Inloopspreekdag
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
24 April 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Gisteren was ik moe of zeg maar gerust kapot. Om half zeven 's morgens vertrokken we en om half negen 's avonds waren we thuis. Ik had niet meer de puf om nog een verhaaltje te schrijven, dus vandaag een verhaaltje in de ochtend.
Toen we om kwart voor acht aankwamen in het ziekenhuis was het nog rustig. Als je een uurtje later komt is het 1 grote mierenhoop van mensen die alle kanten oplopen, maar vanmorgen was er dus nog rust. Er was al een kindje meer op de dagbehandeling en we moesten nog even wachten. Ondertussen kreeg ik kamer twee toegewezen van vrijdag t/m maandag. Maandagmorgen moet ik namelijk weer terug en moet ik ook weer naar de dagbehandeling om uit te slapen van de ruggeprik. Gelukkig mag ik tussendoor wel thuis in mijn eigen bed slapen.
Omdat ik een MRI-scan zou krijgen, kreeg ik een drankje waarvan je moet gaan slapen. Als er 1 ding is wat Janske Beks niet wil, dan is het wel MOETEN slapen. Ik heb me daar dan ook in alle hevigheid tegen verzet. Zo erg dat ik zelfs even in botsing kwam met mama en haar bril. Hierdoor heb ik nu een wondje op mijn voorhoofd. Ik merkte toch wel dat ik niet kon winnen, en ben uiteindelijk gaan slapen. Toen ik vanuit bed de Magnetom werd ingetild werd ik weer wakker en dat was eigenlijk niet de bedoeling. De eerste sessie was dan ook niet gelukt, omdat ik mijn hoofd teveel bewoog. Ik vond het weer veel te gezellig en moest hard praten om boven het geluid van de Magnetom uit te komen. Ook zit er een spiegeltje boven mijn hoofd om papa en mama te kunnen zien, maar daar kun je nog veel meer leuke dingen doen. De zuster wilde nog meer slaapmiddel geven, maar papa had een beter idee. Hij worstelde zich weer boven op mij en samen werden we de Magnetom ingeschoven. Deze keer was het een iets kleinere, dus we zaten klem en konden dus niet bewegen. We hebben nog wat gekletst en voor dat we er erg in hadden was het klaar. Mama is bij mij in bed komen liggen en zo zijn we terug gereden naar de kamer.
's Morgens hadden we al een Play Station geregeld met spelletjes van Dora en Bob de Bouwer erop. Dat vond ik wel leuk om te doen, maar telkens niet te lang. Gelukkig zat er voor papa ook voetballen op. Ik wilde weer graag gaan fietsen en wandelen, maar dat mocht ik nog niet, want ik stond nog niet stevig op mijn benen. Dat heeft ook nog wel een paar uur geduurd, maar daarna mocht ik dan toch de dagbehandeling en de grote hal onveilig gaan maken.
Op de kamer is het de hele dag een komen en gaan van mensen geweest. Ze hadden allemaal iets om meerdere zaken met papa en mama te bespreken. Op een gegeven moment stonden de mensen gewoon te wachten tot ze aan de beurt waren. Op zich fijn dat dat allemaal gebeurde, maar na het zevende gesprek of zo waren papa en mama toch ook wel uitgepraat. Zo kwamen de ziekenhuisjuf, de dokter, een Nurse Practitioners, de maatschappelijk werker, nog een Nurse Practitioner en nog andere langs. Uiteraard werd ik tussendoor ook nog behandeld.
Het duurde tot half vier voordat de uitslag vanuit Duitsland binnen was. Dit waren de uitslagen van de spiegels van afgelopen week. De top-spiegel is gigantisch hoog, maar op zich breek ik het voldoende snel af, om het wekelijks te kunnen geven. Het mooie is ook nog dat de Aspergine-spiegel, daar waar je het voor doet, ook nog na een week heel laag is. En dat is goed.
De Erwinase kon dus gestart worden en dat hele proces duurt nog ruim twee uur. Om 5 voor 6 kon er weer bloed worden afgenomen, de PAC losgemaakt en kon ik naar huis. Gelukkig in het weekend zonder slangetje aan mijn buik, zodat ik fijn kan douchen of in bad. Papa moest nog even medicijnen ophalen in de apotheek, maar dat was niet zo'n succes. De medicijnen werden niet op de juiste wijze bewaard en daar zei papa iets van. Toen leek het wel of papa iets verkeerd had gedaan. de mevrouw zal wel een slechte dag gehad hebben of zoals papa zegt:"Ze zal wel ...... zijn". Uiteindelijk heeft papa toch de juiste medicijnen gekregen en konden we richting de familie Wijnen. Daar waren Lieke en Meike en die hebben we dus opgehaald. Rond half negen waren we thuis en dook iedereen vlug zijn bed in.
Groetjes Janske
Gisteren was ik moe of zeg maar gerust kapot. Om half zeven 's morgens vertrokken we en om half negen 's avonds waren we thuis. Ik had niet meer de puf om nog een verhaaltje te schrijven, dus vandaag een verhaaltje in de ochtend.
Toen we om kwart voor acht aankwamen in het ziekenhuis was het nog rustig. Als je een uurtje later komt is het 1 grote mierenhoop van mensen die alle kanten oplopen, maar vanmorgen was er dus nog rust. Er was al een kindje meer op de dagbehandeling en we moesten nog even wachten. Ondertussen kreeg ik kamer twee toegewezen van vrijdag t/m maandag. Maandagmorgen moet ik namelijk weer terug en moet ik ook weer naar de dagbehandeling om uit te slapen van de ruggeprik. Gelukkig mag ik tussendoor wel thuis in mijn eigen bed slapen.
Omdat ik een MRI-scan zou krijgen, kreeg ik een drankje waarvan je moet gaan slapen. Als er 1 ding is wat Janske Beks niet wil, dan is het wel MOETEN slapen. Ik heb me daar dan ook in alle hevigheid tegen verzet. Zo erg dat ik zelfs even in botsing kwam met mama en haar bril. Hierdoor heb ik nu een wondje op mijn voorhoofd. Ik merkte toch wel dat ik niet kon winnen, en ben uiteindelijk gaan slapen. Toen ik vanuit bed de Magnetom werd ingetild werd ik weer wakker en dat was eigenlijk niet de bedoeling. De eerste sessie was dan ook niet gelukt, omdat ik mijn hoofd teveel bewoog. Ik vond het weer veel te gezellig en moest hard praten om boven het geluid van de Magnetom uit te komen. Ook zit er een spiegeltje boven mijn hoofd om papa en mama te kunnen zien, maar daar kun je nog veel meer leuke dingen doen. De zuster wilde nog meer slaapmiddel geven, maar papa had een beter idee. Hij worstelde zich weer boven op mij en samen werden we de Magnetom ingeschoven. Deze keer was het een iets kleinere, dus we zaten klem en konden dus niet bewegen. We hebben nog wat gekletst en voor dat we er erg in hadden was het klaar. Mama is bij mij in bed komen liggen en zo zijn we terug gereden naar de kamer.
's Morgens hadden we al een Play Station geregeld met spelletjes van Dora en Bob de Bouwer erop. Dat vond ik wel leuk om te doen, maar telkens niet te lang. Gelukkig zat er voor papa ook voetballen op. Ik wilde weer graag gaan fietsen en wandelen, maar dat mocht ik nog niet, want ik stond nog niet stevig op mijn benen. Dat heeft ook nog wel een paar uur geduurd, maar daarna mocht ik dan toch de dagbehandeling en de grote hal onveilig gaan maken.
Op de kamer is het de hele dag een komen en gaan van mensen geweest. Ze hadden allemaal iets om meerdere zaken met papa en mama te bespreken. Op een gegeven moment stonden de mensen gewoon te wachten tot ze aan de beurt waren. Op zich fijn dat dat allemaal gebeurde, maar na het zevende gesprek of zo waren papa en mama toch ook wel uitgepraat. Zo kwamen de ziekenhuisjuf, de dokter, een Nurse Practitioners, de maatschappelijk werker, nog een Nurse Practitioner en nog andere langs. Uiteraard werd ik tussendoor ook nog behandeld.
Het duurde tot half vier voordat de uitslag vanuit Duitsland binnen was. Dit waren de uitslagen van de spiegels van afgelopen week. De top-spiegel is gigantisch hoog, maar op zich breek ik het voldoende snel af, om het wekelijks te kunnen geven. Het mooie is ook nog dat de Aspergine-spiegel, daar waar je het voor doet, ook nog na een week heel laag is. En dat is goed.
De Erwinase kon dus gestart worden en dat hele proces duurt nog ruim twee uur. Om 5 voor 6 kon er weer bloed worden afgenomen, de PAC losgemaakt en kon ik naar huis. Gelukkig in het weekend zonder slangetje aan mijn buik, zodat ik fijn kan douchen of in bad. Papa moest nog even medicijnen ophalen in de apotheek, maar dat was niet zo'n succes. De medicijnen werden niet op de juiste wijze bewaard en daar zei papa iets van. Toen leek het wel of papa iets verkeerd had gedaan. de mevrouw zal wel een slechte dag gehad hebben of zoals papa zegt:"Ze zal wel ...... zijn". Uiteindelijk heeft papa toch de juiste medicijnen gekregen en konden we richting de familie Wijnen. Daar waren Lieke en Meike en die hebben we dus opgehaald. Rond half negen waren we thuis en dook iedereen vlug zijn bed in.
Groetjes Janske
-
24 April 2010 - 07:35
DORRY:
HOI JANSKE EN FAM.
BEST WEL GOED DE SPIEGELS DIE ZE GEMETEN HEBBEN, MAAR JIJ SLAAT ONS WEER BEHOORLIJK OM DE OREN MET EEN SPICIALE VERPLEEGSTER NAAM SPIEGELS EN MEDICIJNNAMEN, MAAR IK SNAP WEL DAT HET NIET SLECHT IS, EN PAPA DIE LENIGE VENT MET JOU IN DE M.R.I. VEILIG GEVOEL VOOR JOU JANSKE, NU MAAR HOPEN DAT HET GOED GAAT MET DE ERWINAISE,MAAR WEL EEN ERGE LANGE DAG VOOR JULLIE.
EN DAT PAPA IN DE GATEN HOUDT HOE ZE DE MEDICIJNEN BEWAREN IS ALLEEN MAAR GOED.
EEN HEEL FIJN WEEKEND ZONDER DAT ER WEER IETS APARTS OP KOMT ,WAT NIET NODIG IS. EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY
-
24 April 2010 - 11:34
Gerda:
Hey Miss Super Janske fideranske,
Wat een lange dag was dat gisteren in Nijmegen maar wel heel goed dat de waardes laag zijn en jij weer voldoende afbreekt zodat alles door kan gaan.
Alweer super gedaan. Helemaal toppie!
Laat Papa en Mama maar even fijn uitrusten en jijzelf natuurlijk ook en een heel fijn weekend gewenst.
Lieve groeten en houdoe.
Gerda
-
24 April 2010 - 14:00
Dorry:
HOI HUMMEL JOKE EN FERRY.
IK HEB EEN VRAAG AAN JULLIE?
HEBBEN JULLIE VRIJDAGAVOND NIET EEN HELE HOOP HERRIE IN DE POLDER GEHOORD.
HET VOORVAL GING ALS VOLGT, IEDERE VRIJDAGAVOND GAAN WIJ NAAR DE POLDER NAAR ANK EN BEN, ZO OOK VRIJDAG, WIJ WAREN MET ONZE FIETS .
ALS WIJ NAAR HUIS GAAN ,DOEN BEN EN ANK ONS ALTIJD UITGELIJDEN,EM HELPEN MIJ DAN IN DE AUTO OF OP DE FIETS, IK BEN DAN ZONDER ROLSTOEL EN ZO OOK VRIJDAGAVOND OM 10.15 .
ANK STOND TUSSEN ONZE FIETS EN DE HEG VAN DE BUREN, IK ZAT AL HELEMAAL VAST, MAAR EEN VOS VERLIEST WEL ZIJN HAREN MAAR NIET ZIJN STREKEN ZOALS HET SPREEKWOORD LUIDT.
ANK STOND NOG MET MIJ TE KLETSEN, EN TOEN IN EEN OPWELLING GAF IK HAAR EEN DUWTJE WAARNA ZE IN HAAR LICHTBLAUWBLOESJE EN SPIJKERBROEKZE ZAG ER ZO MOOI UIT ACHTEROVERTUIMELDE EN BIJ DINA EN AD DE BUREN IN DE TUIN TERECHT KWAM ,HET LEEK WEL VERTRAAGDE OPNAMEN.
EN TOEN MENSEN HEB IK SINDS 7JAAR NA MIJN INFARCT WEER EEN KEER GELACHEN ,ZOALS IK NOOIT MEER GEDAAN HAD, WIJ KREGEN MET ZIJN VIEREN DE SLAPPE LACH NET ALS VROEGER ,EN ANK LAG NOG STEEDS BIJ DE BUUR IN DE TUIN.
TOEN PLUKTE BEN HAAR VAN DE GROND ,EN HEB IK ANK BEDANKT VOOR HAAR VAL, OMDAT IK MIJ WEER HEEL EVEN DE OUDE DORRY VAN VOOR MIJN C.V.A. VOELDE ,
VANNACHT WERD IK WAKKER ,EN MOEST WEER ZO LACHEN DAT DE TRANEN OVER MIJN GEZICHT LIEPEN.
WIJ HEBBEN MET ZIJN VIEREN ZO DIKWIJL;S DE SLAPPE LACH GEHAD ,DAT ONZE CAREVAN HET WAS MEER EEN BULTJE, MAAR WEL DE EERSTE DIE WIJ HUURDE IN FRANKRIJK GEVAARLIJK BEGON TE SCHUDDEN.
IK MAIL DIT OMDAT IK HET WEL WEER EENS TIJD VIND WORDEN VOOR WAT SLAPPE KLETS, MAAR JE HOEFT HET NIET TE LEZEN HOOR, MAAR IK WAS DE KONING TE RIJK DAT DAT GEVOEL WEER NAAR BUITEN KWAM.
TOEN WIJ THUIS KWAMEN HEB IK HAAR DIRECT EEN MAIL GEZONDEN OM TE INFORMEREN OF ZE GEEN VERWONDINGEN OF BREUKEN OP HAD GELOPEN,
MAAR DIE SCHAT ZEI NEE HOOR, DUS IK HEB HAAR AANGERADEN OM OOK EEN ALARM OM TE DOEN ,WAT IK OOK MOET, WANT IK ZEI ALS JIJ VALT ,DAN KAN JIJ ECHT NIET MEER VLUG OVEREND, IK HEB HAAR OOK NOG WEL TIEN KEER BEDANKT VOOR DE VAL. EN VANMORGEN WEER INFO INGEWONNEN ,OF ALLES GOED WAS, EN TOEN WAS HET WEER LACHEN HEERLIJK MENSEN WAT EEN BOFKONT MET ZO'N VRIENDEN ZIJN WIJ. DORRY -
24 April 2010 - 14:07
DORRY:
HOI WIE DIT LEEST .
CARAVAN HAD IK FOUT, EN ALS ANK HET LEEST ,PAKT ZE MIJ TERUG DORRY -
24 April 2010 - 19:39
Fam Den Boer:
Gelukkig zit er weer een dag op in het ziekenhuis en kun je weer lekker thuis spelen met je zusjes.
Ik heb nog wel een klein vraagje zou er de volgende keer een foto gemaakt kunnen worden van papa en jou in de magnetom want daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
Fijn weekend gewenst
Groetjes fam den Boer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
