Slapen op het verkeerde moment
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
04 Augustus 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Vanmorgen mocht ik me alweer om half negen in Nijmegen melden. Vandaag eens geen Chemo Kaspers of Immunoglobine, maar weer eens een MRI-scan. We moeten natuurlijk wel in de gaten houden wat er allemaal in mijn koppie gebeurd. We weten allemaal nog wel van een jaar geleden. Er was van buiten niet veel te zien, maar binnen mijn klein hoofdje zaten twee schimmelabcessen, waarvan 1 een doorsnede had van 2,5 centimeter. Gelukkig is er goed en vlug gereageerd en heb ik met behulp van de Voriconazol toch bijna alle chemo's kunnen krijgen, al was het in een andere volgorde en met de nodige bijwerkingen. Op het laatst kreeg ik ook zo'n heftige bijwerkingen van de Voriconazol dat we ook daar mee gestopt zijn en nu is dus de taak aan mijzelf om die schimmel uit mijn hoofdje weg te houden. Vandaag gingen we dus eens kijken of dit tot nu toe goed lukt.
Rond half elf werd ik verwacht bij de MRI, dus tot die tijd moest ik de tijd even doorkomen met spelletjes spelen samen met mama. Zo'n drie kwartier van te voren kwam zuster Theo met twee spuitjes die in mijn billen moesten. In deze spuitjes zat chloralhydraat en daar moet je van gaan slapen. Omdat gebleken is dat de normale dosering voor mij niet voldoende is, krijg ik iets extra's. Vorige keer was dat zo goed bevallen dat we dit vol goede moed weer deden.
Deze keer vond ik het een uitdaging om uit te proberen hoelang ik wakker kon blijven. Ik wilde dan eigenlijk ook nog heel graag met van alles spelen, maar ik mocht alleen maar televisie kijken. Toen mama de tijd voorbij zag gaan, maar mijn ogen niet dicht zag gaan, heeft ze de TV uitgezet en is ze bij mij komen liggen. Toen lag ik zo lekker warm dat ik in slaap ben gevallen.
Om er voor te zorgen dat ik niet wakker zou worden bij het overtillen van het bed naar de Magnetom (vaste lezers weten nog wel wat ik hiermee bedoel) hadden ze mij op een molton gelegd. Ik werd lekker opgepakt en heerlijk neergelegd, maar toen ging het fout. Ik wilde heel graag op mijn zij liggen en verder slapen. De mevrouw van de MRI wilde mij heel graag op mijn rug hebben, zodat ze mijn hoofd beter vast kon zetten. Dat werd dus geprobeerd en toen werd ik wakker. En ja, als je toch wakker bent, dan kun je net zo goed wakker blijven. Ik heb het ook nog voor elkaar gekregen dat ik alsnog op mijn zij mocht liggen. Er werd 1 of andere rare plakker op mijn oor geplakt, zodat ik niet alles meer kon horen. Daar lag ik dan, helemaal alleen in de Magnetom. Mama hield mij in eerste instantie nog vast, maar vanwege de grote magneet moest haar bril af. Ze hield nog wel iets vast, maar had geen idee wat. Ze zag ook helemaal niet of ik wel of niet bewoog. Na een poosje heeft papa het van haar overgenomen.
Van het begin was het nog wel vechten tegen de slaap en wilde ik graag mijn hoofd bewegen om wakker te blijven. Dit mocht niet, want dan zou het weer opnieuw moeten en dan zou ik echt op mijn rug moeten liggen. Hier had ik geen zin in. Toen heb ik even na zitten denken en ineens schoot mij een krantenartikel binnen. Dat ging over Londen, waar de eerste kerstwinkels alweer geopend zijn. Ik vond het dus ook tijd worden om kerstliedjes te zingen. O Denneboom en Arreslee, arreslee waren bij mij favoriet. Papa moest hier erg om lachen. Uiteindelijk was het klaar en de zusters vonden het net voldoende om het niet nog een keer over te doen. Er zaten wel een aantal bewogen foto's bij, maar ze hadden er zoveel gemaakt dat dat geen probleem mocht opleveren.
Ik werd terug naar mijn kamer gebracht en toen had ik twee mogelijkheden. Ik zou gaan slapen en nog heel lang moeten blijven of ik zou ervoor zorgen dat ik gewoon wakker bleef. Na een half uurtje kwam dokter Brieke kijken en stond weer perplex. Dit kan alleen bij Janske. We hadden verwacht dat we haar aan het einde van de dag wakker moesten maken omdat we gaan sluiten, maar jullie mogen nu al naar huis. Dat was rond half 1. Papa en mama waren nog niet klaar met eten, dus die heb ik aangemoedigd om vlug hun broodjes op te eten. En toen mochten we dus naar huis. De uitslag van de MRI krijgen we later. In het ziekenhuis heb ik dus al met al wel een klein kwartier geslapen om de chloralhydraat.
Natuurlijk was ik wel moe van dat slaapmiddel, maar nu ik er zeker van was dat we naar huis gingen, durfde ik wel te gaan slapen. Ik ben dan ook vrij vlug in slaap gevallen en ben pas bij opa en oma op de bank wakker geworden. Vlak voor we naar huis gingen heb ik ook nog even gespeeld met het ziekenhuis. Omdat ik morgen weer terug moet bleef mijn bed op "mijn" kamer staan en ook het ziekenhuis blijft staan, zodat ik morgen gewoon weer verder kan gaan waar ik vandaag gebleven was. Of zou ik morgen eens gewoon lekker in het ziekenhuis gaan slapen.....
Groetjes Janske
Vanmorgen mocht ik me alweer om half negen in Nijmegen melden. Vandaag eens geen Chemo Kaspers of Immunoglobine, maar weer eens een MRI-scan. We moeten natuurlijk wel in de gaten houden wat er allemaal in mijn koppie gebeurd. We weten allemaal nog wel van een jaar geleden. Er was van buiten niet veel te zien, maar binnen mijn klein hoofdje zaten twee schimmelabcessen, waarvan 1 een doorsnede had van 2,5 centimeter. Gelukkig is er goed en vlug gereageerd en heb ik met behulp van de Voriconazol toch bijna alle chemo's kunnen krijgen, al was het in een andere volgorde en met de nodige bijwerkingen. Op het laatst kreeg ik ook zo'n heftige bijwerkingen van de Voriconazol dat we ook daar mee gestopt zijn en nu is dus de taak aan mijzelf om die schimmel uit mijn hoofdje weg te houden. Vandaag gingen we dus eens kijken of dit tot nu toe goed lukt.
Rond half elf werd ik verwacht bij de MRI, dus tot die tijd moest ik de tijd even doorkomen met spelletjes spelen samen met mama. Zo'n drie kwartier van te voren kwam zuster Theo met twee spuitjes die in mijn billen moesten. In deze spuitjes zat chloralhydraat en daar moet je van gaan slapen. Omdat gebleken is dat de normale dosering voor mij niet voldoende is, krijg ik iets extra's. Vorige keer was dat zo goed bevallen dat we dit vol goede moed weer deden.
Deze keer vond ik het een uitdaging om uit te proberen hoelang ik wakker kon blijven. Ik wilde dan eigenlijk ook nog heel graag met van alles spelen, maar ik mocht alleen maar televisie kijken. Toen mama de tijd voorbij zag gaan, maar mijn ogen niet dicht zag gaan, heeft ze de TV uitgezet en is ze bij mij komen liggen. Toen lag ik zo lekker warm dat ik in slaap ben gevallen.
Om er voor te zorgen dat ik niet wakker zou worden bij het overtillen van het bed naar de Magnetom (vaste lezers weten nog wel wat ik hiermee bedoel) hadden ze mij op een molton gelegd. Ik werd lekker opgepakt en heerlijk neergelegd, maar toen ging het fout. Ik wilde heel graag op mijn zij liggen en verder slapen. De mevrouw van de MRI wilde mij heel graag op mijn rug hebben, zodat ze mijn hoofd beter vast kon zetten. Dat werd dus geprobeerd en toen werd ik wakker. En ja, als je toch wakker bent, dan kun je net zo goed wakker blijven. Ik heb het ook nog voor elkaar gekregen dat ik alsnog op mijn zij mocht liggen. Er werd 1 of andere rare plakker op mijn oor geplakt, zodat ik niet alles meer kon horen. Daar lag ik dan, helemaal alleen in de Magnetom. Mama hield mij in eerste instantie nog vast, maar vanwege de grote magneet moest haar bril af. Ze hield nog wel iets vast, maar had geen idee wat. Ze zag ook helemaal niet of ik wel of niet bewoog. Na een poosje heeft papa het van haar overgenomen.
Van het begin was het nog wel vechten tegen de slaap en wilde ik graag mijn hoofd bewegen om wakker te blijven. Dit mocht niet, want dan zou het weer opnieuw moeten en dan zou ik echt op mijn rug moeten liggen. Hier had ik geen zin in. Toen heb ik even na zitten denken en ineens schoot mij een krantenartikel binnen. Dat ging over Londen, waar de eerste kerstwinkels alweer geopend zijn. Ik vond het dus ook tijd worden om kerstliedjes te zingen. O Denneboom en Arreslee, arreslee waren bij mij favoriet. Papa moest hier erg om lachen. Uiteindelijk was het klaar en de zusters vonden het net voldoende om het niet nog een keer over te doen. Er zaten wel een aantal bewogen foto's bij, maar ze hadden er zoveel gemaakt dat dat geen probleem mocht opleveren.
Ik werd terug naar mijn kamer gebracht en toen had ik twee mogelijkheden. Ik zou gaan slapen en nog heel lang moeten blijven of ik zou ervoor zorgen dat ik gewoon wakker bleef. Na een half uurtje kwam dokter Brieke kijken en stond weer perplex. Dit kan alleen bij Janske. We hadden verwacht dat we haar aan het einde van de dag wakker moesten maken omdat we gaan sluiten, maar jullie mogen nu al naar huis. Dat was rond half 1. Papa en mama waren nog niet klaar met eten, dus die heb ik aangemoedigd om vlug hun broodjes op te eten. En toen mochten we dus naar huis. De uitslag van de MRI krijgen we later. In het ziekenhuis heb ik dus al met al wel een klein kwartier geslapen om de chloralhydraat.
Natuurlijk was ik wel moe van dat slaapmiddel, maar nu ik er zeker van was dat we naar huis gingen, durfde ik wel te gaan slapen. Ik ben dan ook vrij vlug in slaap gevallen en ben pas bij opa en oma op de bank wakker geworden. Vlak voor we naar huis gingen heb ik ook nog even gespeeld met het ziekenhuis. Omdat ik morgen weer terug moet bleef mijn bed op "mijn" kamer staan en ook het ziekenhuis blijft staan, zodat ik morgen gewoon weer verder kan gaan waar ik vandaag gebleven was. Of zou ik morgen eens gewoon lekker in het ziekenhuis gaan slapen.....
Groetjes Janske
-
04 Augustus 2010 - 19:57
DORRY:
HOI KAMPIOENEN BEKS WAT EEN BELEVENIS IN NIJMEGEN, EN ERGE BRAAKFOTO'S.
NU AFWACHTEN HOE DE UITSLAG IS ,JIJ MOET BMORGEN WEER HEEL VEEL STERKTE ENERGIE KRACHT VOOR JULLIE.
JANSKE JIJ HEBT AL EEN HELE HOOP DONKERE HAREN, JE KUNT ZO WEER EEN STAARTJE.
VAN DIE KERSTLIEDJES ZINGEN WAS EEN GOEDE INVAL PIENTER HUMMELTJE EEN KEI DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
04 Augustus 2010 - 20:00
DORRY:
HOI FAM BEKS .
DEZE MUTS MAAKT EEN VETTE FOUT IK MAILDE BRAAKFOTO'S ,MAAR BEDOELDE RAAKFOTO;S SORRY. DORRY -
04 Augustus 2010 - 20:59
Sjefke Van Epscheuten:
Hoi allemaal
Vandaag hebben we weer eens gezellig geskyped met jullie, vooral om Meike hebben we enorm moeten lachen.
no no jenszeweest
no no jens zeweest
en zo nog tien keer
wat zei ze nou?
Sietske had het meteen door. Ze was naar NO NO 's land geweest.
Zelf heb ik wel mijn voorhoofd moet afkuisen vanwege al die natte handkussen van die drie boefjes.
Wij blijven jullie elke dag volgen en steunen van uit het mooie jo jo delland.
de groeten
Ome Sjef
-
05 Augustus 2010 - 05:43
Inge Vd Goor-Bouman:
Janske toch,
Je moet ze misschien vertellen dat uit een paarden familie komt.
Waar alleen paarden middelen werken.
Nee, hoor. je hebt groot gelijk. Hou ze in de gaten en rustig in de auto slapen is voor papa en mama ook fijn terug rijden. Heel lief van je.
Nu wachten op goed bericht... heel veel succes.
knuf Inge. -
05 Augustus 2010 - 07:29
Judith & Ron, Wout:
Hallo Janske,
Iedereen op deze manier paf laten staan vinden we wel prima. Doe dat met de uitslag ook maar; misschien niet verwacht maar alles keurig weg van de schimmel. Dat zou ook een goeie zijn, hè?!
Wat geweldig dat je je bij papa en mama helemaal over kunt geven aan de slaap. Je hebt natuurlijk ook al veel te veel meegemaakt in het ziekenhuis. Om zo'n sterke wil eronder te krijgen moeten ze van goeie huize komen..haha.
Zet'm op! -
05 Augustus 2010 - 08:08
Frank En Heidi:
Hallo Super Janske
Ja het zal ook eens gaan zoals het ze het willen. Niet dus bij Super Janske :-)
En zo kon je lekker vroeg naar huis.
Maar we zijn wel benieuwd naar de uitslag.
Groetjes uit Leende -
05 Augustus 2010 - 11:09
Lambert En Tineke:
Hoi Janske!!
Jij weet wel van elke dag iets spannends te maken hoor, met je kerstliedjes midden in de zomervakantie!! Grapjurk!!
Wat vervelend voor jou dat je weer zo moest spugen, is dat nu wat minder geworden? Hopelijk is het je gelukt om het schimmelabces buiten je bolletje te houden!
Is vandaag alles goed gegaan met je??
lieve groetjes van Lambert en Tineke
-
05 Augustus 2010 - 12:44
Cor En Diny.:
Hoi Super Janske.
Het is weer heel vlug gegaan in het ziekenhuis, Janske je ziet wel ze krijgen jou ook in het ziekenhuis niet klein want jij geeft daar text en uitwel hoe jij het wil hebben.
Maar je ziet wel de aanhouders zijn de winnaars, goed zo Janske, daar weten ze in ieder geval wie Janske Beks uit Heeze is die niet met zich laat sollen en dat jij een echt vehctersbaasje bent.
Nou maar afwachten hoe het verder zal gaan, of je ook zo vlug naar huis mag, wij wensen je daarbij heel veel succes en hou vol meiske.
De lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny en voor jullie allemaal een dikke knuffel, Houdoe he.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
