2012
Door: Lieke, Janske, Meike, Joke en Ferry
Blijf op de hoogte en volg Janske
31 December 2012 | Nederland, Heeze
Dag lieve mensen,
2012, het jaar waar wij zoveel van verwacht hadden. Eind 2011 denk je dat de behandeling achter de rug is en dat daarna alles wel weer normaal zou zijn. Helaas is het tegendeel waar. De klap komt pas achteraf. Ruim twee jaar ben je als gezin bezig met overleven. Er is geen tijd voor je eigen emoties of om na te denken. Je moet door. Nog vol adrenaline dender je door naar 2012. Dan stopt de adrenaline. Je komt uit de overlevingsstand en gaat beseffen wat er allemaal gebeurd is. Je denkt aan juni 2009, toen we gewoon ons leven leefden. Dat kan niet meer, dat is niet meer. Die negatieve gedachten sluipen er in, of je wilt of niet. Alle relaties die je had zijn onder hoogspanning komen te staan. De relaties binnen het gezin, binnen de familie, vrienden, werk en vrije tijd. Daardoor veranderen er ook ralaties en je hebt nog niet eerder tijd gehad om dit te verwerken. Je had zelf geen keuze en nu moet je zelf weer keuzes maken. Je denkt er veel meer over na dan in het verleden.
2012, het jaar waarin Lieke haar B en C diploma heeft gehaald. Ze heeft gekozen om te gaan hockeyen en dat doet ze met heel veel plezier. We zijn dan ook heel erg trots dat Lieke zich zo goed door de moeilijke periode heen heeft geslagen en de draad weer heeft opgepakt.
2012, het jaar waarin wij weer op vakantie zijn gegaan als normaal gezin. Wat was het gaaf om te zien dat Lieke, Janske en Meike gewoon met andere kinderen afspraken, zonder dat er extra informatie meegegeven hoefde te worden. Soms was het wel raar als ouders na een halve week kwamen vragen of het klopte wat Janske had verteld. Ineens was het woord kanker gevallen, maar Janske vertelde erover of het om een verkoudheid ging. Soms kwam het helemaal niet ter sprake en dan was het ook goed. Daarnaast was het heerlijk om gewoon zelf je vakantie te plannen, zelf te doen waarin je zin hebt. We hebben heel veel dingen aangeboden gekregen, waar we super dankbaar voor zijn en waarbij we in die situatie ook niet anders konden. Maar gewoon zelf je eigen ding doen, daar kun je dan pas echt van genieten.
2012, misschien draaide het hier allemaal om. Het keerpunt van verwerken. We konden alles een plaatsje geven. Alpe d'HuZes, Team Super Janske. Dit was precies wat wij nodig hadden om de stap voorwaarts te maken. In de aanloop naar Alpe d'HuZes onze boodschap verkondigen. Aangeven door middel van presentaties en publicaties waarom het zo belangrijk is dat er nog meer geld komt voor de kankerbestrijding. Maar ook de steun die je uit alle hoeken krijgt om van alles te organiseren. Hoogtepunt hierin was natuurlijk de benefietswedstrijd tussen RKSV Heeze en SV Someren. Voorafgegaan door een wedstrijd van de C-junioren van Heeze tegen Leende. Diverse optredens, een veiling, eten, drinken, alles was aanwezig. Het was een hele gezellige sfeer en we hebben op die dag een gigantisch bedrag opgehaald voor het KWF kankerbestrijding. Maar ook de overige acties, waaronder de school, de supermarkten, de sponsoren, de winkeliers, het is teveel om op te noemen. En we zijn iedereen heel dankbaar.
En dan de week van Alpe d'HuZes. Een week waarin voor ons alles samen kwam. De opa's en oma's waren er, de kinderen, vrienden, familie. Samen afzien voor dat ene doel. Het was een week van heftige emoties, maar o zo nodig. In die week heeft voor ons veel een plek gekregen en vanaf dat moment konden we ook echt weer naar de toekomst kijken. Team Super Janske, wij durven niet te zeggen hoe het nu met ons zou gaan als wij al deze steun niet hadden gekregen. Wel weten wij dat als we het af en toe nog moeilijk hebben, we alleen maar hoeven te denken aan Team Super Janske. De hechte groep, het afzien, elkaar steunen en samen veel plezier hebben. Samen iets doen voor een ander en er zelf een super gevoel aan over houden. Iedereen bedankt die dit mede mogelijk heeft gemaakt.
2012, het jaar van Villa Pardoes. Ook dat was fijn. Samen met lotgenoten, dat wil zeggen, gezinnen waarvan een kind zeer ernstig ziek is, een week doorbrengen in Villa Pardoes. Een verwenweek tot en met, maar wederom een week met vele emoties. Het delen van je verhaal, elkaar begrijpen, de kinderen samen zien spelen en gewoon met de ongewone situaties om zien gaan. Het klinkt heel raar, maar het is moeilijk te geloven. Je zet acht gezinnen bij elkaar die allemaal een bak ellende over zich heen hebben gehad of nog hebben, die in de "normale" wereld moeilijk begrepen worden, en ze beleven allemaal een week om nooit meer te vergeten.
2012, het jaar dat het eiland een schiereiland werd. Dit pikken wij even van een lotgenoot die dit op twitter heeft geschreven. Je hebt jaren op een eiland gewoond en nu vind je langzaam aansluiting bij het vaste land. Dit is eng, het is anders, er zijn dingen veranderd en je denkt anders over dingen. Het is weer een aanpassing en die kost tijd. In het begin wil je forceren. Extra je best doen om de aansluiting te vinden. Laten zien dat je nog bent wie je was. Gek, want je bent een ander mens geworden. We zijn allemaal andere mensen geworden. Dan komt er dat besef en wordt er raar gekeken. Dat deden ze eerst nooit. Gelukkig hebben we onze draai gevonden en worden we steeds meer ingesloten door het vaste land.
2012, het jaar dat Meike voor het eerst naar school gaat. Papa en mama wilde Meike nog heel lang bij zich houden. De eerste jaren hebben ze veel moeten missen van Meike en Meike geniet dan ook volop van de aandacht die ze krijgt. Maar ook kan je zien dat Meike gewoon klaar is om naar school te gaan, want ze heeft volop aandacht gehad. Ze heeft bij de familie Prinsen gewoon meegedraaid en is zeker niets te kort gekomen. Loslaten was moeilijk, maar als je ziet met wat voor een plezier ze naar school gaat. Het is dan ook een feest om haar en Lieke en Janske van school te halen. Gewoon zoals het hoort.
2012, het jaar waarin Janske nog niet alles mee mocht doen. Door ziekte moest ze de carnaval toch nog missen. Gelukkig werd dit door het jaar heen steeds beter en in augustus mocht ze dan ook meedoen met de Brabantse Dag. Ook heeft Janske haar eerste kinderfeestje gehad waarbij ze zelf ook steeds aanwezig is geweest. Voor veel mensen kleine dingen, maar voor ons zijn dit grote gebeurtenissen.
2012, het vertellen van ons verhaal. Zoals eerder vermeld was het voor ons belangrijk om ons verhaal te delen. Om te vertellen dat er ook in Nederland heel veel ellende schuil gaat achter deuren. Misschien wel bij je buurman of je collega. Het is niet altijd noodzaak om de ellende ver weg te zoeken en een helpende hand hoeft niet altijd veel geld te kosten. Kijk om je heen. Een kaartje, een schouderklopje of een kopje koffie komen drinken doet al heel veel. Wij hebben dit gedaan door presentaties te geven, een interview in Mijn Geheim en op de lokale televisiezender. Wij hopen zo ons steentje te kunnen bijdragen .
2012, hat jaar waarin de meiden het zo goed doen op school. Lieke, Janske en Meike, ze doen het alledrie super. Hier kunnen we heel kort over zijn, maar we zijn er zo trots op.
2012, het jaar waarin de spanning het grootst is geweest. De kans dat de leukemie terugkomt is klein maar aanwezig. De eerste anderhalf jaar zijn daarin het belangrijkste. Mocht het dan terug komen dan heb je te maken met een agressieve en moeilijk te behandelen vorm. Vandaag op 31 december 2012 zijn de anderhalf jaar voorbij. Nog anderhalf jaar en dan mag Janske zich officieel een "survivor" noemen. Wij doen dat nu al.
2012, het jaar van verwerken. Achteraf kunnen we best zeggen dat we te vlug wilden. Het heeft tijd nodig. Dat is moeijlijk om te accepteren. Nu kunnen we gerust zeggen dat het echt zo is. Gedurende het jaar voelden wij ons allemaal steeds een stukje beter. We zijn weer beter gaan functioneren en nu zijn we dan ook klaar voor de toekomst. Klaar om weer te gaan bouwen aan een hele mooie toekomst. Een mooie toekomst bestaat niet uit mooie auto's, huizen, zwembaden, vliegtuigen of wat dan ook. Nee, een mooie toekomst dat je echt kunt genieten van wat je hebt, wie je bent, met wie je bent. Dat je echt kunt lachen zonder een beperking. Dat begint natuurlijk niet precies bij een jaarwisseling. We zijn daar nu al een paar maanden mee bezig en het voelt goed. Gewoon weer dingen doen omdat je daar zin in hebt. Klusjes in en om het huis, samen ergens naar toe gaan of gewoon wandelen in de bossen. Ook papa en mama zijn er samen lekker een weekend tussenuit geweest en de kinderen vonden dat ook helemaal geweldig. Zo konden zij weer een weekendje met Leanne en Walter op pad.
2012, als we er op terugkijken een heel mooi jaar. Helaas voelde dat niet altijd zo op het moment zelf. Nu weten we het zeker en we blijven de toeristische weg nemen naar ons doel, want wij willen genieten van de weg en dat hoeft niet altijd een snelweg te zijn. Dan rijden we maar iets langzamer.
Wij willen iedereen een fantastisch uiteinde wensen en al het goeds en vooral goede gezondheid voor 2013.
Wij hebben er zin in!
Groetjes,
Lieke, Janske, Meike, Joke en Ferry
2012, het jaar waar wij zoveel van verwacht hadden. Eind 2011 denk je dat de behandeling achter de rug is en dat daarna alles wel weer normaal zou zijn. Helaas is het tegendeel waar. De klap komt pas achteraf. Ruim twee jaar ben je als gezin bezig met overleven. Er is geen tijd voor je eigen emoties of om na te denken. Je moet door. Nog vol adrenaline dender je door naar 2012. Dan stopt de adrenaline. Je komt uit de overlevingsstand en gaat beseffen wat er allemaal gebeurd is. Je denkt aan juni 2009, toen we gewoon ons leven leefden. Dat kan niet meer, dat is niet meer. Die negatieve gedachten sluipen er in, of je wilt of niet. Alle relaties die je had zijn onder hoogspanning komen te staan. De relaties binnen het gezin, binnen de familie, vrienden, werk en vrije tijd. Daardoor veranderen er ook ralaties en je hebt nog niet eerder tijd gehad om dit te verwerken. Je had zelf geen keuze en nu moet je zelf weer keuzes maken. Je denkt er veel meer over na dan in het verleden.
2012, het jaar waarin Lieke haar B en C diploma heeft gehaald. Ze heeft gekozen om te gaan hockeyen en dat doet ze met heel veel plezier. We zijn dan ook heel erg trots dat Lieke zich zo goed door de moeilijke periode heen heeft geslagen en de draad weer heeft opgepakt.
2012, het jaar waarin wij weer op vakantie zijn gegaan als normaal gezin. Wat was het gaaf om te zien dat Lieke, Janske en Meike gewoon met andere kinderen afspraken, zonder dat er extra informatie meegegeven hoefde te worden. Soms was het wel raar als ouders na een halve week kwamen vragen of het klopte wat Janske had verteld. Ineens was het woord kanker gevallen, maar Janske vertelde erover of het om een verkoudheid ging. Soms kwam het helemaal niet ter sprake en dan was het ook goed. Daarnaast was het heerlijk om gewoon zelf je vakantie te plannen, zelf te doen waarin je zin hebt. We hebben heel veel dingen aangeboden gekregen, waar we super dankbaar voor zijn en waarbij we in die situatie ook niet anders konden. Maar gewoon zelf je eigen ding doen, daar kun je dan pas echt van genieten.
2012, misschien draaide het hier allemaal om. Het keerpunt van verwerken. We konden alles een plaatsje geven. Alpe d'HuZes, Team Super Janske. Dit was precies wat wij nodig hadden om de stap voorwaarts te maken. In de aanloop naar Alpe d'HuZes onze boodschap verkondigen. Aangeven door middel van presentaties en publicaties waarom het zo belangrijk is dat er nog meer geld komt voor de kankerbestrijding. Maar ook de steun die je uit alle hoeken krijgt om van alles te organiseren. Hoogtepunt hierin was natuurlijk de benefietswedstrijd tussen RKSV Heeze en SV Someren. Voorafgegaan door een wedstrijd van de C-junioren van Heeze tegen Leende. Diverse optredens, een veiling, eten, drinken, alles was aanwezig. Het was een hele gezellige sfeer en we hebben op die dag een gigantisch bedrag opgehaald voor het KWF kankerbestrijding. Maar ook de overige acties, waaronder de school, de supermarkten, de sponsoren, de winkeliers, het is teveel om op te noemen. En we zijn iedereen heel dankbaar.
En dan de week van Alpe d'HuZes. Een week waarin voor ons alles samen kwam. De opa's en oma's waren er, de kinderen, vrienden, familie. Samen afzien voor dat ene doel. Het was een week van heftige emoties, maar o zo nodig. In die week heeft voor ons veel een plek gekregen en vanaf dat moment konden we ook echt weer naar de toekomst kijken. Team Super Janske, wij durven niet te zeggen hoe het nu met ons zou gaan als wij al deze steun niet hadden gekregen. Wel weten wij dat als we het af en toe nog moeilijk hebben, we alleen maar hoeven te denken aan Team Super Janske. De hechte groep, het afzien, elkaar steunen en samen veel plezier hebben. Samen iets doen voor een ander en er zelf een super gevoel aan over houden. Iedereen bedankt die dit mede mogelijk heeft gemaakt.
2012, het jaar van Villa Pardoes. Ook dat was fijn. Samen met lotgenoten, dat wil zeggen, gezinnen waarvan een kind zeer ernstig ziek is, een week doorbrengen in Villa Pardoes. Een verwenweek tot en met, maar wederom een week met vele emoties. Het delen van je verhaal, elkaar begrijpen, de kinderen samen zien spelen en gewoon met de ongewone situaties om zien gaan. Het klinkt heel raar, maar het is moeilijk te geloven. Je zet acht gezinnen bij elkaar die allemaal een bak ellende over zich heen hebben gehad of nog hebben, die in de "normale" wereld moeilijk begrepen worden, en ze beleven allemaal een week om nooit meer te vergeten.
2012, het jaar dat het eiland een schiereiland werd. Dit pikken wij even van een lotgenoot die dit op twitter heeft geschreven. Je hebt jaren op een eiland gewoond en nu vind je langzaam aansluiting bij het vaste land. Dit is eng, het is anders, er zijn dingen veranderd en je denkt anders over dingen. Het is weer een aanpassing en die kost tijd. In het begin wil je forceren. Extra je best doen om de aansluiting te vinden. Laten zien dat je nog bent wie je was. Gek, want je bent een ander mens geworden. We zijn allemaal andere mensen geworden. Dan komt er dat besef en wordt er raar gekeken. Dat deden ze eerst nooit. Gelukkig hebben we onze draai gevonden en worden we steeds meer ingesloten door het vaste land.
2012, het jaar dat Meike voor het eerst naar school gaat. Papa en mama wilde Meike nog heel lang bij zich houden. De eerste jaren hebben ze veel moeten missen van Meike en Meike geniet dan ook volop van de aandacht die ze krijgt. Maar ook kan je zien dat Meike gewoon klaar is om naar school te gaan, want ze heeft volop aandacht gehad. Ze heeft bij de familie Prinsen gewoon meegedraaid en is zeker niets te kort gekomen. Loslaten was moeilijk, maar als je ziet met wat voor een plezier ze naar school gaat. Het is dan ook een feest om haar en Lieke en Janske van school te halen. Gewoon zoals het hoort.
2012, het jaar waarin Janske nog niet alles mee mocht doen. Door ziekte moest ze de carnaval toch nog missen. Gelukkig werd dit door het jaar heen steeds beter en in augustus mocht ze dan ook meedoen met de Brabantse Dag. Ook heeft Janske haar eerste kinderfeestje gehad waarbij ze zelf ook steeds aanwezig is geweest. Voor veel mensen kleine dingen, maar voor ons zijn dit grote gebeurtenissen.
2012, het vertellen van ons verhaal. Zoals eerder vermeld was het voor ons belangrijk om ons verhaal te delen. Om te vertellen dat er ook in Nederland heel veel ellende schuil gaat achter deuren. Misschien wel bij je buurman of je collega. Het is niet altijd noodzaak om de ellende ver weg te zoeken en een helpende hand hoeft niet altijd veel geld te kosten. Kijk om je heen. Een kaartje, een schouderklopje of een kopje koffie komen drinken doet al heel veel. Wij hebben dit gedaan door presentaties te geven, een interview in Mijn Geheim en op de lokale televisiezender. Wij hopen zo ons steentje te kunnen bijdragen .
2012, hat jaar waarin de meiden het zo goed doen op school. Lieke, Janske en Meike, ze doen het alledrie super. Hier kunnen we heel kort over zijn, maar we zijn er zo trots op.
2012, het jaar waarin de spanning het grootst is geweest. De kans dat de leukemie terugkomt is klein maar aanwezig. De eerste anderhalf jaar zijn daarin het belangrijkste. Mocht het dan terug komen dan heb je te maken met een agressieve en moeilijk te behandelen vorm. Vandaag op 31 december 2012 zijn de anderhalf jaar voorbij. Nog anderhalf jaar en dan mag Janske zich officieel een "survivor" noemen. Wij doen dat nu al.
2012, het jaar van verwerken. Achteraf kunnen we best zeggen dat we te vlug wilden. Het heeft tijd nodig. Dat is moeijlijk om te accepteren. Nu kunnen we gerust zeggen dat het echt zo is. Gedurende het jaar voelden wij ons allemaal steeds een stukje beter. We zijn weer beter gaan functioneren en nu zijn we dan ook klaar voor de toekomst. Klaar om weer te gaan bouwen aan een hele mooie toekomst. Een mooie toekomst bestaat niet uit mooie auto's, huizen, zwembaden, vliegtuigen of wat dan ook. Nee, een mooie toekomst dat je echt kunt genieten van wat je hebt, wie je bent, met wie je bent. Dat je echt kunt lachen zonder een beperking. Dat begint natuurlijk niet precies bij een jaarwisseling. We zijn daar nu al een paar maanden mee bezig en het voelt goed. Gewoon weer dingen doen omdat je daar zin in hebt. Klusjes in en om het huis, samen ergens naar toe gaan of gewoon wandelen in de bossen. Ook papa en mama zijn er samen lekker een weekend tussenuit geweest en de kinderen vonden dat ook helemaal geweldig. Zo konden zij weer een weekendje met Leanne en Walter op pad.
2012, als we er op terugkijken een heel mooi jaar. Helaas voelde dat niet altijd zo op het moment zelf. Nu weten we het zeker en we blijven de toeristische weg nemen naar ons doel, want wij willen genieten van de weg en dat hoeft niet altijd een snelweg te zijn. Dan rijden we maar iets langzamer.
Wij willen iedereen een fantastisch uiteinde wensen en al het goeds en vooral goede gezondheid voor 2013.
Wij hebben er zin in!
Groetjes,
Lieke, Janske, Meike, Joke en Ferry
-
31 December 2012 - 21:10
DORRY:
HOI KE3 EN FAM.
IK VERVAL WEER IN HERHALING MAAR ALS JE ZOIETS ERGS MEEGEMAAKT HEBT ALS JULLIE.
DAN BLIJF JE OP JE HOEDE DAAR IS NIKS MIS MEE.
WANT HET KAN WEER MIS GAAN.
DIT KAN BIJ IEDER MENS MAAR DAAR STA JE DAN NIET ZO BIJ STIL.
EN DAT JE DENKT DAT JULLIE VERANDERD ZIJN DAT IS GEWOON WAAR.
EERST KOSTE EEN SLAPPE LACH NIET ZO VEEL MOEITE .
NU LACH JE OOK NOG VEEL MAAR ANDERS.
EN JE LET OOK VEEL MEER OP WAT ANDEREN MENSEN VINDEN EN DENKEN?
MAAR DE MEESTE DENKEN GEWOON NONDE JU WAT ZIJN ZE WEER GOED BEZIG OM WEER IN HET LEVEN TE GELOVEN.
JE HAALT DOOR JE VERWARRING OOK DINGEN IN JE HOOFD OVER ANDEREN DIE ZE ECHT NIET ZO BEDOELEN ZOALS JIJ ZE OPNEEMT.
EN DAT DE RELATIE,S IN EN BUITEN JULLIE HUIS VERANDEREN KLOPT.
MAAR VOOR BUITENSTAANDERS IS HET OOK MOEILIJK HOE ZE JULLIE ALS ZWAAR BESCHADIGD GEZIN KUNNEN BENADEREN.
ZE DENKEN ECHT NIET JANSKE IS BETER DUS DOE MAAR WEER ALS VOOR DAT ZE KANKER HAD
JULLIE BLIJVEN ALTIJD MAAR DAN OOK ALTIJD IETS MEEDRAGEN HOE DAN OOK.
DE MEIDEN DOEN HET GEWELDIG .
EN JULLIE OOK NEEM DE TIJD OM TE VERWERKEN WAT NODIG IS .
EN BLIJF PRATEN MET VERTROUWDE PERSONEN .
EN NU 1.5 JAAR NONDE KNOL DAT IS VET OM TE HOREN.
IK LIJK WEL EEN PREDIKANT MAAR ZO VOEL IK HET NAAR JULLIE TOE.OOK IS EVEN NODIG DEZE TOESPRAAK
IK WENS JULLIE EEN GEZOND GELUKKIG EN EEN JAAR VOL VERTROEWEN SAAMHORENDHEID EN GELUK
EEN KEI DIKKE VETTE DORRY
-
31 December 2012 - 21:14
Riet Faas:
wat fijn dat we het mee mochten beleven
we hebben een diep respect voor de manier waarop jullie met jullie spanning omgaan ...
en bidden en danken met jullie mee
groet v de fam Faas uit Wilp -
31 December 2012 - 21:31
Corina Wanders:
En toch is 2012 voor jullie het jaar geweest om er langzaam weer boven op te komen als gezin, op de top van een immens hoge berg! Wat een bijzondere reis hebben jullie afgelegd zeg maar met een o zo mooi resultaat! Ben trots op jullie zelf en gezin!!!!
Dat 2013 een geweldig schitterend mooi jaar mag worden waarin jullie allemaal weer helemaal op jullie plek zijn!!!enne....als de schaatsbaan er weer is houden we ons aanbevolen ;) al zal dat nog even duren...
Heel veel liefs, Jan,Corina,Luuk,Mara,Gijs en Eva -
31 December 2012 - 21:38
Léon:
Als deelnemer van jullie team dank ik jullie dat ik erbij mocht zijn! Alle goeds voor 2013 toegewenst! -
31 December 2012 - 21:51
DORRY:
HOI ALLEMAAL.
DEZE MUTS MOET EVEN IETS RECGTZETTEN.
IK BEN VERGETEN OMHEEL DE KUDDE DIE JULLIE WARM HIELD OOK DE BESTE WENSEN TE DOEN.
DUS BIJ DEZE
-
31 December 2012 - 21:54
DORRY :
IK HAD DE NIEUWE SPELLING VOOR 2013 AL GEBRUIKT VOOR RECHTZETTEN.
IK WIL GEEN GEKLETS ACHTER MIJN RUG DAT BEGRIJPEN JULLIE WEL
-
01 Januari 2013 - 01:10
Annie:
Fijn om weer eens te lezen hoe het gaat bij jullie.
En nog fijner om te lezen dat het gewoon goed gaat.
Ik wens jullie voor 2013 het allerbeste en wens dat jullie mooiste wensen mogen uitkomen.
Groetjes. -
01 Januari 2013 - 10:45
Vera:
Familie Beks,
Ik krijg een brok in mijn keel bij het lezen van dit verslag.
Wij wensen jullie een heel gezond, gelukkig en liefdevol 2013!
Liefs, Vera & Co. -
01 Januari 2013 - 11:25
Janny:
Lieve allemaal wij hopen dat 2013 een mooi en warm jaar mag worden met veel geluk en liefde Gr. -
01 Januari 2013 - 15:22
Harry Mennen:
Heel mooi geschreven, goed om alles weer eens even terug te lezen, ben super trots om deel uit te mogen maken van Team Super Janske, bloed zweet en tranen heeft het gekost, de voorbereiding, de week van de waarheid op de Alp, maar het was het allemaal waard, wist niet dat ik zoveel tranen in me had, maar die komen wel als je daar boven op de top van de berg staat, die we moesten beklimmen, maar veel belangrijker, de top die Janske moest beklimmen, en gelukkig bereikt heeft.Ik ben super blij voor jullie dat het weer goed gaat in jullie gezinnetje, en hoop dat er voor jullie nog een mooie toekomst is weg gelegd. Nogmaals ik heb met alle plezier en liefde voor Janske ingestapt in Team Super Janske, een ervaring die altijd op mijn netvlies zal blijven staan. Ik wens jullie en ook namens Antonet, Justin en Lindsey, een heel gelukkig en gezond 2013 toe xxx -
01 Januari 2013 - 21:34
Fam. Prinsen:
Wat een prachtig omschreven jaaroverzicht. Goed ook dat jullie je eigen gevoel daarin laten spreken, want met het einde van Janske's behandeling zijn niet zomaar alle problemen voorbij en dan ook nog het verwerken van wat er allemaal is gebeurd, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Wat hebben we gisteren genoten van Janske die gezellig met alles mee deed en zichtbaar genoot van alles, het lijkt dan zelfs alsof ze haar gemiste belevenissen wil inhalen.
Zet 'm op dit jaar, jullie zijn op de goede weg!
Veel geluk, liefde en gezondheid voor 2013!!!
Groetjes ome Toine, tante Angela, Bart, Sietske en Rens -
02 Januari 2013 - 03:35
Dave Keuten:
Ferry, Joke, lieke, Janske en Meike
Een mooi verslag om te lezen, fijn dat jullie terug kunnen kijken op een goed jaar.
Ook jullie wens ik het allerbeste voor 2013 toe, een gelukkig en gezond 2013 waar jullie ook weer samen van zullen gaan genieten op de weg naar (ook al duurt het nog lang) 2014. Een weg waar nog vele haltes met mooie en leuke momenten gepasseerd zullen gaan worden.
Heel veel geluk samen.
Groetjes Dave -
02 Januari 2013 - 10:07
Lambert En Tineke:
Zo'n sterk verhaal: dat geeft veel hoop op een mooie, gezonde toekomst!!
Geniet samen van 2013!!!
Lieve groetjes,
Lambert en Tineke
-
02 Januari 2013 - 10:42
Frank En Heidi :
Hallo Lieve familie.
Het is weer een mooi en waar verhaal geworden.
Ook ik heb het geluk gehad om deel uit te mogen maken van het laastste team. Samen hebben we de berg opgelopen. Naar boven lopen is niet makkelijk maar..... afdalen naar de "gewone" wereld is zeker zo moeilijk. Je hebt dan weer andere "spieren" nodig.
Heel veel sterkte succes liefde en vooral ook gezondheid voor de komende jaren.
Groetjes uit Leende -
02 Januari 2013 - 11:08
Leanne En Walter:
Wat is 2012 op deze manier mooi omschreven!
Wij denken ook nog vaak terug aan dat mooie jaar,
en dan ook in het bijzonder aan de Alpe d'HuZes.
De foto's hiervan hebben we gisteren toevallig aan de muur gehangen.
... Wat een mooie herinneringen ...
En ook het weekendje met "de dames" was gezellig! Wij hebben ons goed vermaakt.
Voor jullie ook de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Groetjes,
Walter en Leanne -
02 Januari 2013 - 15:48
Ger En Tonny.:
Hallo allemaal.
Prachtig verslag.
Nu maar niet te veel omkijken.
Hoofd omhoog,gezicht in de wind,
en ervoor gaan.
MAAR DAT DEDEN JULLIE AL.
Lieve groeten tonny. -
07 Januari 2013 - 17:53
Niels, Linda En Lars Goorts:
Kippenvel..
Wat een mooi verhaal weer!
Een heel goed en vooral gezond 2013 toegewenst samen..
Gr Fam. Goorts
-
08 Januari 2013 - 20:10
Rob En Francien:
Lieve fam. Beks,
Heel mooi om jullie verhaal te lezen. Wij wensen jullie alle geluk toe voor 2013 !!
Rob en Francien -
25 Januari 2013 - 19:06
DORRY:
HOI K3 EN JOKE EN FERRIE.
HOE GAAT HET MET JULLIE.
Het is mij ter oren gekomen dat de jongste bijna jarig is.
Meikeeen fijne dag met kei veel cadeautjes en veel gezelligheid.
Maar dat is met jullie fam. wel haalbaar.
Lieke nog alles goed?
En janske geniet jij van alles?
Joke en Ferrie weer meer vaste grond onder de voeten???????????????
Ik denk dat het bij jullie een gezellige boel was op de ijsbaan?
EEN DIKKE VETTE Dorry -
08 Februari 2013 - 12:27
DORRY:
HOI FAM BEKS EN ALLE MENSEN OM HUN HEEN.
DIT JAAR VOOR HET EERST CARNAVA LWAAR MET ALLES MEE MAG WORDEN GEDAAN DOOR JANSKE.
EN DUS OOK VOOR JULLIE JOKE EN FERRIE LIEKE EN MEIKE.
SPRING DANS LACH EN BEWONDER.
MAAR VAL NIET OP JE DONDER GENIET ALLEMAAL EN MAAK ER IETS MOOIS VAN.
EEN DIKKE VETTE DORRY -
09 Februari 2013 - 17:57
Fam. Van Horrik-wijnen:
Hoi Fam Beks
Sorry dat wij zo slecht zijn op reageren ,maar ik Annie heb een beetje computerles gehad
en was nieuwsgierig naar jullie situatie geworden.
Ik ben blij om te vernemen dat het eindelijk de goede kant is opgegaan.
Het verslag gaf mij de doorslag om te reageren.
het is fijn om te lezen hoe het nu gaat.
Ferry nog excuus voor het laat reageren en je weet ,de koffie staat altyd klaar
Gr. Fam. van Horrik iit Someren -
25 Februari 2013 - 20:21
Annie:
31 dec. 2013 ? ? ?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
