Afscheid van mijn paal

Dag lieve mensen,

Ik heb heel veel goed nieuws te vertellen,maar ook een beetje minder nieuws. Ik zal maar met het mindere nieuws beginnen, zodat we positief kunnen afsluiten.
Helaas zijn de afgelopen weken niet zo gelopen als we graag gezien hadden. Het was de bedoeling dat ik vanaf het nieuwe schooljaar "fulltime" naar school zou gaan. Gelukkig zijn de ouders en de juffen op school nog heel erg allert en dus kreeg mama begin vorige week een telefoontje dat er een kindje was met waterpokken. Even contact opgenomen met Nijmegen en dokter Maroeska was heel duidelijk. Ik moest direct van school gehaald worden en zo kwam ik dus weer thuis te zitten. Dat was flink balen, want we willen zo graag vooruit en nu zaten we weer in de oude situatie. Het grote verschil met de oude situatie is natuurlijk dat ik me niet ziek voelde en dus heb ik met Meike gespeeld. Ook zijn er nog vriendinnetjes komen spelen, dus ik ben de tijd toch goed doorgekomen. Ook de school reageerde direct en afgelopen maandag heb ik dan ook weer thuis les gekregen. Gelukkig mocht ik vanaf donderdag weer naar school.
Afgelopen woensdag moest ik zelf weer naar Nijmegen om me weer van top tot teen na te laten kijken. Iedereen vond dat ik er keigoed uitzag en vooral mijn twee staartjes op mijn hoofd trokken de aandacht. Het is ook maar goed dat papa en mama er bij waren, want anders hadden sommige mij al niet meer herkend. Dit niet alleen door het veranderen van mijn uiterlijk, maar ook door mijn streken die ik weer aardig terug begin te krijgen. Meestal ging ik in een Dexa periode naar Nijmegen en dus zagen ze mij alleen een beetje boos en in mezelf gekeerd. Nu was ik open, blij, actief en ondeugend.
Ook de dokter was erg tevreden over mij en mijn bloedjes. Ik ga de bloedwaardes toch echt even noemen, want ik ben er bijzonder trots op. HB 7,5 Leuco's 5,4 Trombo's 284 Neutrofielen 3,32 Lymfo's 1,41. Nu zegt jullie dit waarschijnlijk niets, maar dit zijn gewoon bloedwaardes van een normaal kind. Geen dip, geen bloedtransfusies, helemaal niets. Gewoon goed!
Nu zijn al deze celletjes wel aanwezig, maar ze worden nog een beetje onderdrukt door twee jaar lang chemo therapie. Daarom kreeg ik toch nog voor de laatste keer weerstand uit een potje en verneveling van de longen. Dat wil dus ook zeggen voor de laatste keer vast aan de paal. De paal staat voor mij gelijk aan een infuus. En weet je wat zo speciaal is, de paal heeft mijn leven meerdere malen gered. Heel stom is dat. Het is een ijzeren stang op wieletjes met boven wat haken eraan en je kunt er wat pompen aanhangen. Nu heb ik het geluk gehad dat de dokters en zusters telkens de goede zakjes en de juiste pompen aan deze paal hebben gehangen en ze hebben de juiste inloopsnelheid gebruikt. Aan deze paal hebben heel wat chemo's gehangen, maar ook het nodige bloed, antibiotica's, TPV, vocht en weet ik niet wat nog meer. Er zijn tijden geweest dat ik aan 1 paal niet genoeg had en nu, nu dus geen paal meer! Het is raar maar waar. Moeilijk om te beseffen, maar toen ik woensdag losgekoppeld was heb ik de paal hoogstpersoonlijk de kamer uitgeduwd en heb hem in de gang nog even uitgezwaaid. En dit alles met een dikke lach op mijn gezicht.
Ook de zusters van de dagbehandeling waren ontzettend blij voor mij en ze hadden nog een verrassing voor mij. Zoals jullie al weten was ik al kampioen van de afdeling. Nu heb ik er nog een beker bij. Ik ben nu ook kampioen van de Poli en dat is met een beker bekroond. Super trots ben ik er weer op en het is misschien raar, maar ik zal de zusters van de dagbehandeling zeker gaan missen, maar ben toch blij dat ik ze niet meer zo vaak zie. Ik heb beloofd dat ik wel een keer binnenloop als ik op de poli ben.
Als laatste moest ik nog vernevelen. Dat moest daarna gebeuren, omdat ik na het vernevelen direct het ziekenhuis moet verlaten. Het vernevelen vond ik deze keer best moeilijk. Het waren ook de laatste medicijnen die ik kreeg, want momenteel is mijn medicijnlijst helemaal leeg. Soms, als ik heel moeilijk kan slapen, dan krijg ik nog een slaaptabletje, maar daar houdt het dan ook echt bij op. Dus vanaf nu ben ik ook medicijnvrij!

Groetjes Janske