317
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
07 Mei 2010 | Nederland, Nijmegen
Dag lieve mensen,
Het systeem van vandaag werkte prima. We waren met koffers en al vertrokken naar Nijmegen. Daar moesten we meteen in een klein kamertje komen, want momenteel ben ik voor de verandering eens een gevaar voor mijn omgeving. Uit de onderzoeken van de ontlasting blijkt dat ik het Noro-virus heb te pakken. Dat is een virus waar je verder niets aan kunt doen, maar heel vervelend en heel besmettelijk is. Er werden dus allemaal speciale maatregelen getroffen. Zo moest er met schort en handschoenen aan bloed worden afgenomen en de kamer werd na mijn vertrek direct goed gereinigd. Op zich zijn we wel blij dat we nu weten waar het spugen en de diarree vandaan komt en ik heb het al een tijdje, dus met een beetje geluk hebben we het ergste gehad.
Zoals we gehoopt hadden mocht ik na het bloed afnemen weer naar huis, dus de truck met de koffers lijkt te werken. Maar wat doet papa nou. Toen we thuis waren haalde hij de koffers uit de auto en dat was niet zo slim. Mama was samen met Lieke en nog een heleboel andere mensen naar de Phoxy-clubdag en Meike was op Joepie. Papa en ik waren alleen thuis en deden lekker rustig aan....totdat de telefoon ging. Het was Janneke, de NP, die belde over de uitslag van de ammoniak. 317 vertelde ze en of we met spoed weer naar Nijmegen wilde komen. Alles weer vlug in de auto gelegd, naar Eindhoven, naar het PSV-stadion gereden, daar mama opgepikt en door naar Nijmegen. Het rare van alles is, is het feit dat ik me helemaal niet raar of ziek voelde. Daar aangekomen stond alles en iedereen al klaar. De apotheek was al bezig met ammoniakbinders te maken, de dokters waren er, ik werd meteen aan de monitor aangesloten en het infuus werd aangesloten. Op het moment dat de ammoniakbinders er waren zouden deze direct aangehangen worden en zou na een uur mijn ammoniak weer bepaald worden. Ondertussen zat ik rustig op mijn gemakje het Barbiespel en het Doraspel op de computer te spelen en snapte niets van de commotie rondom mij. Papa en mama opperde dan ook om eerst bloed af te nemen om er zeker van te zijn dat de waarde van vanmorgen goed was. Dit omdat bij het afnemen van bloed om de ammoniakwaarde te bepalen niets fout mag gaan, want dan wijkt de waarde direct af. Het mag niet onder te grote druk afgenomen worden, het moet direct op ijs en het moet binnen een kwartier verwerkt worden. Na overleg met de dokter werd dit gedaan, maar toen de ammoniakbinder er was, werd deze toch aangehangen. Tevens was besloten om de voeding te stoppen, omdat de eiwitten weer omgezet kunnen worden in ammoniak. Nogmaals, het was een komen en gaan van mensen en ik bleef er zelf lekker rustig onder en liet iedereen zijn gang maar gaan. Als ze mij maar niet te lang van mijn spelletjes afhielden.
De ammoniakbinder hing er zo'n 8 minuten aan toen een zuster de kamer kwam opgestormt. Het moest direct weer gestopt worden, want mijn ammoniak was 96. Een waarde die ook veel beter klopt bij hoe ik mij voelde. Er zou twee uur gewacht worden om dan de waarde te bepalen en als deze goed was, was het loos alarm. Alle dokters kwamen weer langs om uit te spreken hoe blij ze waren dat alles goed was. Ook onze rode draad oncoloog was in haar vakantie gebeld. Deze had echter ook het advies gegeven om eerst opnieuw de ammoniak te bepalen en dan pas te gaan handelen. Dit blijven natuurlijk moeilijke keuzes voor dokters. Na twee uur werd er weer bloed afgenomen en door de ammoniakbinder die er een paar minuten is ingelopen is de waarde gedaald naar 43. De monitor werd weer afgekoppeld en is zelfs van de kamer af, het infuus staat weer laag en de voeding is weer aangehangen. Morgenvroeg wordt er weer bloed afgenomen en als deze goed is mogen we weer lekker naar huis.
Natuurlijk is dit een zeer spannende en slopende gebeurtenis geweest, maar beter zo dan andersom.
Groetjes Janske
PS Vandaag geen foto's, want ik ben het kabeltje voor foto's over te zetten vergeten.
Het systeem van vandaag werkte prima. We waren met koffers en al vertrokken naar Nijmegen. Daar moesten we meteen in een klein kamertje komen, want momenteel ben ik voor de verandering eens een gevaar voor mijn omgeving. Uit de onderzoeken van de ontlasting blijkt dat ik het Noro-virus heb te pakken. Dat is een virus waar je verder niets aan kunt doen, maar heel vervelend en heel besmettelijk is. Er werden dus allemaal speciale maatregelen getroffen. Zo moest er met schort en handschoenen aan bloed worden afgenomen en de kamer werd na mijn vertrek direct goed gereinigd. Op zich zijn we wel blij dat we nu weten waar het spugen en de diarree vandaan komt en ik heb het al een tijdje, dus met een beetje geluk hebben we het ergste gehad.
Zoals we gehoopt hadden mocht ik na het bloed afnemen weer naar huis, dus de truck met de koffers lijkt te werken. Maar wat doet papa nou. Toen we thuis waren haalde hij de koffers uit de auto en dat was niet zo slim. Mama was samen met Lieke en nog een heleboel andere mensen naar de Phoxy-clubdag en Meike was op Joepie. Papa en ik waren alleen thuis en deden lekker rustig aan....totdat de telefoon ging. Het was Janneke, de NP, die belde over de uitslag van de ammoniak. 317 vertelde ze en of we met spoed weer naar Nijmegen wilde komen. Alles weer vlug in de auto gelegd, naar Eindhoven, naar het PSV-stadion gereden, daar mama opgepikt en door naar Nijmegen. Het rare van alles is, is het feit dat ik me helemaal niet raar of ziek voelde. Daar aangekomen stond alles en iedereen al klaar. De apotheek was al bezig met ammoniakbinders te maken, de dokters waren er, ik werd meteen aan de monitor aangesloten en het infuus werd aangesloten. Op het moment dat de ammoniakbinders er waren zouden deze direct aangehangen worden en zou na een uur mijn ammoniak weer bepaald worden. Ondertussen zat ik rustig op mijn gemakje het Barbiespel en het Doraspel op de computer te spelen en snapte niets van de commotie rondom mij. Papa en mama opperde dan ook om eerst bloed af te nemen om er zeker van te zijn dat de waarde van vanmorgen goed was. Dit omdat bij het afnemen van bloed om de ammoniakwaarde te bepalen niets fout mag gaan, want dan wijkt de waarde direct af. Het mag niet onder te grote druk afgenomen worden, het moet direct op ijs en het moet binnen een kwartier verwerkt worden. Na overleg met de dokter werd dit gedaan, maar toen de ammoniakbinder er was, werd deze toch aangehangen. Tevens was besloten om de voeding te stoppen, omdat de eiwitten weer omgezet kunnen worden in ammoniak. Nogmaals, het was een komen en gaan van mensen en ik bleef er zelf lekker rustig onder en liet iedereen zijn gang maar gaan. Als ze mij maar niet te lang van mijn spelletjes afhielden.
De ammoniakbinder hing er zo'n 8 minuten aan toen een zuster de kamer kwam opgestormt. Het moest direct weer gestopt worden, want mijn ammoniak was 96. Een waarde die ook veel beter klopt bij hoe ik mij voelde. Er zou twee uur gewacht worden om dan de waarde te bepalen en als deze goed was, was het loos alarm. Alle dokters kwamen weer langs om uit te spreken hoe blij ze waren dat alles goed was. Ook onze rode draad oncoloog was in haar vakantie gebeld. Deze had echter ook het advies gegeven om eerst opnieuw de ammoniak te bepalen en dan pas te gaan handelen. Dit blijven natuurlijk moeilijke keuzes voor dokters. Na twee uur werd er weer bloed afgenomen en door de ammoniakbinder die er een paar minuten is ingelopen is de waarde gedaald naar 43. De monitor werd weer afgekoppeld en is zelfs van de kamer af, het infuus staat weer laag en de voeding is weer aangehangen. Morgenvroeg wordt er weer bloed afgenomen en als deze goed is mogen we weer lekker naar huis.
Natuurlijk is dit een zeer spannende en slopende gebeurtenis geweest, maar beter zo dan andersom.
Groetjes Janske
PS Vandaag geen foto's, want ik ben het kabeltje voor foto's over te zetten vergeten.
-
07 Mei 2010 - 22:17
Opa Ijsje Oma Tumtum:
He He gelukkig maar weer en nu snaveltjes toe en oogje dicht slaap lekker. allemaal
Dikke kus -
07 Mei 2010 - 22:27
Joli Claes:
ha janske en familie
wat fijn dat het loos alarm was.
nou hopen dat dat morgen ook weer het geval is.
wel jammer van de phoxydag voor lieke, dat mama weer snel weg moest.
en hopen dat je het ergste gehad hebt met het norovirus.
lekker slapen voor nu en succes voor morgen.
hou vol en zet 'm op.
dikke kus van ons xxxxxxx -
08 Mei 2010 - 06:06
Tante Angela:
Goedemorgen,
Jeetje dat was wel schrikken gisteren zeg, gelukkig was het loos alarm.
De phoxydag was verder heel gezellig en tot papa belde had mama het volgens mij ook prima naar haar zin.
Lieke heeft zich ook prima vermaakt en Phoxy nog een high five gegeven en verteld over jou.
Daarna hebben we Meike en Amber opgehaald en bij Mechteld frietjes gegeten.
Meike ligt nu nog heerlijk te slapen. Ze slaapt vooruit zodat ze vandaag fijn kan spelen als Leanne haar dadelijk op komt halen, slim he!
Ik zal snel de foto's van gisteren even mailen.
Hopelijk straks weer meer goede berichten van jullie.
Groetjes van tante Angela -
08 Mei 2010 - 06:11
DORRY:
HOI SLIMME MENSEN.
GOED VAN JULLIE DAT JE DE AMONIAK WAARDE NIET VERTROUWDEN
EN NU WEER EEN MOEILIJKE NAAM VIRUS NORO, HAD IK NOG NOOIT VAN GEHOORD.
MAAR NU WEET JE WAT DIE NORO KAN JOU HEEL VEEL LATEN POEPEN ,EN JE KRIJGT ER OOK NOG EENS PIJN VAN IN JOU BUIKJE.
VANDAAG DE WAARDE VAN DE HELE MIKMAK EN DAN WEER OP HUIS AAN HOOP IK.EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE STERKTE ALLEMAAL DORRY -
08 Mei 2010 - 06:25
Judith & Ron, Wout:
Pffff, wat een spannende bladzijde uit het Janske-boek.
Gelukkig zijn papa en mama voortaan net zo goed op de hoogte als de rode draad mevrouw, nu de rest nog...
We weten wel; kan gebeuren, zijn mensen, etc. maar toch..
we hopen dat jullie allemaal goed geslapen hebben en dat deze dag weer heel anders mag zijn!
Zet 'm op! -
08 Mei 2010 - 07:30
Mechteld:
Goeiemorgen (hoop ik),
De schrik zat er goed in gisteren. Maar gelukkig hadden we voor het slapen gaan een beter bericht. Vergissen is menselijk, maar als het over mensenlevens gaat, wil je liever dat alles vlekkeloos verloopt.
Gisteravond na het badritueel ging eerst Lieke en Amber slapen. Sietske en Amber mochten nog even opblijven om een stukje X-factor te kijken. Terwijl Ik boven verhaaltjes voorlees en de Lieke en Amber instop, hebben Sietske en Anke cola en chips op tafel gezet. Zij bouwden dus hun eigen grote-meiden-feestje. Sietske is blij als het bedtijd is, want ze was behoorlijk aan de pin van al dat gefeest de hele dag. Anke had er juist in de ochtend moeite mee om op te staan. Alle dames waren keurig om 7:00 uur wakker. Om 8:00 uur zitten we aan het ontbijt en is het een vrolijk gekwebbel. De plannen voor vandaag worden gesmeed. Voor Lieke stond het programma al vast. Een dagje speeltuin met de Heibessum-kinderen. Wat een ontzettende bofkont.
Ik hoop dat jullie in de loop van de ochtend groen licht krijgen om naar huis te gaan. Veel sterkte en succes.
Dikke knuffel van Lieke, Sietske, Anke, Amber, Barry en Mechteld
PS ondanks de vakantie is de school hier alweer geopend. Juf Anke en Juf Sietske hebben het druk met de leerling Amber.
-
08 Mei 2010 - 08:10
Oma Bijham:
Lieve Janske, wat een spannende dag gister. Gelukkig maar dat het allemaal mee viel.Bij Herman en Willemieke hebben ze allemaal buikgriep gehad en van enthousiasme heb ik ook mee gedaan. Jij zal het ergste nu wel gehad hebben en ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt. Een dikke kus, oma.. -
08 Mei 2010 - 11:31
Corina Wanders:
Nou Janske,
Jij weet de spanning er wel in te houden. Gelukkig was het vals alarm, het kon ook bijna niet anders want je voelde je "prima"(voor zover dat mogelijk is).
Ik hoop dat jullie weer lekker in Heeze zijn en weer een beetje uit kunnen rusten van alle hectiek.
Groetjes Corina -
08 Mei 2010 - 18:49
Amber:
Hi lief vriendinnetje,
Ik denk dat de 500.000ste pageview is op 1 juli. (als het konijnendag is) 5:00 uur 's morgens
(op konijnendag krijgen de konijnen een extra wortel en blaadje sla.)
Dikke kus van Amber -
08 Mei 2010 - 18:57
Anke:
Lieve, lieve Janske,
Ik denk dat de 500.000ste
pageview op:
13 Augustus( dan is het MIJN geluksdag)om:2:59 uur(dan ben ik geboren)
-xxxxxxxxxxxxx-(13 x)
Anke je vriendin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
