Vocht vast houden
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
16 Juli 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Er gebeurd bij ons momenteel zoveel, met Mechteld, Anke en Amber die bij ons in de caravan logeren, dat mijn verhaal er gisteren helemaal bij ingeschoten is. Vandaar vandaag dit vroege bericht waarin ik jullie zal bijpraten over afgelopen dagen.
Woensdag was vooral een speeldag. Samen met Anke, Lieke en Meike hebben we heel de middag schooltje gespeeld. Anke had een heel schema gemaakt wat we allemaal gingen doen en dat hebben we dus ook gedaan. Ik vind Anke een hele lieve juf. Leanne had het deze middag dan ook ontzettend makkelijk en heeft zich goed vermaakt naar het kijken hoe wij schooltje speelden.
Omdat er momenteel weer veel kinderziektes zijn in Heeze is er in overleg met Joepie besloten om Lieke en Meike op donderdag niet naar Joepie te laten gaan. Ze zijn weer naar hun vertrouwde opvangadressen gegaan. Lieke ging naar opa IJsje en oma Tumtum en Meike werd opgehaald door tante Angela. Ze was niet alleen, maar samen met Bart, Sietske en Rens en door het noodweer moesten zij lekker lang blijven. Dat was voor ons allemaal natuurlijk weer feest.
Donderdag moesten we weer heel vroeg weg, want we hadden afgesproken dat ik me om half negen zou melden. De laatste tijd zeg ik wel vaker dat ik tijdens het rijden voeding krijg, ik buikpijn heb. Ook gisteren meldde ik dat keurig aan papa en mama. Tot nu toe heb ik telkens niet hoeven spugen, maar nu was het anders en heel vlug. Ik spuugde al mijn voeding uit en heel de auto en ikzelf zaten natuurlijk helemaal onder. Dan heb je geluk dat het buiten lekker weer is. We hebben de auto aan de kant gezet en papa heeft de auto zo goed als ging zuiver gemaakt. Ondertussen was mama druk in de weer met mij. Eerst uitkleden, helemaal schoon maken en weer schone kleren aan. Gelukkig had ik recht vooruit gespuugd en daardoor kon ik daarna op het zitje van Meike, want die was niet vies.
Aangekomen in het ziekenhuis meldden wij ons bij de balie. Keurig was voor mij weer kamer 2 gereserveerd. Dat is een kamer waar wij ons helemaal thuis voelen. Meestal moeten we naar deze kamer, dus we denken eraan om hem ook nog een keer te gaan inrichten. Het is een kamer met allemaal schilderingen van het muisje en in dit geval met boterhammen. Vandaag was de muizenschilder er dan ook weer en hij heeft voor mij een schilderij gemaakt van een muisje met een tosti met ketchup. Ook is de kaas gesmolten en er is met gesmolten kaas mijn naam geschreven op het schilderij. Hij is wederom kei gaaf geworden. Wederom, want het is mijn vijfde schilderij van het muisje. Deze doet mij dus herrinneren aan kamer 2 van de dagbehandeling.
Het eerste uur voelde wij ons niet echt welkom, want er stond nog geen bed in de kamer en de chemo was er ook nog niet. Zelfs de zuster die bij ons stond ingepland begon pas om half 10, maar dat werd gelukkig goed opgepakt door een andere zuster.
Op het moment dat het bed er was en de chemo zou komen, werd ik nagekeken. Mijn kleur was inmiddels grauw en ik was ook heel stil geworden. Ook kon je duidelijk zien dat ik vocht aan het vasthouden ben. Dat is iets wat we al langer waarnemen. Vocht vasthouden betekent eigenlijk dat mijn bloedvaten voch lekken naar het weefsel en het daarna niet meer uit mijn weefsel halen. Eerst werd Vivian erbij geroepen en daarna kwam dr. Te Loo. Toen wisten we dat het een lange dag zou worden en dat we blij moesten zijn als we naar huis zouden mogen. De dokter kon niet verklaren waarom ik vocht vast houd en als dokter Marouska ergens niet tegenkan, dan is het wel het feit dat ze iets niet kan verklaren. Daarom passen we zo goed bij elkaar, want ik heb telkens een nieuwe uitdaging voor haar.
Zoals jullie weten heb ik ook chemo's gehad die een negatieve werking kunnen hebben op mijn hartspier. Deze chemo is inmiddels klaar, maar dit kan er over jaren alsnog uitkomen dat deze schade heeft aangericht. Om uit te sluiten dat er iets met mijn hart aan de hand was werd de cardioloog ingeschakeld. Rond de middag zou ik bij hem terecht kunnen, dus tot die tijd wachten.
Papa en mama moesten nog wat andere dingen doen en dus kwam PM-er Liesbeth bij mij zitten om bij mij te spelen. We hebben heel veel plezier gehad en ook de CliniClowns zijn nog langs geweest. Dat was deze keer echt lachen. Ze stopten hun vinger in de bellenblaas en dat kan toch helemaal niet. Uiteindelijk deden ze het stokje in de bellenblaas en toen konden ze wel mooie bellen blazen. Eentje hebben ze er gevangen en in de luiertas gedaan, dus die heb ik mee naar huis gekregen. Toen ze weggingen liepen ze ook nog tegen de deur aan en in plaats van hun lag ik in een deuk, maar dan van het lachen. Even later kwamen papa en mama weer terug, maar ze konden mij bijna niet vinden. Heel mijn bed lag vol met speelgoed (playmobil), boekjes, dvd's en een dvd-speler. Uiteindelijk hebben ze me gevonden en dat is maar goed ook, want ik moest naar de cardiologie. Inmiddels had ik ook nog een extra infuuspomp gekregen om te zorgen dat ik meer vocht zou binnenkrijgen, want ik moest gaan plassen van de dokter en dat had ik nog niet gedaan.
Ik mocht op cardiologie op de Cars kamer en heb lekker een filmpje van Dora gekeken. Ondertussen was de mevrouw die de vierdaagse altijd loopt, met gel en een afstandsbediening op mijn buik bezig. Ze was heel tevreden met het resultaat. Er zat alleen een heel klein beetje vocht rondom 1 boezem, maar dat was nauwelijk noemenswaardig. Daarna kwam de cardioloog mij nakijken en vooral luisteren en voelen. Hij heeft heel lang geluisterd en zelfs het geluid van Dora moest uit. Daar schoot hij alleen niet zoveel mee op, want toen begon ik telkens te vragen waarom het geluid uit moest en was het nog niet stil op de kamer. Toch had hij voldoende gehoord en hij gaf aan dat er cardiologisch gezien geen probleem was. Dat was natuurlijk voor ons alweer een hele geruststelling. Maar wat is er dan aan de hand?
Over de dag heen heb ik weer zo'n 10 buisjes bloed moeten afgeven en diverse uitslagen druppelden binnen. Ondertussen was dokter Maroeska flink in de literatuur gedoken en is ze tot 1970 terug gaan graven. Ze kwam met de mededeling dat de Erwinia gestart mocht worden. Nu ligt de verdenking dat ik een toxiteit heb opgebouwd van de Ciproxin. Dat is een antibiotica die ik elke dag krijg. Deze moest dan ook per direct gestopt worden en voorlopig krijg ik deze niet. Om te bevestigen dat dit ook zo is wil ze mijn bloed dus op spiegels van de Ciproxin laten onderzoeken. Helaas kunnen ze dat in Nijmegen niet zelf en heeft ze ook nog geen lab gevonden die dat wel kan. Als toevallig iemand suggesties heeft, dan hoor ik dat graag. Als ze deze gevonden heeft, dan is de uitslag nog moeilijk te beoordelen, want er zijn weinig referentiewaardes. Ook daar gaat ze achteraan.
Als laatste was het wachten op mijn plasje. Tijdens het inlopen van de Erwinia heb ik lekker geslapen, maar mijn plasjes bleven maar slapen. Ik had de hele dag nog steeds niet geplast. Rond half vijf was het dan zover en moest ik plassen. Keurig op bed op de poo, zodat ook mijn urine weg kon voor onderzoek. Ik plaste wel genoeg voor het onderzoek, maar de zuster was toch nog niet tevreden. Vivian kwam nog even kijken en na over met dr. Te Loo is besloten dat ik toch naar huis mocht. Wel moesten papa en mama nu extra goed in de gaten houden of ik wel voldoende plas. Ik zal er wel voor zorgen dat ik dat doe, want ik heb veel te veel zin in de Braderie van aanstaande zondag.
's Avonds zijn Lieke en mama ook nog naar het ziekenhuis geweest. In dit geval niet voor hunzelf, maar om op bezoek te gaan bij Frans. Hij is geopereerd om wat ontstekingen in zijn neus te verhelpen. Als het goed is mag hij vandaag naar huis. Frans beterschap!!
Groetjes Janske
Er gebeurd bij ons momenteel zoveel, met Mechteld, Anke en Amber die bij ons in de caravan logeren, dat mijn verhaal er gisteren helemaal bij ingeschoten is. Vandaar vandaag dit vroege bericht waarin ik jullie zal bijpraten over afgelopen dagen.
Woensdag was vooral een speeldag. Samen met Anke, Lieke en Meike hebben we heel de middag schooltje gespeeld. Anke had een heel schema gemaakt wat we allemaal gingen doen en dat hebben we dus ook gedaan. Ik vind Anke een hele lieve juf. Leanne had het deze middag dan ook ontzettend makkelijk en heeft zich goed vermaakt naar het kijken hoe wij schooltje speelden.
Omdat er momenteel weer veel kinderziektes zijn in Heeze is er in overleg met Joepie besloten om Lieke en Meike op donderdag niet naar Joepie te laten gaan. Ze zijn weer naar hun vertrouwde opvangadressen gegaan. Lieke ging naar opa IJsje en oma Tumtum en Meike werd opgehaald door tante Angela. Ze was niet alleen, maar samen met Bart, Sietske en Rens en door het noodweer moesten zij lekker lang blijven. Dat was voor ons allemaal natuurlijk weer feest.
Donderdag moesten we weer heel vroeg weg, want we hadden afgesproken dat ik me om half negen zou melden. De laatste tijd zeg ik wel vaker dat ik tijdens het rijden voeding krijg, ik buikpijn heb. Ook gisteren meldde ik dat keurig aan papa en mama. Tot nu toe heb ik telkens niet hoeven spugen, maar nu was het anders en heel vlug. Ik spuugde al mijn voeding uit en heel de auto en ikzelf zaten natuurlijk helemaal onder. Dan heb je geluk dat het buiten lekker weer is. We hebben de auto aan de kant gezet en papa heeft de auto zo goed als ging zuiver gemaakt. Ondertussen was mama druk in de weer met mij. Eerst uitkleden, helemaal schoon maken en weer schone kleren aan. Gelukkig had ik recht vooruit gespuugd en daardoor kon ik daarna op het zitje van Meike, want die was niet vies.
Aangekomen in het ziekenhuis meldden wij ons bij de balie. Keurig was voor mij weer kamer 2 gereserveerd. Dat is een kamer waar wij ons helemaal thuis voelen. Meestal moeten we naar deze kamer, dus we denken eraan om hem ook nog een keer te gaan inrichten. Het is een kamer met allemaal schilderingen van het muisje en in dit geval met boterhammen. Vandaag was de muizenschilder er dan ook weer en hij heeft voor mij een schilderij gemaakt van een muisje met een tosti met ketchup. Ook is de kaas gesmolten en er is met gesmolten kaas mijn naam geschreven op het schilderij. Hij is wederom kei gaaf geworden. Wederom, want het is mijn vijfde schilderij van het muisje. Deze doet mij dus herrinneren aan kamer 2 van de dagbehandeling.
Het eerste uur voelde wij ons niet echt welkom, want er stond nog geen bed in de kamer en de chemo was er ook nog niet. Zelfs de zuster die bij ons stond ingepland begon pas om half 10, maar dat werd gelukkig goed opgepakt door een andere zuster.
Op het moment dat het bed er was en de chemo zou komen, werd ik nagekeken. Mijn kleur was inmiddels grauw en ik was ook heel stil geworden. Ook kon je duidelijk zien dat ik vocht aan het vasthouden ben. Dat is iets wat we al langer waarnemen. Vocht vasthouden betekent eigenlijk dat mijn bloedvaten voch lekken naar het weefsel en het daarna niet meer uit mijn weefsel halen. Eerst werd Vivian erbij geroepen en daarna kwam dr. Te Loo. Toen wisten we dat het een lange dag zou worden en dat we blij moesten zijn als we naar huis zouden mogen. De dokter kon niet verklaren waarom ik vocht vast houd en als dokter Marouska ergens niet tegenkan, dan is het wel het feit dat ze iets niet kan verklaren. Daarom passen we zo goed bij elkaar, want ik heb telkens een nieuwe uitdaging voor haar.
Zoals jullie weten heb ik ook chemo's gehad die een negatieve werking kunnen hebben op mijn hartspier. Deze chemo is inmiddels klaar, maar dit kan er over jaren alsnog uitkomen dat deze schade heeft aangericht. Om uit te sluiten dat er iets met mijn hart aan de hand was werd de cardioloog ingeschakeld. Rond de middag zou ik bij hem terecht kunnen, dus tot die tijd wachten.
Papa en mama moesten nog wat andere dingen doen en dus kwam PM-er Liesbeth bij mij zitten om bij mij te spelen. We hebben heel veel plezier gehad en ook de CliniClowns zijn nog langs geweest. Dat was deze keer echt lachen. Ze stopten hun vinger in de bellenblaas en dat kan toch helemaal niet. Uiteindelijk deden ze het stokje in de bellenblaas en toen konden ze wel mooie bellen blazen. Eentje hebben ze er gevangen en in de luiertas gedaan, dus die heb ik mee naar huis gekregen. Toen ze weggingen liepen ze ook nog tegen de deur aan en in plaats van hun lag ik in een deuk, maar dan van het lachen. Even later kwamen papa en mama weer terug, maar ze konden mij bijna niet vinden. Heel mijn bed lag vol met speelgoed (playmobil), boekjes, dvd's en een dvd-speler. Uiteindelijk hebben ze me gevonden en dat is maar goed ook, want ik moest naar de cardiologie. Inmiddels had ik ook nog een extra infuuspomp gekregen om te zorgen dat ik meer vocht zou binnenkrijgen, want ik moest gaan plassen van de dokter en dat had ik nog niet gedaan.
Ik mocht op cardiologie op de Cars kamer en heb lekker een filmpje van Dora gekeken. Ondertussen was de mevrouw die de vierdaagse altijd loopt, met gel en een afstandsbediening op mijn buik bezig. Ze was heel tevreden met het resultaat. Er zat alleen een heel klein beetje vocht rondom 1 boezem, maar dat was nauwelijk noemenswaardig. Daarna kwam de cardioloog mij nakijken en vooral luisteren en voelen. Hij heeft heel lang geluisterd en zelfs het geluid van Dora moest uit. Daar schoot hij alleen niet zoveel mee op, want toen begon ik telkens te vragen waarom het geluid uit moest en was het nog niet stil op de kamer. Toch had hij voldoende gehoord en hij gaf aan dat er cardiologisch gezien geen probleem was. Dat was natuurlijk voor ons alweer een hele geruststelling. Maar wat is er dan aan de hand?
Over de dag heen heb ik weer zo'n 10 buisjes bloed moeten afgeven en diverse uitslagen druppelden binnen. Ondertussen was dokter Maroeska flink in de literatuur gedoken en is ze tot 1970 terug gaan graven. Ze kwam met de mededeling dat de Erwinia gestart mocht worden. Nu ligt de verdenking dat ik een toxiteit heb opgebouwd van de Ciproxin. Dat is een antibiotica die ik elke dag krijg. Deze moest dan ook per direct gestopt worden en voorlopig krijg ik deze niet. Om te bevestigen dat dit ook zo is wil ze mijn bloed dus op spiegels van de Ciproxin laten onderzoeken. Helaas kunnen ze dat in Nijmegen niet zelf en heeft ze ook nog geen lab gevonden die dat wel kan. Als toevallig iemand suggesties heeft, dan hoor ik dat graag. Als ze deze gevonden heeft, dan is de uitslag nog moeilijk te beoordelen, want er zijn weinig referentiewaardes. Ook daar gaat ze achteraan.
Als laatste was het wachten op mijn plasje. Tijdens het inlopen van de Erwinia heb ik lekker geslapen, maar mijn plasjes bleven maar slapen. Ik had de hele dag nog steeds niet geplast. Rond half vijf was het dan zover en moest ik plassen. Keurig op bed op de poo, zodat ook mijn urine weg kon voor onderzoek. Ik plaste wel genoeg voor het onderzoek, maar de zuster was toch nog niet tevreden. Vivian kwam nog even kijken en na over met dr. Te Loo is besloten dat ik toch naar huis mocht. Wel moesten papa en mama nu extra goed in de gaten houden of ik wel voldoende plas. Ik zal er wel voor zorgen dat ik dat doe, want ik heb veel te veel zin in de Braderie van aanstaande zondag.
's Avonds zijn Lieke en mama ook nog naar het ziekenhuis geweest. In dit geval niet voor hunzelf, maar om op bezoek te gaan bij Frans. Hij is geopereerd om wat ontstekingen in zijn neus te verhelpen. Als het goed is mag hij vandaag naar huis. Frans beterschap!!
Groetjes Janske
-
16 Juli 2010 - 08:39
DORRY:
HOIWERELD WONDER.EN FAM.
WAT EEN ONDERZOEKEN HEB JIJ WEER GEHAD.
EN IN DE AUTO OVERGEGEVEN.
JIJ HOUDT VOCHT VAST, MOET 10 BUISJES BLOED INLEVEREN,MAG WEL MET MINA BEGINNEN.
MAAR IK LAS OOK DAT ER VERSCHIL IS TUSSEN DE ENE CHEMO EN DE ANDERE .
IK DACHT DAT IEDERE VLOEISTOF GELIJK WAS, NIET DUS.
IK SNAPTE OOK AL NIET WAAROM MEIKE BIJ TANTE ANGELA WAS, MAAR NU WEL.
MIJN KLEINZOONTJE HEEFT TWEE WEKEN GELEDEN DE WATERPOKKEN GEHAD, DUS BEN OP JE HOEDEN .
WEER EEN SUPER REPORTAGE
MAAR DIE FOTO GRAUWE BLIKIS OOK GRAUW,IK BEDOEL EEN RAAKFOTO SNAP JE????????
HET ALLER BESTE HUMMEL EN FAM EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE DORRY -
16 Juli 2010 - 08:58
Frank En Heidi :
Hallo Super Janske
Wat een dag weer.
Was je in het begin van de week zo verwent met een korte dag en dan dit weer.
Maar gelukkig ... je bent mee naar huis gemogen (naar de camping).
Ik heb Lieke en mama nog gezien in het ziekenhuis maar Lieke wou niks verraden over de mooie kleren voor zondag.
Dus spannend.
Als je het nou niet de hele dag volhoud zondag .......dan kun je er misschien een foto neerhangen met je mooie kleren aan.
Groetjes uit Leende -
16 Juli 2010 - 12:16
Oma Hanny En Frans:
Lieve Janske,
Wat weer een gedoe gisteren! Gelukkig mocht je uiteindelijk toch naar huis. Hopelijk krijgen ze jouw vochthuishouding weer onder controle. Maar dat is die logen en verpleegkundigen daar in Nijmegen wel toevertrouwd.
En nu nog even een reactie op het verhaal van Dorrie:
Wat zul jij je ellendig gevoeld hebben daar in die blubber de afgelopen week. Kun je geen alarm krijgen om om je nek te hangen, zodat je iedereen op het thuisfront kunt waarschuwen als dat nodig is?
Gelukkig is het goed afgelopen en nu maar hopen dat het ook nooit meer gebeurt.
Mechteld, Anke en Amber; heel veel sterkte samen. Als we iets kunnen betekenen voor jullie, dan geef maar een seintje.
Janske, Frans heb ik vanmorgen weer opgehaald. Hij is weliswaar wel wat 'verbouwd' en heeft daardoor een dikke neus, maar verder gaat het goed. Ik zal hem heel goed verzorgen en dan hopen we maar dat hij er zondag even bij kan zijn.
Liefs van ons en een dikke knuffel
-
16 Juli 2010 - 14:26
H & H & I:
Hoi SUPER Janske,
Zo zo wat heb je weer veel meegemaakt, maar gelukkig mocht je mee naar huis.
Fijn dat Lieke en mama even bij opa Frans langs konden gaan, dat geneest toch weer beter zo'n bezoekje o:)
Frans heel veel beterschap !!
Dikke knuffels en kusjes ome Hans, tante Hariètte en Imke XXX -
16 Juli 2010 - 14:29
H & H & I:
Hoi SUPER Janske,
Helemaal vergeten......wij zijn heeeeeeeeeeel nieuwsgierig naar de schilderijen van de muisjes, want die in de ziekenhuiskamer vinden wij erg leuk.
-
16 Juli 2010 - 15:10
DORRY:
HOI HUMMEL.
IK MAIL NU EVEN TERUG AAN OMA HANNIE EN OPA FRANS.
IK HEB WEL EEN ALARM, MAAR DE BEREIKBAARHEID IS MAAR 30 METER.
EN HET THUISFRONT IS TOCH ALLEMAAL WERKEN.
IK HAD GEWOON NIET MOETEWN DENKEN DAT JE MET ZO'N LOEIZWARE STOEL ONDER EEN BOOM KON STAAN, MAAR IK HEB AL VEEL GELEERD, MAAR IK MOET OP DE HARDE PADEN BLIJVEN,EN NIET MEER NET ALS VOOR MIJN INFARCT DENKEN DAT GAAT WEL, WEL HEEL MIJN ROOKWERK NAAR DE HAAIEN, DAT WAS HET ENIGE WAAR IK NA DE GOEDE AFLOOP SPIJT VAN HAD.
MAAR MIJN HAREN EN DIE VAN DE HOND ZIJN SUPER ZACHT VAN DE REGEN, MOOI MEEGENOMEN TOCH.
FRANS IK HOOP VOOR JOU DAT JE NEUS WEER IN HET OUDE MODEL KOMT, MAAR DAT KOMT WEL GOED HOOR DE VETTE GROETEN DORRY
JANSKE PANSKE KEVERTJE IK HOOP ZO DAT ZONDAG ALLES NAAR WENS VERLOOPT ,EN JIJ PLEZIER HEBT. MECHTELD EN KINDEREN ZE WENSEN JOU STERKTE DOE IK OOK MAAR ,ER IS TOCH NIETS ERG AAN DE HAND MEID?
-
16 Juli 2010 - 16:40
Opa Ijsje Oma Tumtum:
Even een korte reactie ,want we staan op het punt om naar de dansers in Helmond te gaan.(die er zondag ook zijn)
Het was weer een dag vol verrassingen in Nijmegen maar gelukkig toch naar huis gemogen.
En kon Mama samen met Lieke een bezoek brengen aan Frans.
Ook wij wensen Frans een heel goed herstel toe , en dat het spreekwoord
Wie zijn neus schend schend ook zijn aangezicht, niet voor jou blijft gelden.
-
16 Juli 2010 - 16:59
Judith & Ron, Wout:
Dag Janske,
Wat een spannende, drukke dagen hebben jullie weer achter de rug!
We duimen dat het goed mag gaan zodat je zondag weer van iets bijzonders kunt genieten.
Ook ons viel de eerste zin van je verhaal en de sterktes aan Mechteld en de meiden op. We sluiten daar uiteraard ook bij aan, hoe dan ook.
Frans wensen we ook veel beterschap!!
Goede zorg is jouw oma Hanny wel toevertrouwd, denken wij, ook dat gaat dus weer helemaal goed komen.
Zet 'm op! -
16 Juli 2010 - 18:21
Gerda:
Hey Miss Super Janske fideranske,
Wat een lange dag heb jij weer beleefd.
Maar jij bent gelukkig weer thuis en alles wordt goed in de gaten gehouden. Beter kan niet.
Schuilen voor een vreselijke bui kan ook gezellig zijn zie ik op de foto's. Ik zat er midden in en zag geen hand voor ogen door het regengordijn, midden op een druk kruispunt. Is allemaal weer goed gekomen en duurde van stoplicht tot stoplicht.
Hooguit 100 meter maar wel veel gevallen takken op de weg.
En Lieke, ben jij al weer zo goed als hersteld van je longontsteking?
Voor Frans, beterschap met de neus, komt allemaal weer goed als ik tussen de regels door lees. Gelukkig, een goede verzorging doet wonderen.
Mechteld, Anke en Amber veel sterkte, ik sluit me aan!?!
En Dorry, als je weer strandt onder een boom en niet verder kunt, neem een vuvuzela mee, die hoort iedereen van verre! Gelukkig is het met jou ook weer goed gekomen.
Nou, hou je taai kleine guit en familie. Misschien tot zondag.
Lieve groeten en houdoe.
Gerda
-
16 Juli 2010 - 19:34
Cor En Diny.:
Hoi Super Janske.
Wat hebben jullie gisteren {Donderdag 15 Juli} een lange dag gehad in het ziekenhuis zeker als je moet wachten voor de uitslag van het onderzoek.
Janske probeer maar veel te drinken zeker met dit warme weer en dan kan je ook goed plassen.
Opa ijsje heeft op jou site gezet hoeveel dagen jij vanaf 6 Juli 2009 tm 6 Juli 2010 thuis bent geweest en in het ziekenhuis hebt gelegen als ik goed geteld heb heb jij een paar dagen meer in het ziekenhuis gelegen dan dat jij thuis bent geweest laten wij duimen dat de rollen dit jaar worden om gedraait.{dus meer thuis dan in het ziekenhuis}
Wij zijn heel erg benieuwd hoe het Zondag 18 Juli op Braderie Janske live zal zijn en hopen dat het droog weer zal zijn.
In iedergeval heel veel succes allemaal en tot Zondag!!!!!.
Heel veel lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny van Zesgehuchten en knuffels voor jullie allemaal. Houdoe he. -
16 Juli 2010 - 21:54
Opa Ijsje :
Ik schrijf dit ook namens Oma tumtum.
n paar uur geleden schreven wij dat wij naar het dansen gingen kijken en ik moet eerlijk zeggen , beetje onbeleefd om dit dansen te noem.
HET WAS EEN SPECTACEL !
ZUMBA.
BEWEGN OP MUZIEK EN HOE
-
16 Juli 2010 - 21:59
Opa Ijsje:
2uur lang duurde de marathon zumba en 2 uur lang was het bewegen bewegen en nog is bewegen.
en zij deden dat in het kader van de braderie ,
A.s. zondag zal er ook demontraties geven worden zei de instructeur/trice. nou mensen dat belooft echt wat.
Ook zijn we nog even naar de krollaan geweest wat Willy en janet de boel al ardig op de rit hadden al moet er morgen nog veel gebeuren , maar dat laat maar aan hun en hun team over.
Wij hebbben er de kriebels van gekregen..
Het wordt echt de moeite waar zondag .
tot ziens -
16 Juli 2010 - 22:29
Joli Claes:
ha janske en familie
wat een lange dag toch weer in nijmegen.
maar gelukkig mocht je mee naar huis.
ik lees dat je te weinig plast.
ik weet niet of je een kopje thee lust, maar ik moet van thee altijd heel veel plassen.
is te proberen misschien?
rust zaterdag maar goed uit, zodat je zondag kunt schitteren op de braderie.
mechteld en meiden, veel sterkte, ik sluit me er ook bij aan. [wat is er aan de hand?]
frans, beterschap.
dorry, ik hoop dat je wer helemaal in orde bent na je avontuur.
hou vol en zet 'm op.
dikke kus van ons.xxxxxxx -
17 Juli 2010 - 05:20
Inge Vd Goor-Bouman:
Hoi Janske,
Fijn dat het beter gaat met Lieke. Jullie zijn toch sterke kindjes.
Vandaag nog even rustig aan en dan op naar zondag.
Het zal een fantastische dag worden. Zonder gekkigheid komen wij ook.
Geniet ervan allemaal.
Heel veel plezier en succes.
Groetjes Inge en de mannen. -
17 Juli 2010 - 06:45
DORRY:
HOI JANSKE EN DE HELE ROEDEL.
IK WIL EERST BEDANKEN VOOR DE REACTIES DIE IK KREEG OP MIJN ROLSTOEL VERHAAL.
NU BEGRIJP IK HOEVEEL DAT DE REACTIES VOOR JANSKE EN FAM KUNNEN BETEKENEN,ALS IK HET AL ZO ERVAAR GEWELDIG, EN VAN DIE VOETBAL TOETER IS EEN HELE GOEIE.
JANSKE EN FAM ZIJN JULLIE KLAAR VOOR HET SPEKTAKEL?????
HOPELIJK LUKKEN DE FOTOS.
WANT IK KAN ER NIET BIJ ZIJN ,MAAR WEL IN GEDACHTEN.
IK WENS JULLIE MOOI WEER JANSKE VEEL ENERGIE EN HAAR FAM OOK.
GEEF HEM VAN JETJE
EEN DIKKE VETTE HIFIVE LOWFIVE EEN KEI FIJNE DAG DORRY
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
