"Ik kan weer lachen!"
Door: Janske
Blijf op de hoogte en volg Janske
04 Juli 2010 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
Voordat ik het over mijzelf ga hebben wil ik het eerst even over mijn stoere, sportieve, ontzettende doorzetter van een oom hebben. En dat is Ome Renier, want hij heeft het gepresteerd om 80 km achter elkaar te wandelen. Gisteren om 22.00 uur stond hij aan de start van de Kennedymars in Someren. De route was niet helemaal bekend, want door de grote brand op de Strabrechtse Heide hebben ze de route aan moeten passen. "Maakt niet uit" zei ome Renier, "Ik loop gewoon de rest achter na." En dat heeft hij dan ook gedaan, samen met zijn vriend Erik. De mensen die af hebben gehaakt zijn ze gewoon voorbij gelopen en zo kwamen ze vandaag iets na 14.00 uur (als ik het goed heb) over de finish in Someren. De laatste kilometers waren zwaar en dus was het voor ons tijd om hem te bellen. Dat was op het moment dat hij er zo'n 75 kilometer op had zitten. We hebben weer gezongen "Hup ome Renier" en "Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer." Toen we dat 5 keer gezongen hadden moest hij volgens mijn beleving over de finish zijn, maar helaas ging het niet zo snel. Erik had inmiddels veel klachten aan zijn knie en ome Renier had de nodige blaren op zijn voeten. 1 Ding stond voor hun vast: "Opgeven is geen optie!" En dat klopte dus en nu zijn ze hopelijk aan het genieten van hun welverdiende rust. Ome Renier, ik ben trots op je!!
Ik heb het dit weekend een heel stuk rustiger aan gedaan. Gisteren overdag zat het draakje mij nog te plagen. 's Morgens zijn we nog een stuk in de bossen gaan wandelen. Dat was voor Meike en mij wel lekker rustig. Lieke werd door mama naar Anke gebracht, want daar heeft Lieke gisteren de hele dag gespeeld. Papa had ons in de dubbele buggy gezet en ging dus met ons wandelen. Hij had alleen de paden niet zo goed uitgekozen, want door de droogte was op plaatsen het zand behoorlijk los. Hierdoor kon hij op een gegeven moment de buggy niet meer duwen, maar moesten we achteruit rijden en moest papa de buggy trekken. Meike en ik vonden dit kei stoer en moedigden hem dan ook aan. Papa hoeft voorlopig niet naar de sauna, want hij heeft gisteren genoeg gezweet. Uiteindelijk zijn we toch gewoon weer thuis gekomen en dat was natuurlijk het belangrijkste.
Toen we 's avonds in bad gingen voelde ik iets in mij veranderen. Ineens wist ik het en riep dan ook tegen mama en mijn zusjes: "Ik kan weer lachen!!" Ik was helemaal blij, want ik voelde dat het draakje weer zo'n beetje mijn lijf uit was. Ook papa heb ik laten weten dat ik weer vrolijk was, maar dat is vooral vannacht geweest. We hebben veel plezier gehad samen over onze spierballen, over boekjes, over wat voor geluid er allemaal uit kan komen als je aan iemands neus zit en ga zo maar door. Ook de voedingspomp heeft vannacht nog aan moeten staan, want met mijn poeperij gaat het niet zo goed en ik moet met dit weer wel voldoende vocht binnen hebben. Ik krijg nu ook veel ORS bij en weer iets minder voeding. Hierdoor piepte de pomp vannacht nog wel een aantal keer. Vanmorgen toen mijn zusjes wakker werden was ik ook weer klaar voor de ochtend. Papa nog niet. Je wordt ouder papa.... Hem hebben we nog maar even laten slapen en met mama zijn we naar beneden gegaan.
We hebben wederom rustig aangedaan. Na het ontbijt schooltje gespeeld. Nu kwamen we erachter dat papa en mama niet goed hebben doorgewerkt. We hadden veel stoelen in de klas, maar we hadden veel te weinig kinderen. Voordeel was dan wel weer dat we regelmatig van plaats konden verwisselen. Na het speelkwartier kwam oma Tumtum en toen hadden we knutselles. Samen met oma hebben we gekleurd. De rest van de dag hebben we lekker de normale dingen gedaan, zoals schommelen, fietsen, tractor rijden en dergelijke. Ook hebben we nog even een duik in het zwembad genomen.
Morgen is het maandag 5 juli 2010 en moet ik mij weer melden in Nijmegen. Op maandag 6 juli 2009 wisten we amper waar Nijmegen lag en van het Radboud ziekenhuis hadden we alleen maar vanuit de krant of televisie gehoord. Inmiddels is dat wel anders. Dinsdag ben ik dus een jaar "onderweg". Helaas nog niet op de helft, want ik heb links en rechts toch een klein beetje vertraging opgelopen. Al deze tijd zijn er dus ook wekelijks medicijnlijsten (aftekenlijsten) gemaakt. Deze heb ik jullie nog niet laten zien en ik begreep dat jullie de grafieken ook wel prettig vonden, dus vandaag doe ik er ook een plaatje bij van de medicijnlijst van vorige week, welke vandaag eindigt. Dit zijn dus de medicijnen die ik thuis krijg en niet de medicijnen die ik in het ziekenhuis krijg. Zoals ik al eerder vermelde krijg je in het ziekenhuis alleen maar te horen wat je wanneer moet krijgen en hoeveel. Zelf moet je er dan voor zorgen dat dit goed gebeurd en wij gebruiken daar dus deze zelf ontwikkelde medicijnlijsten voor. Deze worden keurig afgetekend door papa of mama, zodat we ook weten of alles gegeven is.
Groetjes Janske
Voordat ik het over mijzelf ga hebben wil ik het eerst even over mijn stoere, sportieve, ontzettende doorzetter van een oom hebben. En dat is Ome Renier, want hij heeft het gepresteerd om 80 km achter elkaar te wandelen. Gisteren om 22.00 uur stond hij aan de start van de Kennedymars in Someren. De route was niet helemaal bekend, want door de grote brand op de Strabrechtse Heide hebben ze de route aan moeten passen. "Maakt niet uit" zei ome Renier, "Ik loop gewoon de rest achter na." En dat heeft hij dan ook gedaan, samen met zijn vriend Erik. De mensen die af hebben gehaakt zijn ze gewoon voorbij gelopen en zo kwamen ze vandaag iets na 14.00 uur (als ik het goed heb) over de finish in Someren. De laatste kilometers waren zwaar en dus was het voor ons tijd om hem te bellen. Dat was op het moment dat hij er zo'n 75 kilometer op had zitten. We hebben weer gezongen "Hup ome Renier" en "Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer." Toen we dat 5 keer gezongen hadden moest hij volgens mijn beleving over de finish zijn, maar helaas ging het niet zo snel. Erik had inmiddels veel klachten aan zijn knie en ome Renier had de nodige blaren op zijn voeten. 1 Ding stond voor hun vast: "Opgeven is geen optie!" En dat klopte dus en nu zijn ze hopelijk aan het genieten van hun welverdiende rust. Ome Renier, ik ben trots op je!!
Ik heb het dit weekend een heel stuk rustiger aan gedaan. Gisteren overdag zat het draakje mij nog te plagen. 's Morgens zijn we nog een stuk in de bossen gaan wandelen. Dat was voor Meike en mij wel lekker rustig. Lieke werd door mama naar Anke gebracht, want daar heeft Lieke gisteren de hele dag gespeeld. Papa had ons in de dubbele buggy gezet en ging dus met ons wandelen. Hij had alleen de paden niet zo goed uitgekozen, want door de droogte was op plaatsen het zand behoorlijk los. Hierdoor kon hij op een gegeven moment de buggy niet meer duwen, maar moesten we achteruit rijden en moest papa de buggy trekken. Meike en ik vonden dit kei stoer en moedigden hem dan ook aan. Papa hoeft voorlopig niet naar de sauna, want hij heeft gisteren genoeg gezweet. Uiteindelijk zijn we toch gewoon weer thuis gekomen en dat was natuurlijk het belangrijkste.
Toen we 's avonds in bad gingen voelde ik iets in mij veranderen. Ineens wist ik het en riep dan ook tegen mama en mijn zusjes: "Ik kan weer lachen!!" Ik was helemaal blij, want ik voelde dat het draakje weer zo'n beetje mijn lijf uit was. Ook papa heb ik laten weten dat ik weer vrolijk was, maar dat is vooral vannacht geweest. We hebben veel plezier gehad samen over onze spierballen, over boekjes, over wat voor geluid er allemaal uit kan komen als je aan iemands neus zit en ga zo maar door. Ook de voedingspomp heeft vannacht nog aan moeten staan, want met mijn poeperij gaat het niet zo goed en ik moet met dit weer wel voldoende vocht binnen hebben. Ik krijg nu ook veel ORS bij en weer iets minder voeding. Hierdoor piepte de pomp vannacht nog wel een aantal keer. Vanmorgen toen mijn zusjes wakker werden was ik ook weer klaar voor de ochtend. Papa nog niet. Je wordt ouder papa.... Hem hebben we nog maar even laten slapen en met mama zijn we naar beneden gegaan.
We hebben wederom rustig aangedaan. Na het ontbijt schooltje gespeeld. Nu kwamen we erachter dat papa en mama niet goed hebben doorgewerkt. We hadden veel stoelen in de klas, maar we hadden veel te weinig kinderen. Voordeel was dan wel weer dat we regelmatig van plaats konden verwisselen. Na het speelkwartier kwam oma Tumtum en toen hadden we knutselles. Samen met oma hebben we gekleurd. De rest van de dag hebben we lekker de normale dingen gedaan, zoals schommelen, fietsen, tractor rijden en dergelijke. Ook hebben we nog even een duik in het zwembad genomen.
Morgen is het maandag 5 juli 2010 en moet ik mij weer melden in Nijmegen. Op maandag 6 juli 2009 wisten we amper waar Nijmegen lag en van het Radboud ziekenhuis hadden we alleen maar vanuit de krant of televisie gehoord. Inmiddels is dat wel anders. Dinsdag ben ik dus een jaar "onderweg". Helaas nog niet op de helft, want ik heb links en rechts toch een klein beetje vertraging opgelopen. Al deze tijd zijn er dus ook wekelijks medicijnlijsten (aftekenlijsten) gemaakt. Deze heb ik jullie nog niet laten zien en ik begreep dat jullie de grafieken ook wel prettig vonden, dus vandaag doe ik er ook een plaatje bij van de medicijnlijst van vorige week, welke vandaag eindigt. Dit zijn dus de medicijnen die ik thuis krijg en niet de medicijnen die ik in het ziekenhuis krijg. Zoals ik al eerder vermelde krijg je in het ziekenhuis alleen maar te horen wat je wanneer moet krijgen en hoeveel. Zelf moet je er dan voor zorgen dat dit goed gebeurd en wij gebruiken daar dus deze zelf ontwikkelde medicijnlijsten voor. Deze worden keurig afgetekend door papa of mama, zodat we ook weten of alles gegeven is.
Groetjes Janske
-
04 Juli 2010 - 18:33
Ellen:
Hallo Super Janske!
Allereerst vind ik het ook super knap van jouw ome Renier! Ik ben vandaag gaan kijken naar de mensen die finishten bij de kennedymars, je zag wel dat er heeeeeel veel mensen last hadden van blaren en dergelijke, maar zoals jij zelf ook al aangeeft: Opgeven is geen optie! Aan het aantal mensen te zien die binnenkwamen, hebben velen dit ook niet gedaan! Echt heel knap.
Gelukkig kun jij nu weer lachen en is dat vervelende dexa draakje weer even de deur uit! Jouw papa en mama hebben het nu maar weer druk 's nachts zo te horen...
Wat een lijst trouwens met jouw medicijnen! Ik snap er eerlijk gezegd niet veel van. Knap van jullie allemaal dat jullie dit zelf zo goed bij kunnen houden hoor.
Alweer een jaartje onderweg.... Dat gaat snel. En moet je eens kijken wat voor tegenslagen je hebt gehad en waar je weer bovenop bent gekomen. Echt knap SUPER Janske.
Veel succes morgen in Nijmegen en geniet nog van het lekkere weer.
Veel liefs uit Soerendonk -
04 Juli 2010 - 18:45
Geertje:
Een jaar geleden wisten jullie niet wat het jaar zou brengen wat je nu hebt afgelegd. Wat een toestanden, wat een slecht verhaal, wat een .......vul zelf maar in. En wat fijn dat je zoveel fijne mensen om je heen hebt.Ik bewonder jullie dat je ook nog tijd hebt om aan andere mensen te denken wat die allemaal doen en wat hun bezig houdt. Ook een prestatie om die Kennedymars te lopen met deze temperaturen!!En jij kunt weer lachen Janske en dat is het waar het iedereen telkens weer om gaat, dat jij je beter voelt. Op naar het volgend jaar met steeds betere tijden. xxx -
04 Juli 2010 - 19:12
DORRY:
HOI STERKE JANS EN FAM.
ER ZIT TOCH BIJNA EEN JAAR OP, EEN HEEL ZWAAR JAAR DAT WEL. MAAR HOPELIJK GAAT HET VERDER BERGOPWAART.
EN NU DIE KWAL JOU WEER EVEN VERLATEN HEEFT ,EN JIJ WEER EEN LACH OP JOU SNOETJE KAN TOVEREN DAT IS PAS GAAF EN VET NIEUWS.
MAAR MEISJE IK WEET DAT DE WEG NOG ERG MOEILIJK EN GEVAARLIJK IS.
MAAR NU ZITTEN JULLIE WEER HEEL EVEN IN DE 5 STERREN HUT, DUS BOUW MAAR VEEL KRACHT WEERSTAND EN ENERGIE OP ALLEMAAL.
DE FRIETWAGEN NAAR BOVEN SJORREN WAS EEN HELS KARWEI,MAAR WE GEBRUIKTEN GEWOON DE PAARDEN VAN JOU FAM.
IEDEREEN HAD HONGER ,DUS DE FRIKANDELLEN VLOGEN ALS WARMVOER OVER DE TOONBANK,EN WEL 600LITER COLA HEBBEN WE GESCHONKEN AAN DE HELPSTERS EN HELPERS VEEL IS DAT VIND IK ,MAAR VOOR ONZE HUMMEL ISNIKS TEVEEL EEN DIKKE VETTE SUCCES MORGEN HIFIVE LOWFIVE DORRY -
04 Juli 2010 - 19:29
DORRY:
HOI HIER IS ZE WEER
MAAR IK MOET EVEN ZWETS VERKOPEN ,MAAR WEL DE WAARHEID.
MIJN ZOON DENNIS WAS 16JAAR TOEN HIJ MEEDEED AAN DE KENNEDYMARS, EN LIEP HEM UIT .
JORG OP DE FIETS WAS ZIJN BEGELEIDER DIE HEM VAN ALLES VOORZAG, MAAR ERG VEEL OP ZIJN DONDER KREEG VAN DE ANDERE LOPERS .
MAAR DIE GOEIE VENT BLEEF OP ZIJN POST BIJ ZIJN VRIEND DIE HIJ AL MET ZIJN GEBOORTE KREEG ,VET HE
MAAR RENIER GOED GEDAAN JONGEN DORRY -
04 Juli 2010 - 20:42
Judith & Ron, Wout:
Hallo Janske!
Wat fijn dat je weer kan lachen! Helemaal Super!
Jeetje, alweer bijna een jaar voorbij. Wat hebben jullie al een weg afgelegd. Knap, hoor!
Gefeliciteerd Renier (en Erik) met het behalen van jullie monstertocht.
Hartstikke goed!
Dat doorzetten zit in de familie!
Succes morgen en:
Zet 'm op! -
04 Juli 2010 - 20:43
Judith & Ron, Wout:
Nog even voor Dorry:
Dank voor je lieve woorden voor Wout! -
05 Juli 2010 - 07:20
Krisna Reinders:
Lieve Janske,
Een jaar onderweg en wat ben jij, maar ook papa en mama en je zusjes ontzettend dapper....echte doorzetters. Helaas zit het er nog niet op! Maar jullie gaan het redden!
Zoals je al schrijft "opgeven is geen optie"
Oma Hanny vertelde inderdaad vanochtend al trots hoe Renier de Kennedymars heeft uitgelopen. Knap hoor! Gefeliciteerd Renier!
Fijn dat je draakje weer de loop heeft genomen, want lachen doet een mens goed...!
En Janske, doe je morgen weer je oranje jurkje aan? Dat brent namelijk geluk!
Liefs Krisna
-
05 Juli 2010 - 12:55
Asmara:
Lieve allemaal,
Het is alweer een jaar geleden dat tante angela bij ons kwam vertellen dat je ziek was.
Het was een jaar met vallen en opstaan. Maar telkens als je weer was gevallen stonden jullie weer op.
Heel veel bewondering heb ik voor jullie.
Maar jullie hebben nog een lange weg te gaan een hoge berg die beklommen moet worden. Maar ik heb er de volste vertrouwen in dat jullie de top van die berg gaan halen, want opgeven is geen optie.
Vele groejes en tot later
Asmara. -
05 Juli 2010 - 17:02
Tante B En Ome B:
hallo janske wat fijn dat je voelt dat draakje nu even is verdwenen en dat je weer kunt lachen !!!!!!!!
daarom kijk maar snel in je mail box want daar zit nu tinkeltje
in plaats van dat vervelende draakje -
05 Juli 2010 - 18:02
Nikki En Jannie :
Hee Janske,
De dag dat we het te horen kregen kan ik me nog goed herinneren. Wat ik er nu over kan zeggen is wat heb jij super janske en je familie er goed doorheen geslagen en mogen jullie hier allemaal trots op zijn. Ga zo door -
05 Juli 2010 - 18:12
Tante Angela:
Hoi Super Janske,
Daar zijn we weer, we zijn dit weekend naar Friesland geweest om af te koelen en dat is goed gelukt, zaterdag heeft het daar zelfs de hele avond lekker geregend en zondag was de lucht weer strakblauw.
Ik had dus wat verhaaltjes van jou gemist en daardoor ook dat Meike al op het potje plast en poept; Meike Kei Goed!! En mama heeft groot gelijk dat ze 's nachts nog wel een luier aan doet, bedden verschonen is nou niet echt een prettig werkje en 1 nachtbraker (Janske!) lijkt me ook meer dan genoeg!
Slim hoor om tekenles te doen als oma Tumtum er is, daar kan je op tekengebied heel veel van leren.
Tja en ome Renier; Petje af, wat je met wilskracht al niet kan bereiken. Hopelijk denkt hij daar vandaag nog zo over.
Groetjes van ons allemaal!
-
05 Juli 2010 - 18:39
GeKkE NEeF BArT:
hoi janske
ik zag dat je heel gezelig met oma aan het kleuren en wat knap he dat ome renier heel die tocht gelopen heeft en volgens mij ben jij een goede juf bent met lieke sorry dat ik zo lang niet heb gereageert maar we kunnen wel een keertje bij opa en oma bij kletsen he wat je bent net een kwebbel als het om praten gaat .
groetjes : eKkE nEeF bArT -
05 Juli 2010 - 19:30
Cor En Diny.:
Hallo Super Janske.
Zo zeg wat een lijst van de medicijnen die jij elke dag in moet nemen.
Jou Papa en Mama hebben daar een hele dagtaak aan en ze moeten ook nog opletten dat ze niet vergeten om op de lijst aan te geven welke medicijnen jij hebt ingenomen.
Janske wat bof jij toch om zo'n kanjers van een Papa en Mama te hebben daar hebben wij veel bewondering voor {PSV} petje af voor deze twee ouders.
Hoe is het gegaan met deze hitte want tjonge wat een temperatuur wij zoeken nou ook de schaduw op of blijven als het kan binnen maarja er moet ook eten op tafel staan dus ben je verplicht om boodschappen te doen gelukkig hebben wij bij ons in de buurt een AH winkel nog geen 5 minuten fietsen bij ons vandaag [lekker makkelijk].
Als ik het goed gelezen heb is het draakje bij jou weg en er verschijnt een glimlach op je mooie gezichtje dat is fijn om te horen.
Voor straks slaap lekker allemaal en de lieve groetjes van Ome Cor en Tante Diny knuffels en het gaat jullie goed Houdoe he. -
05 Juli 2010 - 19:45
Ome Renier:
Ha Janske (en de rest)
Een beetje een late reactie maar zoals je al schreef moest ik even genieten van de rust! Jullie gezang heeft me zeker geholpen bij die laatste kilometers want toen zat ik er goed doorheen. Opgeven was toen helemaal geen optie meer!
Gelukkig is het dexa draakje zo goed als weg en kun je weer heerlijk lachen. Hopelijk kan ik binnenkort weer fatsoenlijk lopen!
Nou slaap lekker!
Liefs Ome Renier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
