Dank u Sinterklaasje

Dag lieve mensen,

Zo, het is weer eens tijd om met zijn drieën een bericht te schrijven. We hebben afgelopen weken namelijk zoveel leuke dingen meegemaakt. Na de goede berichten vorige week van Janske konden we redelijk ontspannen naar Sinterklaas toe werken. Dat die beste man in Nederland is geweest, dat hebben we geweten. We hebben op verschillende plekken onze schoenen mogen zetten en telkens was deze weer gevuld met een cadeautje of iets lekkers. Wij denken dan ook dat de tandarts heel blij zal zijn met de goedheiligman, want er is heel wat afgesnoept. Door ons alle drie natuurlijk, maar de vaste volgers weten het natuurlijk al lang, Meike had de tijd van haar leven. Overal chocola, pepernoten, taaitaai en ga zo maar door. Het maakte haar niet zo veel uit wat het was, als je het maar kon eten. Hoe noemen ze dat ook al weer? Als een kind in een snoepwinkel.
Meike is ook nog met Joepie naar Nuenen geweest, naar het Sinterklaashof, waar Sinterklaas logeert als hij in Nederland is. Daar heeft ze Sinterklaas en zijn zwarte Pieten gezien. Op school bij Lieke en Janske is Sinterklaas ook nog geweest en daar hebben Lieke en Janske hem een hand kunnen geven. Zoals gezegd zat er ook wel eens iets onverwachts in onze schoen. Iets waar onze eigen Sinterklaas en Zwarte Piet niet op gerekend hadden. Dit was dan afkomstig van Zwarte Pieten die nog steeds heel goed begrijpen dat wij er nog lang niet zijn. Dat wij dat steuntje in de rug nog heel goed kunnen gebruiken. De Zwarte Pieten die op deze manier laten zien dat ze nog steeds aan ons denken, ook al kunnen ze nu weinig voor ons doen. Het is dan fijn om op deze manier iets van die Zwarte Pieten te ontvangen en ondanks dat wij dat nog niet begrijpen, merken wij dat wel aan onze eigen Sinterklaas en Zwarte Piet.
Afgelopen weken hebben we alle drie flink geknutseld, omdat we sopise,……. supiese,…….. sapisie,……. supusie,……..surprise gingen doen. Wat een moeilijk woord is dat toch. Wij hebben meer moeite met het woord dan met de knutselwerken die wij hiervoor hadden gemaakt. We gingen surprise doen bij opa IJsje en oma Tumtum en dus samen met de familie Prinsen en de familie v.d. Berg. Het was een hele fijne, maar ook vermoeiende dag. We begonnen al vroeg op de middag en de hele dag cadeautjes uitpakken, de spanning en het vele snoepen, dat eist uiteindelijk dan wel zijn tol. Dat zie je dan als eerste bij Janske, die dan gewoon op is. Eenmaal thuis is ze op de keukenvloer gaan liggen en verder kwam ze niet meer. Gelukkig is ze toch netjes in bed gelegd.
Op 5 december kregen Meike en Janske ook nog een cadeautje. In dit geval op het consultatiebureau en echt blij waren ze er niet mee. Meike kreeg een prik, omdat ze bijna 4 jaar is. Janske heeft heel veel prikken gehad, maar deze heeft ze in al die tijd niet mogen krijgen. Het is belangrijk om deze toch te krijgen en dus was ook Janske aan de beurt. Janske heeft als eerste laten zien hoe dat het moet en daarna sloot Meike aan. We vonden het allebei wel heel erg spannend, want het is toch weer anders en op een andere plek, maar we hebben het toch goed gedaan, al zeggen we het zelf.
Op maandagavond mochten we nog 1 keer de schoen zetten. Zoals te verwachten was, zat er op dinsdagochtend niet veel meer in de schoen. We hadden al zoveel gehad. Er zat een chocolade Sinterklaas en chocolade geld in. Natuurlijk begrepen we dat en dus gingen we naar de ontbijttafel. Maar toen we in de keuken kwamen was het wel even schrikken, want daar lagen toch nog heel veel cadeautjes. Dat was boffen en dus hebben we de hele dag lekker kunnen spelen met alles wat we hadden gekregen. De leraren op onze school hadden namelijk een studiedag en dat op 6 december, dat betekende voor ons een dag vrij en lekker spelen.
Sinterklaas heeft heel goed naar onze verlanglijstjes gekeken, want Lieke wilde sokken en kreeg sokken, Janske wilde tuinhandschoenen en kreeg tuinhandschoenen, Meike wilde chocola en die heeft ze ook gehad, Lieke en Meike wilde een Wii en die hebben ze ook gekregen, Janske wilde dat ze nooit meer ziek zou worden, daar moeten we nog 2,5 jaar voor wachten, maar we geloven dat de Sint ook dat geregeld heeft.

Groetjes Lieke, Janske en Meike