Meike een dagje thuis
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
18 Oktober 2009 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Gisteren heb ik jullie alles verteld over de nieuwe kuur. Ik ben bang dat de oncoloog gelijk gaat krijgen en dat het nu pas echt gaat beginnen. 's Morgens kwam ik nog lachtend het ziekenhuis binnen. Mijn PAC werd aangeprikt en wederom waren er problemen met de bloedafname. Uiteindelijk is besloten om de eerste naald te verwijderen en de PAC voor de tweede keer aan te prikken. Ik vond dat allemaal prima. Ook de tweede keer kwam er geen bloed. Er waren twee vrouwelijke zusters bij en die vroegen zuster Jaap om te komen. Misschien dat hij nog goede tips voor ze had, maar de verschijning van zuster Jaap was genoeg. Hij deed de deur van de behandelkamer open en direct kwam er bloed. Ik hoop niet dat ze nu doorhebben dat mijn hart sneller gaat kloppen van zuster Jaap. Het kan natuurlijk ook zijn wat zuster Dave en papa altijd bespreken. De reden dat er zoveel mannelijke zusters in dit team zitten is om de kwaliteit van de afdeling te verbeteren. Dit doen ze natuurlijk alleen als mama in de buurt is, zodat ze weer een reactie van haar terugkrijgen.
Het voorspoelen kon beginnen en ik had veel zin in te spelen, dus op naar de speelkamer. Ik had het prima naar mijn zin, totdat de oncoloog langskwam. Hij wilde mij even onderzoeken. Hij vertelde dat het lang geleden was dat ik er zo goed uit had gezien. Papa vertelde hem dat ik ook weer praatjes genoeg had, waarop hij vertelde dat deze er vandaag wel af zouden gaan. BONG..... Verder vertelde mama dat ze vond dat ik wel stevig werd, omdat ik volledige sondevoeding krijg en ook nog goed eet, waarop hij vertelde dat het tijdens de volgende kuren er vlugger vanaf gaat, dan ik het er nu kan aaneten. BONG...... Twee klappen tegen mijn hoofd, mijn taak om zijn ongelijk te bewijzen, maar gaat dat ook lukken....
De chemo werd aangehangen en deze liep er zonder problemen in. We hebben de hele dag gezellige en leuke dingen gedaan. Tussen de middag met zijn drieen nog een dutje gedaan. Hierna had ik nog steeds praatjes genoeg. Het werd 16.00 uur en het ging nog steeds goed met me. Totdat om 16.30 uur het eten kwam. Ik werd heel erg humeurig. Ik kreeg een heel raar gevoel van binnen, maar kon het niet plaatsen. Het enige wat ik wilde was in bed liggen met de gordijnen dicht, de lampen uit en geen geluid. Toen ik iets over zessen naar huis mocht leefde ik weer op. Ik ben nog even afscheid gaan nemen van mijn buurjongen Stijn en vertelde tegen de zusters dat ik hoopte dat ik de komende 4 weken niet op de afdeling kom. We waren nog geen 10 minuten aan het rijden of het ging al goed mis. Ik moest spugen en hoe.... Heel mijn kleren en papa's auto onder, mijn kinderstoel etc. Vlug stoppen, gelukkig hadden we schone kleren bij, even poetsen en verder rijden. 10 minuten later weer hetzelfde verhaal. Uiteindelijk komt er steeds minder uit, maar gaat het spugen steeds moeilijker en moet het vanuit mijn kleine teen komen. Dat is geen fijn gevoel. Dit verhaal herhaalde zich elke 10 minuten tot een kwartier. Tussendoor was ik dan zo moe dat ik in slaap viel, maar van het spugen weer wakker werd. Ondertussen was mama goed getraind met bakjes en poetsdoekjes, zodat zij mij telkens ondersteunde tijdens het spugen en papa gewoon door kon rijden. De oncoloog had dus gelijk, de praatjes gingen er wel vanaf, of toch niet.
Eenmaal thuis aangekomen was tante Angela bij ons. Zij zou komen oppassen, want papa en mama moesten naar een feestje. Omdat ik nog steeds aan het spugen was zijn ze niet gegaan. Wel had tante Angela een verrassing bij en die lag boven in bed. Meike was thuis en daar leefde ik weer van op. Ik vroeg mama telkens of ze nog even met mij naar Meike haar kamer wilde gaan, zodat ik haar kon zien. Thuis heb ik nog een aantal keer gespuugd, totdat het echt helemaal leeg was. Tussen het spugen door heb ik tante Angela nog wel bedankt voor de strijk. Later op de avond heb ik medicijnen via de sonde gekregen en die bleven er goed in. Daarna is de voeding aangezet en dat is ook goed gegaan.
Vandaag was alles weer fijn, want Meike was de hele dag thuis. Helaas Lieke niet, want die had zaterdag koorts en we kunnen natuurlijk geen risico lopen. Papa en mama zijn om beurten naar Lieke gegaan om even met haar te spelen. Ik heb vandaag vooral genoten van Meike. Wat is ze toch lief en grappig. Ook hebben we samen op de duo-schommel geschommeld. Verder hebben we vooral gedaan wat we normaal ook thuis doen. Wat er natuurlijk extra bijkwam was de reiniging van papa's auto. Meike en ik gingen kijken hoe papa en mama dat deden. Toen ze aan de binnenkant klaar waren heb ik papa toch ook even duidelijk gemaakt dat hij de buitenkant ook maar even moest wassen. Dat heeft hij dan ook gedaan. Zo zie je maar weer waar spugen al niet goed voor is.
Jantje (het paardje) is nog op bezoek geweest en met hem heb ik nog een rondje door de tuin gelopen. Ik in de buggy en Jantje vasthouden en Sietske bovenop Jantje. Bart en Rens waren er ook bij en zij wilden dat ik door de goal liep met Jantje, waarna ze keihard riepen GOOOOOOAAAAAAAALLLLLLL.
Als laatste heb ik nog gekeken hoe Meike in bad is geweest. Ik mag dat nu niet, omdat mijn PAC is aangeprikt. Hierna hebben we weer afscheid genomen, want zij is weer naar Valkenswaard. Ik mag morgen weer naar Nijmegen.
Alles wat in de wereld wordt gedaan,
wordt gedaan door hoop.
Groetjes Janske
Gisteren heb ik jullie alles verteld over de nieuwe kuur. Ik ben bang dat de oncoloog gelijk gaat krijgen en dat het nu pas echt gaat beginnen. 's Morgens kwam ik nog lachtend het ziekenhuis binnen. Mijn PAC werd aangeprikt en wederom waren er problemen met de bloedafname. Uiteindelijk is besloten om de eerste naald te verwijderen en de PAC voor de tweede keer aan te prikken. Ik vond dat allemaal prima. Ook de tweede keer kwam er geen bloed. Er waren twee vrouwelijke zusters bij en die vroegen zuster Jaap om te komen. Misschien dat hij nog goede tips voor ze had, maar de verschijning van zuster Jaap was genoeg. Hij deed de deur van de behandelkamer open en direct kwam er bloed. Ik hoop niet dat ze nu doorhebben dat mijn hart sneller gaat kloppen van zuster Jaap. Het kan natuurlijk ook zijn wat zuster Dave en papa altijd bespreken. De reden dat er zoveel mannelijke zusters in dit team zitten is om de kwaliteit van de afdeling te verbeteren. Dit doen ze natuurlijk alleen als mama in de buurt is, zodat ze weer een reactie van haar terugkrijgen.
Het voorspoelen kon beginnen en ik had veel zin in te spelen, dus op naar de speelkamer. Ik had het prima naar mijn zin, totdat de oncoloog langskwam. Hij wilde mij even onderzoeken. Hij vertelde dat het lang geleden was dat ik er zo goed uit had gezien. Papa vertelde hem dat ik ook weer praatjes genoeg had, waarop hij vertelde dat deze er vandaag wel af zouden gaan. BONG..... Verder vertelde mama dat ze vond dat ik wel stevig werd, omdat ik volledige sondevoeding krijg en ook nog goed eet, waarop hij vertelde dat het tijdens de volgende kuren er vlugger vanaf gaat, dan ik het er nu kan aaneten. BONG...... Twee klappen tegen mijn hoofd, mijn taak om zijn ongelijk te bewijzen, maar gaat dat ook lukken....
De chemo werd aangehangen en deze liep er zonder problemen in. We hebben de hele dag gezellige en leuke dingen gedaan. Tussen de middag met zijn drieen nog een dutje gedaan. Hierna had ik nog steeds praatjes genoeg. Het werd 16.00 uur en het ging nog steeds goed met me. Totdat om 16.30 uur het eten kwam. Ik werd heel erg humeurig. Ik kreeg een heel raar gevoel van binnen, maar kon het niet plaatsen. Het enige wat ik wilde was in bed liggen met de gordijnen dicht, de lampen uit en geen geluid. Toen ik iets over zessen naar huis mocht leefde ik weer op. Ik ben nog even afscheid gaan nemen van mijn buurjongen Stijn en vertelde tegen de zusters dat ik hoopte dat ik de komende 4 weken niet op de afdeling kom. We waren nog geen 10 minuten aan het rijden of het ging al goed mis. Ik moest spugen en hoe.... Heel mijn kleren en papa's auto onder, mijn kinderstoel etc. Vlug stoppen, gelukkig hadden we schone kleren bij, even poetsen en verder rijden. 10 minuten later weer hetzelfde verhaal. Uiteindelijk komt er steeds minder uit, maar gaat het spugen steeds moeilijker en moet het vanuit mijn kleine teen komen. Dat is geen fijn gevoel. Dit verhaal herhaalde zich elke 10 minuten tot een kwartier. Tussendoor was ik dan zo moe dat ik in slaap viel, maar van het spugen weer wakker werd. Ondertussen was mama goed getraind met bakjes en poetsdoekjes, zodat zij mij telkens ondersteunde tijdens het spugen en papa gewoon door kon rijden. De oncoloog had dus gelijk, de praatjes gingen er wel vanaf, of toch niet.
Eenmaal thuis aangekomen was tante Angela bij ons. Zij zou komen oppassen, want papa en mama moesten naar een feestje. Omdat ik nog steeds aan het spugen was zijn ze niet gegaan. Wel had tante Angela een verrassing bij en die lag boven in bed. Meike was thuis en daar leefde ik weer van op. Ik vroeg mama telkens of ze nog even met mij naar Meike haar kamer wilde gaan, zodat ik haar kon zien. Thuis heb ik nog een aantal keer gespuugd, totdat het echt helemaal leeg was. Tussen het spugen door heb ik tante Angela nog wel bedankt voor de strijk. Later op de avond heb ik medicijnen via de sonde gekregen en die bleven er goed in. Daarna is de voeding aangezet en dat is ook goed gegaan.
Vandaag was alles weer fijn, want Meike was de hele dag thuis. Helaas Lieke niet, want die had zaterdag koorts en we kunnen natuurlijk geen risico lopen. Papa en mama zijn om beurten naar Lieke gegaan om even met haar te spelen. Ik heb vandaag vooral genoten van Meike. Wat is ze toch lief en grappig. Ook hebben we samen op de duo-schommel geschommeld. Verder hebben we vooral gedaan wat we normaal ook thuis doen. Wat er natuurlijk extra bijkwam was de reiniging van papa's auto. Meike en ik gingen kijken hoe papa en mama dat deden. Toen ze aan de binnenkant klaar waren heb ik papa toch ook even duidelijk gemaakt dat hij de buitenkant ook maar even moest wassen. Dat heeft hij dan ook gedaan. Zo zie je maar weer waar spugen al niet goed voor is.
Jantje (het paardje) is nog op bezoek geweest en met hem heb ik nog een rondje door de tuin gelopen. Ik in de buggy en Jantje vasthouden en Sietske bovenop Jantje. Bart en Rens waren er ook bij en zij wilden dat ik door de goal liep met Jantje, waarna ze keihard riepen GOOOOOOAAAAAAAALLLLLLL.
Als laatste heb ik nog gekeken hoe Meike in bad is geweest. Ik mag dat nu niet, omdat mijn PAC is aangeprikt. Hierna hebben we weer afscheid genomen, want zij is weer naar Valkenswaard. Ik mag morgen weer naar Nijmegen.
Alles wat in de wereld wordt gedaan,
wordt gedaan door hoop.
Groetjes Janske
-
18 Oktober 2009 - 21:41
Opa Ijsje:
Die foto;s van:
Joepie ik mag naar huis
en
Ondeugend.
vertellen over jou het volgende:
Als het tegenslagen regent gebruik jij je glimlach als regenscherm
succes morgen schat ook natuurlijk gewenst van
Oma tumtum.
Opa ijsje
2 uur geleden
Oh en Papa en Mama doen dat ook hoor ,kijk maar op de foto's
-
19 Oktober 2009 - 04:33
DORRY:
GOEDE MORGEN FAM. BEKS.
DAT WAS NOG AL WAT VAN DAT OVERGEVEN NONDE JU.
MAAR WEL FIJN DAT MEIKE WEER THUIS WAS NU KOMEN ER NOG EEN PAAR PITTIGE DAGEN AAN, WAAR JULLIE OOK DOORHEEN MOETEN.
IK HOOP DAT HET VANDAAG MINDER HEFTIG IS, WANT OVERGEVEN IS NIET ZO FIJN.
IK ZAL ER EEN AANFIKKEN VOOR HET OVERGEVEN ALLE HULP IS GOED, HEEL VEEL STERKTE ,EN KRACHT JOKE EN FERRY ONZE GEDACHTEN ZIJN VEEL BIJ JULLIE EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
19 Oktober 2009 - 07:24
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske,
Og germ al dat overgeven.
Maar ja jij laat zien dat je toch weer sterk en slim bent.... door de wedstrijd te spelen met hulpmiddelen.... Namelijk Jantje en zo scoor je toch weer.
Nou maar weer heeel veeeel succes en sterkte vandaag.
Groetjes uit Leende -
19 Oktober 2009 - 07:54
Marian En Maarten:
Lieve Jankse, Joke en Ferry
Wat een dag zeg! Spugen tot vanuit je tenen is geen pretje. Dit krijg je dus nu nog 3 dagen achter elkaar en dan weer 4 dagen niet. Begrijpen we het zo goed?
Die zuster Jaap zou ik maar in ere houden, maar volgens mij doe je dat onbewust al. Volgens mij is het goed toeven met al die Bob de bouwers en manlijke zusters.
Wel fijn denk ik dat je steeds naar huis mag.
Hoe gaat dat, lig je zo'n dag niet meer op een eigen kamer, maar deel je die met anderen?
Het wordt nu wel echt doorbijten, maar dat kunnen jullie goed.
Veel sterkte weer vandaag.
Dikke kus voor jullie drieen.
-
19 Oktober 2009 - 09:53
B & B Ospel:
Hallo Janske (klein Guitje)
Want zo mogen we jou wel noemen volgens de vrolijke foto's,als je niet te veel last hebt van alle medicijnen.
Om telkens te moeten spugen na een kuur is ook geen lolletje,maar is het er eenmaal uit dan kun je weer vrolijk spelen met je zusje Meike en de neefjes en nichtje.Jammer dat Lieke er niet bij kon zijn ,we wensen haar van harte beterschap,zodat ze weer snel opgeknapt is.
Nou Janske veel sterkte voor de komende behandelingen,ook voor jouw Pappa en Mamma.
Heel veel liefs en groetjes,ook aan "Jefke"
van Bertie en Berke.
tante Liny en ome Harrie. -
19 Oktober 2009 - 17:18
Gerda:
Hey, Super Janske fideranske,
Is mij toch helemaal ontgaan dat dit een opwarmingsfase was. Goed dat ik het lees, en weer lees, en weer lees.
Wat natuurlijk wel heel veel helpt is dat je het M-Blok nu al hebt gehad. En wat vooral helpt is jouw instelling van doorgaan en vechten. En, lieve ondeugend meid, daar heb ik ontzettend veel bewondering voor. Dat is de enige manier om er te komen. Dat heb je toch maar mooi van je Papa en Mama meegekregen! Voor de komende tijd wens ik jou ontzettend veel sterkte en ik hoop dat het beroerd zijn meevalt en dat je ook kunt blijven genieten en plezier maken. Ook heel veel sterkte voor je Papa en Mama, je zusjes en de hele familie en verdere achterban die zorgen dat alles gewoon doorgaat. Respect en sterkte voor allemaal.
Lieve groeten, Gerda. -
19 Oktober 2009 - 20:07
Lieseth:
Hallo Janske
Ja precies wat je zegt en hoop doet leven, alleen is dat leuker als je niet zo heftig moet spugen en lekker thuis kunt xijn met jullie vijven. Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd, maar positief is dat jullie aoto, dankzij jou weer heel mooi schoon is, want papa heeft natuurlijk e laatste tijd niet veel tijd gehad om hem te wassen. Heel veel liefs en we denken aan jullie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
