2009 - 19:46
Lieseth:
Hallo Janske dat is een groot litteken op je hoofd. Knap zijn die dokters toch dat ze je daar in ieder geval mee hebben kunnen helpen. Ik wacht in ieder geval op het filmpje van Aspergilius en Leukemie, wat jij gaat maken en dan wil ik dat over 2 jaar jij dan zelf op die hoes voor mij een hele mooie sticker plakt. Afgesproken? Ga nu maar lekker slapen, welterusten en heel veel liefs van Lieseth -
21 Augustus 2009 - 20:11
Tante Angela:
Hey die Jankse, Joke en Ferry
Zo te zien op de foto was het een heerlijk bad, heeft mama er ook een beetje van genoten?
Leuk dat we je vandaag nog op de cam gezien hebben en kon lachen om Bart zijn gekke bekken.
Sietske was wel erg geschrokken van jou litteken maar kwam ook plots aanlopen en was niet voorbereid. Ze heeft meteen weer een mooie tekening voor jou gemaakt. Die gekke Barry toch hij wilde pas een sticker op toen ome Tan dat al had, volgende keer meteen he Barry!
Hier verloopt alles verder goed.
Heel veel groetjes en knuffels van tante Angela en de rest -
21 Augustus 2009 - 20:21
Opa Ijsje...:
Nou nou nou, das een jaap van een snee in je hoofd.....nou is het nog des te knapper dat jij dinsdag na een half uurtje al weer ging stickeren....en Opa is best wel beetje trots dat zijn actie:
Een sticker vel voor ons Janske
zoveel reactie's opleverd.
En morgen komen er nog veel meer , Opa heeft vanavond een pakket gekregen van iemand ,, nou en ik weet zeker dat daar wel meer dan 1 stickertje inzit.
Breng ik morgen mee
Slaap allemaal rustig..\
-
21 Augustus 2009 - 20:56
Dorry:
dag kleine schat,ik had vandaag een gesprekje met jou opa ijsje een heel fijn gesprek, wat ben jij een bofkont met zo,n opa en ik lees ook goede berichten Barry reageer jij ook?SLAAP LEKKER ALLEMAAL EN DE VETTE GROETEN dORRY DE WARERPISTOLEN ZIJN IN hEEZE UITVERKOCHT DE STICKERS BIJNA ,DUS KOOP ZE ERGENS ANDERS -
21 Augustus 2009 - 21:00
Oma Hanny En Frans:
Lieve, lieve Janske,
Wat een verhaal weer zeg. Jij houdt daar wel iedereen wakker. Zo gauw als het even rustig is, komt er weer iets waardoor iedereen volop in actie moeten komen. En weet je wat ik zo knap vind van jou Janske? Jij blijft, ondanks alles, gewoon zo vrolijk en gunt iedereen jouw lachje.
En als dat schimmelbeestje Aspergilius meent dat hij Janske Beks aankan, dan heeft hij dat mis. Wel gemeen hoor dat die het jou nu extra moeilijk maakt, maar het gaat hem vast niet lukken om te winnen.
Lieve Janske, wij hopen dat je morgen een koortsloze dag krijgt.
Slaap lekker en droom maar van een reuzestickerboek.
Dikke kus,
Oma Hanny en opa Frans -
21 Augustus 2009 - 21:39
Fam Den Boer:
Hoi Janske
Iedere keer lees ik weer vol bewondering hoe dapper jij wel bent. Ik werk op een afdeling waar de mensen (grote mensen) net zo ziek zijn als jij, maar ik heb daar nog niemand gezien die zo dapper is en ook nog zo goed kan stickeren. Nu maar hopen dat de koorts weg wil gaan want die heeft lang genoeg geplaagd.
Groetjes Nathalie,John, Elke en Job -
22 Augustus 2009 - 07:26
Dorry:
Goede morgen meisje ,en de rest van de aanhang.
Over twee jaar schrijven wij een boek, over die twee minkukels die dan gesmolten zijn.
En ook een gave tekenfilm.
Ik vind de titel de vernieteging van ASPERGILLUS EN lEUKEMIE DOOR jANSKE EN HAAR HULPSOLDAATJES WEL EEN MOOIE TITEL EN JIJ?
gISTEREN TOEN IK KENNIS MAAKTE MET OPA IJSJE HAD HIJ OOK EEN LIEF MEISJE AAN DE HAND, HET WAS JOU GROTE ZUS lIEKE DIE VERTELDE MIJ DAT ZE AL VIER JAAR WAS, OOK EEN KANJER IS DAT bARRY NOG GEEN INSPIRATIE? iK HOOP DAT JIJ ONS PAKKETJE LEUK VIND, JE KAN IN IEDER GEVAL WEER EVEN VOORUIT wIJ HEBBEN VANMORGEN AL EEN TELEFOONTJE GEHAD, VAN DE LEIDER VAN DE HULPSOLDAATJES DIE IN HET BOS WONEN,Aspergillus en Leikemie zijn in het donker keihard tegen een boom gelopen, en hebben nu een blauw oog, en een gebroken duim, dus daar zijn we even van verlost.
Ze zijn ook dikwijls beschoten met de waterpistolen, dus het krimpen is in werking gezet Ik wens jou en jou ouders een fijne dag zonder moeilijkheden, Janske jij ziet er wel heel stoer uit met die grote jaap op je hoofd, maar dat gaat mooi genezen.
DE VETTE GROETEN dORRY -
22 Augustus 2009 - 08:28
Dorry:
Hoi Janske en aanhang.
Ik heb weer super nieuws het zit zo ,in het rugzakje zat een geheim vakje wat Cor ondekte daarin zat van alles, ook een bezwering dat is deze als wij bang zijn of erg verdrietig, moeten wij een spreuk opzeggen, en die spreuk luidt ASPERGILLUS EN lEUKEMIE BANG VOOR JULLIE ZIJN WIJ NIE , ALS WIJ DAT ALLEMAAL STEEDS DOEN, ZOALS KAARSJES BRANDEN jANSKE MET STICKERS BEDELVEN EN DE LAFBEKKEN NAT SPUITEN DAN WINNEN WIJ MET VLAG EN WIMPEL WIJ HEBBEN NU AL VIER HULPMIDDELEN EN MISSCHIEN WEET IEMAND VAN DE AANHANG NOG IETS LEUKS WAT WIJ KUNNEN GEBRUIKEN.
sORRY EVEN EEN ONDERBREKING cOR ROEPT MIJ HIJ VERTELDE DAT HIJ DE HOOFDMAN VAN DE HULPSOLDAATJES WEER AAN DE LIJN HAD,DIE VERTELDE DAT DIE TWEE LAFBEKKENaspergillus en Leukemie eikels achterlieten om zo de weg terug te vinden, maar de hulpsoldaatjes vbhebben het plan veranderd ,en hun helemaal naar de dommel geleid, waar geen brug is dus ze kunnen niet over het water slimme soldaatjes hebben wij vind ik DE VETTE GROETEN DORRY -
22 Augustus 2009 - 09:46
Wijnand En Janneke:
Hallo lieve Janske.. wij zijn een weekje op vakantie geweest. Het eerste wat we doen is jouw verhalen lezen. Niet te geloven Janske, wat er in één week allemaal gebeurt met jou. Het mag nu toch echt wel een keer ophouden met die verrassingen. Jij hebt het wel heel goed gedaan !! En jij bent de stickerkoningin van Nedrland! Heel mooi die "SUPER JANSKE" achter jouw bed. Hopelijk kun jij nu samen met papa en mama een beetje tot rust komen na deze hectische week (voor zover je van rust kunt spreken). Blijven vechten, kleuren en stickeren! Iedereen houdt van jou Janske en vecht samen met je mee tegen Aspergillus en Leukemie. Groeten Wijnand en Janneke -
22 Augustus 2009 - 11:30
Barry:
Hey Janske,
Wat waren Mechteld en ik blij dat Dory en Cor hun ontmoeting met Aspergillus en Leukemie op de site gezet hadden.
Zo hadden wij inderdaad tijd genoeg om Lieke,Anke en Amber naar de hulpsoldaatjes te sturen om ze te waarschuwen en te vragen of ze ons wilden helpen.
Eerst zorgden ze ervoor dat ze alle lampen in het bos uitdeden zodat het pikkedonker zou worden n ze overal tegenaan zouden lopen en overal overheen zouden vallen.
Daardoor zouden ze zoveel schrammen en bulten en blauwe plekken krijgen dat ze helemaal zielig in een hoekje zouden gaa huilen.
Op een gegeven moment hadden ze dit door en besloten ze om de eikels die ze elke keer hadden laten vallen ( om de weg later weer terug te kunnen vinden ) te volgen, om zo weer terug naar het begin van het bos te komen.
Gelukkig hadden de hulpsoldaatjes dit ook in de smiezen en hadden de eikels verlegd zodat ze niet bij het begin uitkwamen maar bij een rivier zoals Dory al vertelde.
Hier hebben ze een tijd lang zitten denken wat ze konden doen want door het water zou niet lukken omdat ze dan weg zouden schrompelen.
Uiteindelijk kwamen ze tot de oplossing, ze gingen vrienden zoeken in het bos.
Deze vrienden, bevers, otters en vogels wisten nog niet wie Aspergillus en Leukemie waren en de hulpsoldaatjes hadden nu niet genoeg tijd meer om ze in te lichten.
Ze zorgden ervoor dat ze heeeeeeeeel zielig overkwamen op de dieren zodat deze bereid zouden zijn om ze te helpen.
Ze gingen heel zielig tegen een boom aan zitten en zitten snotteren en huilen dat ze niet tegen water konden maar wel heeeeeeel erg nodig naar de overkant moesten.
Iets wat Janske nooit zou doen dus dan zie je maar hoe een lafaards dat het eigenlijk zijn.
Nu hadden Asperillus en Leukemie zo zielig zitten doen dat de dieren ehn besloten te helpen.
Zoals je weet Janske kunne bevers en ooters heel goed bruggen en dammen bouwen.
Dit doen ze met hun tanden.
Ze maken dan van groet takken kleine met hun tanden en vlechten deze zo in elkaar dat het uiteindelijk een brug of een dam wordt waar je over kunt lopen.
Zo gezegd zo gedaan, ze lieten de volgels allemaal takken aanvliegen en gingen hiermee aan de slag...............
Hoe het verder gaat komt later want Mechteld belde net dat ik voor vanavond voor Lieke en Janske een zak chips moet gaan halen.
Want omdat Lieke de laatste weken zo sterk en dapper is geweest bij afwezigheid van mama, papa en Janske en omdat ze de hulpsoldaatjes op tijd heeft gewaarschuwd gaat ze vanmiddag met Opa mee naar het ziekenhuis en.................
mag ze vanavond blijven slapen in het Ronald mc Donald huis.
Wat zal dat een gezellige boel worden.
Namens ons alle vijf heel veel plezier daar met elkaar en we hopen dat jullie er weer een hoop energie uit kunnen halen voor de komende week.
Dikke kus van ons allemaal voor jullie. -
22 Augustus 2009 - 12:13
Dorry:
Hoi allemaal.Barry wat geweldig jou belevenissen over de minkukels, en dat Lieke de soldaatjes ingelicht heeft, ik dacht al hoe weten die dat nou al,maar jij weet volgens mij nog niet van de tam, tam, nee Barry geen tum tum maar tam tam, via trommels kun je berichten verzenden, wat ik gedaan heb, en zo hebben de hulpsoldaatjes alles laten instorten wat de OTTERS EN bevers hebben gemaakt, dE HULPSOLDAATJES HEBBEN DE DIEREN OOK INGELICHT ,DUS WAREN DE DIEREN HEEL KWAAD EN DE BEVERS EN OTTERS HEBBEN ASPERGILLUS EN DIE GEMENE lEUKEMIE HEEL HARD IN HUN NEUS GEBETEN NU HEBBEN ZE OOK EEN GEMENE GROTE JAAP OP HUN NEUS BOONTJE KOMT OM ZIJN LOONTJE, ZE LIGGEN NU SLAPJES ONDER EEN BOOM, IN HET PIKDONKERE BOS WAAR ZE MET WATERPISTOLEN WORDEN BESCHOTEN Barry leuk dat jij mee doet nog meer gegadigde? Dag allemaal, nog een ding gisteren reden wij door ons mooie dorp, en ik zag overal kaarslicht geweldig Janske allemaal voor jou Samen zijn wij sterk, het moet nu maar eens afgelopen zijn met de tegenvallers ,wij halen nu alles uit de kast wat maar kan helpen Dag Janske ouders en grootouders en de hele mikmak Dorry
-
22 Augustus 2009 - 12:21
Dorry:
Ik heb vergeten te melden dat AMBER EN aNKE OOK MEE GEHOLPEN HEBBEN OM DE HULPSOLDAATJES TE WAARSCHUWE
N BIJ DEZE DUS -
22 Augustus 2009 - 12:59
Fam Peperkamp:
Live Janske,
Wat fijn om te lezen dat je zo'n fijne dag hebt gehad. En je zussen bij fam Duisters.
Die Barry toch, hij staat zo wel mooi op de foto. Je hebt vast van papa ook wel zo'n leuke foto. Of is hij te lief om stickers op zijn hoofd te krijgen!!
Je hebt nu veel stickers dus.....plakken?
Vroeger toen ik (nency)klein was heb ik ook in het ziekenhuis gelegen en mocht toen ook in zo'n bad als jij. Wat ik me nog kan herinneren was de hele badkamer nat. Was dat bij jou en je mama ook het geval? Of hebben je eendje en Dora dat gedaan??
Hopelijk blijf je veel zin hebben in stickers plakken(het zijn er zoveel), anders moet Opa een nieuwe actie voor jou gaan bedenken.
Hij is daar wel goed in.
Heel veel kussen van Jens en Daisy
Groetjes Chris en Nency
-
22 Augustus 2009 - 15:53
Tante Ineke En Peter:
Hallo Janske, Joke, Ferry,
Vanuit de andere kant van de wereld, Mexico, volgen we de gebeurtenissen op de voet. Tenminste als we het internet op kunnen. Soms zijn de computers hier zo oud en gammel, dat het niet lukt om verbinding te krijgen. Veel sterkte met die grote ritssluiting op je hoofd en alle slangen en draden. Hou je goed! -
22 Augustus 2009 - 16:15
Leanne:
Pff wat een verhalen zeg!
Er is zoveel gebeurd dat ik niet weet wat ik daarop nog moet zeggen.
Ik wil in ieder geval zeggen dat ik je een super knappe meid vind Janske!
We zullen je verhalen blijven volgen en hopen dat het steeds een beetje beter met je gaat!
Groetjes,
Leanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
