Brandweerauto rijden

Dag lieve mensen,

Nog altijd hebben we de mogelijkheid om waardebonnen in te leveren die we als gezin tijdens het ziek zijn van mij hebben gekregen. Zo hebben we afgelopen zondag de waardebon “rijden in een brandweerauto” ingeleverd. Deze kon worden ingeleverd bij Leanne en Walter. Wat is zo’n brandweerauto groot en wat is er veel in en aan te zien. Eerst hebben we een rondleiding gekregen op de kazerne en daarna was het tijd om echt te gaan rijden. Wat is dat gaaf! We hebben een heel rondje Heeze gereden en hebben uitbunding naar de volgende huizen gezwaaid: Ons eigen huis, opa ijsje en oma Tumtum, oma Hanny en Frans, Joepie, Karin, en het nieuwe huis van Leanne en Walter. Eigenlijk wilde we ook even naar Imke toe maar dit mocht niet vertelde Walter want de brandweer wagen moest in Heeze blijven. Daarna hebben we nog even wat gedronken. De dagen erop hebben we tegen iedereen die we kende verteld dat we in de brandweerwagen hebben gereden.
Dinsdag was het weer tijd voor Lieke haar zwemles . Ze wist dat ze erg goed haar best moest doen. Want er zou die zwemles bepaald worden of ze mocht gaan oefenen in de Tongelreep. Een hele grote stap op weg naar het A diploma. En jawel, ze mag. Vandaag heeft ze dan ook haar eerste spong gemaakt in het grote bad op weg naar haar eerste zwemdiploma. Meike en ik zijn met mama mee geweest en zijn heel trots op onze grote zus.
Woensdag was het de beurt aan oma Tumtum om in de schijnwerper te staan. Het was haar verjaardag. We hadden alle drie flink voor oma geknutseld en op de middag zelf hebben we ook flink mee gegeten van al het lekkers wat er op tafel stond. Lieve oma ook via deze weg nogmaals hartelijk gefeliciteerd.
Gister was het mijn beurt om in actie te komen. Ik mocht kennis gaan maken bij mijn nieuwe pisioperutie (fysiotherapie). Loek, zo heet de fysiotherapeute) had een heel parcours uitgezet in de gymzaal en ik kreeg de opdracht om gekleurde varkentjes via dit parcours op te halen. Dan komt de echte Janske weer naar boven. Eentje die niet van ophouden weet en die niet te stoppen is. Geef mij een echt doel en ik ga ervoor. Ook al merk ook ik dat het per ronde moeilijker wordt ook voor mij geldt nog steeds: opgeven is geen optie. Met deze doelstelling heb en blijf ik mensen inspireren. Neem nu team super janske. Ook zij hebben mijn visie overgenomen en zijn op dit moment druk bezig sponsors te vinden om hun eigen doelstelling te behalen. De teller op www.superjanske.nl loopt dan ook maar is er nog lang niet. Maar een ding weet ik inmiddels zeker, samen kunnen we ieder doel halen. Vrijdag middag en zaterdag stonden voor mij vooral in het teken van rustig aan doen. Morgen hebben we namelijk feest thuis. Want ook al wordt Meike donderdag pas echt 4 jaar, morgen vieren wij dit feest al vast. Dan kan zo ook echt de hele dag jarig zijn en kunnen Lieke en ik haar goed verwennen. Dinsdag mag ze dan nog oefenen in haar klas en vanaf donderdag begint dan ook voor Meike het schoolleven.

Groetjes Janske